Ik bladerde laatst door fotoboeken van mijn eerste vakanties met Ward. We waren achttien, gingen met de bus naar Spanje en lagen daar twee weken non-stop op het strand te bakken. We hadden nooit gedacht dat we later allerlei avontuurlijke reizen zouden maken, met als hoogtepunt onze overland trip van Istanbul naar Beijing. Mijn reisstijl is dus behoorlijk veranderd en in dit artikel laat ik zien hoe!
1984-1987: kamperen met de vouwwagen
Als klein kind ging ik elke zomer kamperen met mijn ouders, broertje en onze vouwwagen. God mag weten waarom mijn ouders het een goed idee vonden om een vouwwagen te kopen. Elke vakantie naar het verre Renesse begon met slaande ruzies, omdat het opzetten van zo’n ding enige handigheid vergt. Handigheid die mijn vader in elk geval niet bezit.
1988: naar Lovran, Kroatië
Toen ik acht was gingen we naar (toen nog) Joegoslavië, waar mijn ouders in hun jonge jaren ook vaak op vakantie gingen. De vouwwagen was inmiddels verkocht (‘dat ding eruit, of ik eruit’, zei mijn moeder) en we sliepen in een appartement. Deze vakantie was een voorbode van wat Ward en ik jaren zouden doen: ’s ochtends naar het strand, uitgebreid lunchen, een beetje slapen, nog even naar het strand en ’s avonds lekker eten. Echt vakantie.
Met mijn broertje in Kroatië en als zeventienjarige op de camping in Frankrijk.
1990-1997: kamperen in Frankrijk
De vouwwagen mocht dan weg zijn, mijn ouders bleven het idee van kamperen leuk vinden. Maar dan zonder dingen die je zelf op moest zetten. Dus boekten ze elk jaar een kant- en-klare Eurocamp-tent op twee plekken in Frankrijk. Mijn broertje en ik zochten een camping uit (groot, met enorm zwembad en disco) en mijn ouders zochten een camping uit (klein, niets te beleven) en zo hadden we allemaal onze zin. Ik vond de camping fijn: je maakte er snel vrienden en je was lekker buiten. Tegenwoordig ga ik alleen kamperen als het niet anders kan, zoals in de binnenlanden van IJsland. Dan vind ik het best leuk, maar kamperen heeft uiteindelijk niet mijn voorkeur. Dat gedoe met dat toiletgebouw, al die huishoudelijke taken die gewoon doorgaan…niet mijn idee van relaxed.
1997-1999: met de bus naar Spanje
In de zomer van 1997 had ik net eindexamen gedaan en ging ik voor het laatst met mijn ouders en broertje op vakantie. En ik ging voor het eerst met vrienden weg, met Solmar naar Salou. 24 uur in de bus (zonder te klagen) en daarna alleen maar op stap en op het strand liggen. Deze zomer had ik net verkering met Ward en de twee jaar daarop boekten we weer die Solmar-bus, naar Blanes en Malgrat de Mar. Helemaal goed!
Op het strand in Spanje. Waarom we bij dat blauwe plastic gingen liggen, geen idee.
1999-2001: relaxen in Portugal en Turkije
Maar natuurlijk werden wij die bus ook zat en kozen we de jaren daarna voor vliegvakanties naar Portugal en Turkije. De bestemming en het vervoersmiddel waren anders, maar de vakanties waren nog precies hetzelfde. Twee weken lagen we op onze kont op het strand, donkerbruin te bakken. We stonden alleen op om te zwemmen of te eten. Verder maakten we een of twee dagen een uitstapje naar Lissabon of een natuurgebied in de buurt en dan waren we ontzettend trots op onszelf. Wat een actie!
2002: vijf maanden backpacken in Australië en Nieuw-Zeeland
Ik vraag me nog wel eens af waarom ik na mijn studie zo graag lang op reis wilde. Voor iemand die twee weken aan het strand liggen het toppunt van relaxen vond, was vijf maanden backpacken in een ver land als Australië wel een erg grote stap. Maar feit is dat ik het wilde en ik werkte mijn hele studie lang keihard om het geld bij elkaar te sparen. Ward liet ik achter in Nederland en ik vertrok. Ik heb eerst twaalf uur gehuild tot Hongkong en toen tien uur tot Sydney. Wat een heimwee! Het heeft even geduurd voordat ik daar overheen was, maar daarna heb ik de tijd van mijn leven gehad.
Reis door Nieuw-Zeeland
Op mijn 22e was ik blijkbaar nog een ander mens dan nu, want ik had geen idee wat ik wilde zien of doen in Nieuw-Zeeland. Ik kwam in Wellington, aan en dacht: wat nu? De plaatselijke VVV raadde me aan om de Magic Bus te pakken, een hop on-hop off-bus voor backpackers die door het hele land reed. Prima, vond ik. En dat was het ook. Nieuw-Zeeland blies me compleet omver. Hele dagen zat ik met open mond in de Magic Bus, te genieten van de landschappen. Ik maakte trekkings, ging paragliden en landde met een helikopter op een gletsjer. Ik maakte vrienden, sliep in dorms in hostels en genoot van de vrijheid. Hier is mijn reisverslaving officieel begonnen.
Ward reisde een maand met me mee door Australië en werd ook bevangen door het reisvirus. Hij kwam me tijdens de laatste weken van mijn reis opzoeken op Bali, maar helaas duurde ons verblijf daar maar een paar dagen. We kregen het bericht dat mijn moeder ongeneeslijk ziek was en we vlogen direct naar huis. Reizen stond een jaar lang niet meer op de agenda.
2003: Groepsreis naar Mexico, Guatemala, Honduras en Belize
Toen mijn moeder overleed, was ik aan het einde van mijn Latijn. Het was hoog tijd voor vakantie. We wilden naar een verre bestemming, maar we hadden geen zin om iets te regelen. Het werd een groepsreis naar Mexico en Guatemala en dat beviel prima. De groep was leuk, we zagen ontzettend veel en ik werd verliefd op de gezellige chaos van Latijns-Amerika.
2004-2009: citytrips en flashpackreizen
In de jaren die volgden maakten we prachtige verre reizen. We gingen naar Zuid-Amerika, India, Jordanië, Vietnam, Thailand en Cambodja. Ook stedentrips stonden volop op de planning. Van groepsreizen namen we afscheid, want we wilden alles zelf bepalen. We zijn nooit echte backpackers geweest, dus we reisden nooit op z’n goedkoopst rond. Maar we vonden het wel fijn om ter plekke van alles te regelen, veel contact te maken met locals, zoveel mogelijk te zien en met de rugzak rond te reizen. Echte flashpackers dus! In 2007 woonde ik een paar maanden in Shanghai en reisde ik zelfs alleen door China. Niet mijn meest succesvolle solotrip (wel mijn meest frustrerende), maar in elk geval een avontuur.
Reisfotografie
Onze bagage veranderde overigens ook: waar ik in 2002 met een compactcamera en vijf fotorolletjes vertrok, sleep ik nu een enorme tas vol cameraspullen en lenzen mee. En kom ik met duizenden foto’s thuis…Sowieso de elektronica: smartphones, laptop, opladers voor alles: niet normaal wat we tegenwoordig meenemen!
2009-2010: op wereldreis
Het kostte me jaren, maar uiteindelijk had ik Ward zo ver: we gingen acht maanden op wereldreis. En toen kwam er een verslaving bij naast het gewone reizen: voor lange tijd op pad gaan. Dit was veruit de mooiste tijd van ons leven. Geen verplichtingen, thuis helemaal achter je laten en alleen maar mooie dingen zien. We snorkelden met zeehonden op de Galapagos Eilanden, maakten trekkings in Chili, haalden ons duikbevret, gingen skydiven in Nieuw-Zeeland, reden van Lhasa naar Kathmandu en beklommen vulkanen in Indonesië. Ik denk nog zo vaak aan deze reis!
2011-2014: iets luxere rondreizen en stedentrips
Deze jaren reisden we heel wat af. We hadden inmiddels een groter budget en konden duurdere bestemmingen bezoeken, zoals Bhutan en de Malediven. We hadden steeds minder zin om ter plekke alles te regelen en ik organiseerde thuis de hele reis alvast. We reisden nog altijd individueel, maar wel georganiseerd. Ik vond (en vind) het zonde om ter plekke tijd te besteden aan het regelwerk en die manier van reizen bevalt ons nog altijd prima.
2015: voor de tweede keer op wereldreis
In 2015 maakten we onze tweede wereldreis. We zochten een avontuurlijke route door voor ons onbekend gebied en kwamen uit op de overlandroute van Istanbul naar Beijing, door onder andere Iran, Tadzjikistan en Kirgizië. Veel homestays, veel primitieve omstandigheden, maar wel avontuur. Met daarna iets relaxtere bestemmingen, zoals Indonesië, Frans-Polynesië en Hawaii. Wat een ongelofelijke reis was dit!
2016-nu: verre reizen blijven favoriet
De afgelopen jaren hielden we het vele reizen onverminderd vol, op de coronatijd na natuurlijk. Toen reisden we wel in Europa als er even geen lockdowns waren en ook dat was heerlijk. We maakten in 2019 en 2023 reizen van een half jaar en vier maanden en keerden terug naar een aantal van onze favoriete bestemmingen. Australië bijvoorbeeld, het land waar mijn reisverslaving begon. Tegenwoordig maak ik ook regelmatig een soloreis en vorig jaar was ik zelfs reisbegeleider van een fotoreis in Jordanië. Wie had dat gedacht, van iemand die ooit twee weken bakken op een Spaans strand het summum van geluk vond!
Is jouw reisstijl in de loop der jaren veranderd?
Whaha wat een leuk artikel om weer nieuw leven in te blazen! Ik ben op mijn 17e na mijn eindexamen met Gogo-tours naar Calella geweest, maar vond het vreselijk. En een week zon een jaar later in Zuid-Frankrijk vond ik ook niks. Ik dacht oprecht dat ik blijkbaar niet van vakanties hield! Tot ik een jaar later een maand ging backpacken in Thailand en toen kwam alles toch nog goed 😉 Trouwens, die foto van jou en Ward als jonkies op het strand… je lijkt nog steeds als twee druppels water!
Haha, thanks! Vijftien kilo zwaarder, dat wel, maar vooruit 😉 Wat grappig dat je dacht dat vakantie niets voor jou was! Het is daarna in elk geval lekker doorgeslagen naar de andere kant 😉
Ik dit echt met plezier gelezen. Wat heb je veel plekken gezien, mooie reizen hoor. Ik ben zelf ook opgegroeid met naar de camping gaan. Eerst in een tentje maar daarna met de camper. Ik ben benieuwd hoe je tweede wereldreis gaat verlopen. Heel veel plezier!
Hoi Bob, dank je voor je reactie! Met de camper heb ik nog nooit gereisd, dat is echt iets wat aan mijn reiservaringen ontbreekt. Wie weet komt het er nog eens van, na de wereldreis!
Hoi Karlijn,
Ik lees je blog nu pas, maar inderdaad wat een herkenning! Met de vouwwagen, kamperen in Frankrijk, met de Solmar bus naar Salou. En nu hoe langer en hoe verder, hoe beter. Helaas nog niet zo’n gave wereldreis gemaakt, maar wie weet!
Hoi Linda, dat komt inderdaad helemaal overeen, wat grappig! Nu die wereldreis nog, haha! Ik ben het helemaal met je eens: hoe langer en verder, hoe beter 😉
Heel mooi om te lezen! Ik ga nu door zo’n soortgelijke fase heen denk ik. Waar ik het vroeger prima vond om een weekje op het strand te zitten en aan het zwembad te liggen, wil ik nu zoveel mogelik zien én doen. Zonde om ergens naartoe te gaan en een land niet echt te ontdekken. Inspirerend verhaal!
Hoi Eva, dank je! Grappig dat jij ongeveer hetzelfde doormaakt. Ik vind het ook zonde om ergens alleen maar aan het strand te liggen en verder niets te doen. En wat kon ik vroeger genieten van twee weken helemaal niets…moet er nu niet meer aan denken 😉 !
Wat leuk om te lezen dat je weer voor een lange tijd op reis gaat. Ik ben heel benieuwd naar de route en de ‘stans’. Ik hou je site in de gaten!
Hoi Ellen, bedankt voor je reactie en wat leuk dat je mijn site in de gaten gaat houden! Ik ben zelf ook heel benieuwd naar de Stannen. Dat deel van de wereld is helemaal nieuw voor ons en we kunnen nu al niet meer wachten!
Leuk om te lezen! Ik ben nooit een strandhanger geweest zeg maar, maar ging eerst altijd met mijn ouders in huisjes in nl, dat veraderde in kamperen naar het buitenland en nu ga ik met vrienden weg en wil ik zoveel mogelijk zien en doen
Hoi Linda, grappig hoe ieders reisstijl zo is veranderd in de loop der jaren! Dat zoveel mogelijk zien en doen herken ik, ik heb altijd een hele to do-list op reis!
Gaaf dat je de zijderoute gaat doen. Deze staat bij mij hoog op de bucketlist! Regelen jullie het allemaal zelf of ook deels via een organisatie. Super cool! 🙂
Hoi Isabel, dank je voor je reactie! We gaan de Zijderoute niet helemaal zelf regelen. Landen als Turkmenistan zijn bijna niet op eigen gelegenheid te doen en ook Tajikistan is handig om vanuit hier te regelen. In principe kun je de Zijderoute gewoon backpackend doen hoor, maar wij kiezen deze keer uit gemak ook voor georganiseerde dingen. Scheelt ter plekke weer veel tijd!
Hi Karlijn,
Ik begrijp dat goed. Toen ik me hierin verdiepte werd het mij duidelijk dat dit erg lastig is. Door wie hebben jullie dit laten regelen? Zo gaaf deze reis. Ik kijk nu al uit naar je foto’s 🙂
Hoi Isabel, wij gaan het allemaal boeken bij Dimsum. Zij zijn gespecialiseerd in dit soort reizen en ze kennen de Stan-landen goed. Hun reisvoorstellen zien er super uit. Het kan natuurlijk veel goedkoper als je ter plekke alles regelt (behalve Turkmenistan dan), maar in dit geval vind ik het heel relaxed dat een aantal dingen vastliggen. Scheelt ter plekke weer een hoop gedoe 😉
Zoooo herkenbaar. Vroeger was 2 weken bakken in de zon ultiem! Nu moet ik er niet meer aan denken. Een paar dagen relaxen is fijn, maar tegenwoordig zie ik duiken en snorkelen al als relaxen 😉 Als je eenmaal een lange, verre reis hebt gemaakt ben je verkocht. In 2009 ging ik tijdens mijn studie naar Zuid Afrika en daarna was reizen nooit meer hetzelfde! 🙂
Hoi Daphne, dank voor je reactie! Grappig hoe snel je ideale vakantie kan veranderen! Voor mij was er ook maar 1 verre reis voor nodig 😉 En snorkelen (duiken in iets mindere mate) vind ik ook super relaxed!
Ha Karlijn, wauw ik ben onder de indruk van het aantal comments onder deze blog (goed bezig!), maar komt omdat dit een hele leuk blog is natuurlijk! Superleuk om te lezen hoe je reisstijl veranderde, en echt te gek dat jullie samen al zoveel gereisd hebben. Wat een te gekke route staat er op het programma zeg, ik ben een beetje jaloers 😉
Hoi Eva, dank je voor je reactie! Ik ben ook echt blij met de comments, zo leuk! Het was ook erg leuk om deze blog te maken en weer even al die oude fotoboeken in te duiken 🙂 Heb jij nog mooie reizen op de planning staan?
Wat een leuk idee voor een blog! Ik ging vroeger met mijn ouders naar Oostenrijk, later met vriendinnen naar Spanje en daarna lekker ver op vakantie, steeds een stukje actiever…
Dank je Antonette! De liefde voor bergen zat er dus al vroeg in bij jou 🙂
Wat een ontzettend leuk artikel! Grappig om te lezen hoe je in 2002 lekker nonchalant naar de andere kant van de wereld vertrok. Mijn reis cv bestaat uit kamperen met mijn ouders tot mijn 17e, een week feesten op Kreta op mijn 18e, heel veel citytrips tot mijn 21e en sindsdien elk jaar zeker twee keer een maand lang reizen door onbekende landen en nieuwe plekken :)!
Dank je Stephanie! Ik kan me nu helemaal niet meer voorstellen dat ik zo onvoorbereid naar Nieuw-Zeeland vertrok. Ik ben nu zo’n planner, eigenlijk wel jammer! Jouw reis-cv ziet er goed uit. En wat geweldig dat je elk jaar twee maanden kunt reizen: iets om lekker vol te houden!
Wat een onwijs mooie blog, erg leuk om te lezen! En op jouw foto’s spat steeds meer het plezier eraf, zo gaaf! Ik moest heel hard lachen om dat grote stuk blauw plastic, prachtige achtergrond 😉 En die overgang van strandvakanties naar 5 maanden backpacken is wel bijzonder. Toch is daar je reislust gestart, een goeie stap! Heftig dat je eerder terug moest vanwege je zieke moeder.
Ik ging vroeger met mijn ouders naar Duitsland en de eerste keer dat ik alleen ging (met m’n ex) was ook met de bus naar Spanje 😉 Daarna volgde een autorit naar Kroatië voor twee weken relaxen. Mijn ex vond de achtertuin al spannend, dus verder dan Spanje, Kroatië en Newcastle kwam ik met hem niet (in 6 jaar tijd!). In 2006 maakte ik met een vriendin een stedentrip naar Kopenhagen en een jaar later zat ik met een andere vriendin in Griekenland. Toen ik de kans kreeg om mee te reizen naar Thailand was de keuze snel gemaakt. Dat was 2008 en sinds 2010 reis ik er lustig op los met mijn man: New York, Miami, de westkust van Amerika, Oost Canada, Marrakech en natuurlijk Nieuw-Zeeland! Dit leventje bevalt me wel 🙂 En misschien ooit zo’n gave reis van maanden!
Hoi Marcella, dank voor je uitgebreide reactie! Ja, dat stuk plastic, dat geloof je toch niet! Gelukkig maar dat mijn fotografiekunsten zich ook wat ontwikkeld hebben, want wat ik allemaal voor wanstaltige composities aantrof in die oude fotoboeken…En toen was ik er heel trots op 🙂
Wat grappig dat jouw eerste vakantie alleen ook met de bus naar Spanje was. Het lijkt me wel een ramp om met iemand te zijn die zo moeilijk is met reizen, jee. Dan is het bepalen van een bestemming altijd een strijd. Gelukkig maar dat Jan ook reislustig is en dat jullie samen zulke mooie reizen kunnen maken. Helemaal niet slecht geregeld, en wat heerlijk dat jullie Canada in het vooruitzicht hebben! En ik hoop dat die langere reis ook ooit gaat gebeuren. Als wij het kunnen, kan iedereen het!
We zullen zien wat de toekomst brengt, 2x 5 weken vakantie was sowieso al heerlijk. Misschien moeten we dat eerst maar eens verdubbelen 😉
Dat zou alvast een mooi begin zijn 😉
Wat een super leuk overzicht! Jullie reisstijl is compleet veranderd, mooi dat jullie samen hebben doorgemaakt.
Dank je Yvon! We staan er zelf niet meer zo bij stil dat het wel bijzonder is dat we die veranderingen samen hebben doorgemaakt, maar dat het is natuurlijk wel. Het was erg leuk om al die herinneringen weer eens op te halen 🙂
Wat onwijs leuk om zo te lezen! Idd een hele overstap van zon-zee-strand vakanties naar backpacken door Australië en Nieuw Zeeland.. Bijzonder dat jullie dit samen allemaal meegemaakt hebben en (uiteindelijk;)) ook dezelfde wensen en behoeftes hebben mbt reizen! Kijk uit naar jullie verhalen en fotos tijdens jullie volgende wereldreis!
Dank je Saimi! Het is inderdaad wel apart dat Ward en ik al die reizen samen hebben gemaakt. Gelukkig maar dat we inmiddels dezelfde reiswensen hebben, anders waren we niet meer bij elkaar geweest 😉 Ik weet nog goed dat Ward in 2003 heel erg twijfelde of hij wel naar Australië wilde komen. Gelukkig kreeg hij het reisvirus toen ook te pakken. Wat betreft het maken van lange reizen had ik de hoop al bijna opgegeven, hij wilde er maar niet aan. En tot de dag van vertrek betwijfelde hij of hij acht maanden reizen wel leuk zou blijven vinden. Na een week waren alle twijfels verdwenen, haha! En toen ik met plannen voor een tweede wereldreis kwam, hoefde hij geen seconde na te denken 😉 Ben jij al helemaal klaar voor Vietnam? Want dat komt ook al dichtbij, heerlijk vooruitzicht!
Ja das vaak echt zo he, als je eenmaal gaat, ben je verslaafd! Het is vooral de eerste stap om te gaan, de rest volgt vanzelf! Ja Vietnam is al gauw, zo’n zin! We hebben ons een beetje ingelezen en al globaal een idee van wat we oa willen zien, maar we bekijken het daar allemaal wel! Heerlijk vooruitzicht die vrijheid, het lekkere weer en het eten daar!
Ahhh, ik ben zo benieuwd hoe je Vietnam gaat vinden! Ik was er in 2005 en vond het fantastisch. Het eten, de mensen, de heerlijke chaos… Zo fijn om dat in het vooruitzicht te hebben, geniet ervan!
Wat leuk om te lezen! Wat een toffe dingen heb je gezien en beleefd!
Dank je voor je reactie Rosanne! Het was ook erg leuk om die verschillende reizen weer eens op een rijtje te zetten en gênante foto’s van vroeger te bekijken 🙂
Erg leuk! Ik herken er best veel in, alleen was mijn eerste reiservaring na de ouders + camping periode een roadtrip met een oud VW busje. Ik ben ook nooit die budget backpacker geweest, want ik heb een bloedhekel aan bunkrooms. Flashpacken zal voor mijn manier waarschijnlijk ook de beste benaming zijn 😉
Succes met plannen voor 2015!
Dank je Robert! Wow, dat VW-busje klinkt fantastisch. Toch weer iets anders dan 24 uur in de bus naar Salou 😉 Grappig dat jij ook nooit een budget-backpacker bent geweest. Toen ik alleen reisde in Australië en Nieuw-Zeeland sliep ik wel in dorms, maar dat was mijn enige concessie. Ik heb bijvoorbeeld nooit geleefd op instant-noedels, zoals veel van mijn collega-backpackers 😉
Ik reis nu nog vaak met het lokaal en openbaar vervoer, maar het slapen is van privékamers in guesthouses en hostels naar hotels en b&b’s gegaan. Met dat busje moet ik toch maar eens een verhaal doen, want dat waren dingen die men zich tegenwoordig in het internettijdperk helemaal niet meer kan voorstellen 😉
Hoi Robert, dat is herkenbaar: lokaal vervoer en OV vind ik vaak prima, maar qua accommodatie zit ik liever iets luxer. En een prima idee om iets over je reis met het busje te schrijven. Met foto’s graag 😉 !
Wat een leuke blok Karlijn! ! En die foto’s uit de oude doos zijn ook leuk! Ben ook nog eens met Solarium naarmate geweest. .. grappig, ik denken velen… Onze vakanties zijn niet zo spectaculair als die van jullie maar ik geniet van je verhalen en je foto’s.
Hoi Debby, dank je! Wat grappig dat je ook met de bus op reis bent geweest. Het was zo leuk om al die fotoboeken van vroeger weer eens door te bladeren. Wel een hele tour om de minst gênante foto’s eruit te plukken, haha! En vakanties hoeven helemaal niet spectaculair te zijn, als je er maar van geniet!
Heerlijk verhaal meis. Lijkt, los van de lange reis, op de mijne. En wat een vooruitzicht, op naar 2015. ♡
Dank je Linda 🙂 Wat leuk dat onze verhalen op elkaar lijken! En inderdaad, op naar 2015. April lijkt nog zo ver weg, maar voor we het weten staat het vertrek voor de deur!
Wat leuk om te lezen Karlijn! En wat toevallig dat jij ook met Solmar naar de Costa Brava reed. Oh man, dat ik dat ook ooit heb gedaan. Ik moet er nu niet meer aan denken, maar had toen de reis van mijn leven. Erg leuk om jouw foto’s te zien van je vroegere vakanties. Mijn reisstijl verandert ongeveer op dezelfde manier, heel leuk om die vergelijking te zien!
Hoi Sandra, grappig he, dat we vrolijk 24 uur opgevouwen in die bus zaten, op weg naar de Costa’s! Daar kan ik me inderdaad niets meer bij voorstellen, maar toen deden we dat gewoon. Zonder zeuren 😉 Leuk dat jouw reisstijl ook op deze manier verandert!
Klinkt enigszins herkenbaar!
Mijn vakanties evolueerde van trips met vader, broertje en auto naar een eerste vliegreis naar Bulgarije met mijn toenmalige vriendje.
Sindsdien meerdere keren langere tijd weg geweest (6-12 maanden) en nu redelijk gesetteld 🙂 Maar wel met heerlijke trips en een ruimer budget dan een paar jaar geleden.
Hoi Jenny, dank je voor je reactie! Als eerste vliegreis naar Bulgarije klinkt ook best spannend! Toch weer iets anders dan Salou 😉 Gaaf dat je meerdere keren voor langere tijd weg bent geweest. Maar gelukkig maak je nog steeds prachtige reizen, je trip naar Papua en Raj Ampat klonk zo fantastisch! En een ruimer budget is voor dat soort reizen ook echt heerlijk…
Wat een heerlijk verhaal, Karlijn! En wat een bijzondere weg hebben jullie samen afgelegd. Wel grappig, want het weekje niks doen in een badplaats is voor ons nog helemaal niet lang geleden en nu kan ik het me ook totaal niet meer voorstellen. Zelfs als we een week gaan relaxen huren we voor de hele week een scooter om zelf op avontuur te gaan. Ik ben heel benieuwd of wij uiteindelijk ook uitkomen bij een wereldreis van een paar maanden (ik hoop het!!). Dankjewel voor het delen, een inspirerend verhaal.
Hoi Kimber, dank je voor je reactie! Grappig dat ook jullie reisstijl zo snel is veranderd, heel herkenbaar! Op de een op andere manier kan ik niet meer een hele week nietsdoen. Zelfs op de Malediven hadden we het nog druk met snorkelen, duiken, windsurfen, bezoekjes aan lokale eilanden en ga zo maar door. Ik hoop voor je dat jullie uiteindelijk ook een wereldreis kunnen gaan maken. Als je het graag wilt, moet het zeker lukken!
Ah wat een schattige foto’s van vroeger. Leuk om te lezen hoe je reisstijl veranderd is. Bij ons ook hoor ben zelfs nog met gogo tours op vakantie geweest naar Rimini enzo.
Tikva en Gogo Tours…ik kan het me bijna niet voorstellen, haha! Zo zie je maar dat er een hoop kan veranderen in de loop der jaren. Toen had je ook niet kunnen denken dat je nu ruim zestig landen bezocht zou hebben!
Wat ontzettend leuk om te lezen, hoe jouw reisstijl en reizen zijn veranderd. Ik ben tussen mijn 16e en 19e ook een aantal keer naar Griekenland / Italië geweest voor een week alleen maar strand en uitgaan. Genieten vond ik het, maar ik moet er nu echt niet aan denken. Ik wil nu actieve vakanties en veel zien! En wat bijzonder dat jij en Ward zo lang bij elkaar zijn en al zoveel meegemaakt hebben.
Hoi Ester, dan hebben wij ongeveer dezelfde reisstijlontwikkeling doorgemaakt! Zo grappig dat we zo konden genieten van nietsdoen, terwijl we nu echt actief willen zijn en zoveel mogelijk willen zien. Wie had dat gedacht.. Ward en ik zijn inderdaad al ruim zeventien jaar bij elkaar. Als ik nu die foto’s van ons zie als zeventienjarigen…er is een hoop veranderd in die tijd 😉
Wat leuk om te lezen en wat een bijzondere ontwikkeling!
Ik ben opgegroeid met kamperen en doe dat nog steeds graag. Al vanaf jonge leeftijd bijzondere vakanties gedaan: voor de val van de muur 2x in Polen geweest (toen erg bijzonder), op m’n 17e werken op een boerderij in Engeland, jaar daarna met 2 vriendinnen fietsen in Engeland. Daarna met zo’n bus naar Istrie (niet mijn ding zo’n bus…). Vervolgens Interrail, daarna kwam er een leaseauto waarmee we naar Italie en de Alpen gingen. Toen verre georganiseerde reizen. Ook altijd veel citytrips. Met 1 kind nog een rondreis in Noorwegen gedaan en daarna gingen we terug naar de kleine camping. Nu ze ouder zijn gaan we weer rondreizen in Europa, zowel op campings als huren.
Hoi Saskia, dank je voor je reactie! Wat een bijzondere reizen heb je gemaakt, en wat spannend dat je op je 17e al in Engeland ging werken! Jouw reizen klinken als een mooie mix en ik kan me voorstellen dat kamperen met kinderen ontzettend leuk is. Als ik kinderen zou hebben, zou ik dat misschien toch gaan overwegen. Maar dan wel een luxe variant, of inderdaad een combinatie van campings en huren. Superleuk om zo rond te reizen!
Superleuk om te lezen Karlijn :)! Ik heb de zonvakanties in mijn ‘jeugd’ nooit meegepakt (stiekem best jammer), maar ik ga volop genieten van Lloret de Mar in april! De afsluiters van je 2e wereldreis klinken ook erg fijn!
Dank je Manouk! Een goed idee om je ‘jeugd’ te gaan herbeleven in Lloret 🙂 Jij hebt die zonvakanties toen misschien niet gedaan, maar je zat wel in je eentje in Azië. Da’s toch een stuk stoerder!
Hé, dat is echt leuk om te zien hoe die reizen evolueerden en steeds spectaculairder werden 😉 Tadjikistan en Kirgizië zijn volgens mij wondermooi! Hopelijk maak ik in de toekomst een gelijkaardige evolutie door, zou mooi zijn haha 🙂
Dank je Marijke! Tajikistan en Salou zijn inderdaad net even iets anders 😉 Al moet ik zeggen dat ik ook van mijn busvakanties naar Spanje altijd erg heb genoten, haha!