Fotograferen is voor mij heel belangrijk als ik reis. Ik wil alles vastleggen, van landschappen tot eten en van markten tot hotels. En het allerbelangrijkste zijn foto’s van mensen. Zij brengen een bestemming tot leven en zij vormen vaak de mooiste herinnering aan je reis. Mensen fotograferen op reis: hoe doe je dat?
Op reis kom je vaak de prachtigste mensen tegen. Een oud vrouwtje bij een tempel. Een jongen met indrukwekkende baard die groenten verkoopt op de markt. Of kinderen die op straat spelen. Vaak is het mooi om deze situaties ‘natuurlijk’ vast te leggen: je fotografeert dan mensen in hun eigen omgeving, die druk bezig zijn met hun werk of verdiept zijn in hun gedachten. Maar soms wil je juist een echte portretfoto, een close-up van een gezicht.
Deze camera en lezen neem ik allemaal mee op reis.
Mensen fotograferen op reis: durven vragen
Vroeger durfde ik nooit om een foto te vragen. Ik vond het gênant en ik was bang dat mensen ‘nee’ zouden zeggen. Daarom stelde ik me vaak verdekt op met een telelens, in de hoop dat de foto’s een beetje fatsoenlijk zouden worden. Naarmate mijn liefde voor fotograferen toenam, werd ik steeds minder tevreden over mijn resultaten. Als ik echte portretfoto’s wilde maken, dan zou ik toestemming moeten vragen. Dat werd makkelijker tijdens mijn reizen door Azië. Als blonde vrouw van 1.83 ben ik daar een bezienswaardigheid en in India, Myanmar en Indonesië bracht ik hele dagen door met poseren. Geen probleem! En als anderen mij durven vragen, moet ik dat andersom ook durven.
Mijn tips voor mensen fotograferen op reis
- Maak oogcontact met mensen en lach zo vriendelijk mogelijk. Dat ene momentje van contact kan al een opening zijn.
- Nog beter: maak eerst een praatje en sluit dat af met de vraag om een foto. Dat werkt natuurlijk het beste als mensen op jou afkomen, want dan is hun interesse al gewekt.
- Begin met het fotograferen van kinderen. Die vinden het altijd leuk om te poseren (soms iets teveel) en zichzelf vervolgens terug te zien. Een kort filmpje is nog leuker.
- Het laten zien van de foto is ook voor veel volwassenen interessant. Neem na het fotograferen altijd even de moeite om het resultaat te laten zien. Je kunt ook vragen of iemand Facebook of WhatsApp heeft, als je het leuk vindt om de foto’s toe te sturen.
- Op markten en in winkeltjes werkt het goed om eerst iets te kopen. Mensen zijn dan minder snel geneigd om je af te wimpelen. Ook gidsen zijn altijd bereid tot een foto.
- Leer om in de lokale taal ‘mag ik een foto van u maken’ te zeggen. Of een simpelere variant natuurlijk, afhankelijk van het land waar je bent.
- Leer in elk geval de lokale woorden voor ‘hallo’, ‘bedankt’, ‘tot ziens’ en ‘mooi’ of ‘knap’. Daar worden mensen wel een beetje verlegen van, maar het zorgt voor leuke interactie.
- Bedenk steeds wat het ergste is dat er kan gebeuren. Dat is namelijk dat iemand ‘nee’ zegt. Prima, dan lach je vriendelijk en je probeert het bij iemand anders gewoon opnieuw!
Dit zijn de tien beste camerarugzakken voor op reis.
Mensen fotograferen: dat kan beter
Het vragen om een foto heb ik inmiddels wel onder de knie. Maar mensen vragen of ze op een bepaalde manier willen gaan staan, of meerdere foto’s tegelijk maken, dat durf ik nog niet. Ik wil hen niet teveel lastig vallen. En dan gebeurt het regelmatig dat het licht niet echt goed was, of dat iemand zijn ogen nog half dicht heeft. Kortom: meer oefenen en vooral meerdere foto’s maken. Dat vergroot de kans op succes. Soms worden mensen wat verlegen en kijken ze even weg van de camera. Wacht dan gewoon tot ze weer naar jou kijken (om te zien of je een beetje opschiet) en dan kun je meteen knippen.
Makkelijke landen voor portretfoto’s op reis
- India, India, India! Nergens was het makkelijker. Mensen boden zich in rijen van drie aan om op de foto te mogen. Heerlijk, want wat zijn Indiërs vaak fotogeniek.
- Ook in Myanmar was het maken van portretten een makkie. Van kinderen tot oude mannetjes, iedereen was bereid.
- Bhutan. Hoewel ze er verlegen van werden, vonden de Bhutanezen het meestal leuk om op de foto te gaan. Heel fijn in een land met zulke mooie mensen!
Moeilijke landen voor portretfoto’s op reis
- Marokko. En wat baalde ik daarvan, want het stikte er van de prachtige mensen. De lust tot vragen verging me daar ook vrij snel, want ik bleef maar ‘nee’ horen.
- Guatemala. Ook hier was het heel moeilijk. Guatamalteken houden niet van poseren.
- Bolivia. Lastig, alhoewel ik op sommige plaatsen geluk had. Maar op sommige markten werden fotografen met tomaten bekogeld. En dan is de lol er heel snel af. Foto’s maken moet wel leuk blijven.
Meer lezen over reisfotografie?
Handige tips! Ik voel me inderdaad meestal bezwaard als ik mensen wil fotograferen en vaak doe ik het dan maar niet. Jammer, want het kan hele mooie plaatjes opleveren. Jouw portretten zijn prachtig! Ik ga toch maar proberen om vaker mensen te fotograferen. Met jouw tips in m’n achterhoofd lukt het misschien om over die drempel te stappen.
Hoi Anita, je moet inderdaad een beetje een drempel over als je mensen wilt fotograferen. Ik heb dat ook elke keer weer, ik moet er dan echt aan wennen. Maar vaak is het echt de moeite waard. En er kan eigenlijk ook niets misgaan: het ergste wat er kan gebeuren is dat mensen ‘nee’ zeggen! Succes, ik hoop dat je iets aan mijn tips hebt!
Wat maak je toch prachtige foto’s Karlijn. Ik ben meer van de straatfotografie maar en hou ervan mensen in hun dagelijkse leven te fotograferen. Maar dit heeft toch ook wel wat! Ik moet me echt over die angst heen zetten om mensen gewoon te vragen. Zoals je zegt, wat kan er nou helemaal gebeuren?!
Dank je Marjolein! Ik vind straatfotografie ook geweldig. Maar soms kom ik zulke mooie gezichten tegen, dat ik er toch op af ga om een closer portret te kunnen maken. Hoe spannend het ook blijft, want ik moet ook steeds even een drempel over om toestemming te durven vragen!
Erg mooie foto’s en wat mij betreft zijn er zeker zeer goed verkoopbare exemplaren bij!
Dank je Madeleine, dat is een heel mooi compliment 🙂 !
Als (kinder)fotograaf vind ik dit artikel natuurlijk geweldig. Zitten ook prachtige foto’s tussen. Welke lens gebruik jij?
Ik loop tijdens reizen er nu tegenaan dat ik voor landschap wel een zoomlens wil gebruiken want vaak is groothoek dan wel erg fijn maar voor portretten gebruik ik het liefste mijn 50mm 1.8 lens.
Maar altijd snel wisselen vind ik zoo irritant… haha.
Hoi Jitske, bedankt voor je reactie! Ik gebruik meestal mijn Sigma 17-70 mm, omdat dat een handige lens is voor heel veel onderwerpen. Zeker op reis is dat erg makkelijk. Maar voor portretten gebruik ik ook graag een 85 mm 2.8, een erg scherpe lens (en goedkoop). Een 50 mm 1.8 is trouwens ook fijn! Wat betreft dat lenzen wisselen, dat is inderdaad erg irritant. Ik doe het tegenwoordig best veel, omdat ik ook een 10-20 mm lens heb gekocht waar ik erg fan van ben. En ik zie dat meteen terug in de vlekjes op de sensor ;( Er komt toch gauw teveel vuil naar binnen!
Heel behulpzaam artikel! Ik ben geen professionele fotograaf maar maak wel veel reisfoto’s. Een techniek die ik nog wel eens succesvol toepas is op een plek gaan zitten waar veel mensen langskomen en het lifst op de grond (tegen een muurtje of op een stoepje en de eerste 5 a 10 minuten alleen maar kijken (de camera blijft dan in de rugzak. Dan neem je de camera en laat je die gewoon om je nek hangen. Je wacht nog een paar minuten en blijft rondkijken. Wat je zo bereikt is dat mensen die hier rondhangen gewend aan je zijn geraakt en mensen die voorbij lopen kijken meestal niet omlaag. En daaarna kun je naar hartelust fotograferen 😉
Hallo Wandelgek, dat is een handige tip, bedankt! Die ga ik zeker toepassen tijdens een volgende reis 🙂
Wat een goede, praktische tips. Ik houd ook het meest van portretfoto’s, maar de drempel om het te vragen is soms nog wat te hoog. Daar zou ik me overigens, net als jij, weinig van aan moeten trekken want ook ik ben hier in Azië een ware bezienswaardigheid en geliefd object om te fotograferen.
Mocht je ooit een shop beginnen en foto’s als kaarten / posters gaan verkopen, let me know, dan kom ik zeker even shoppen!
Dank je Yvon! En het klopt: als je zelf de hele tijd op de foto moet, dan mag je best eens wat terugvragen! Ik heb er nooit over gedacht om een shop te beginnen, is misschien nog best een idee 😉
Tof artikel, goeie tips. En man, wát een gave foto’s! Prachtig!
Dank je Marcella, leuk om te horen 🙂 !
Oh, op dit artikel zat ik te wachten, ik vind dat ook zo moeilijk en tegelijkertijd leuk. Zoveel mooie mensen op de wereld…
Hoi Nanda, hopelijk heb je wat aan de tips. Want mensen fotograferen op reis is inderdaad enorm leuk! Succes!
Fijn artikel, dankjewel. En wat een práchtige portretten… wow! Petje af.
Dank je Mandy, erg leuk om te lezen 🙂 En ook bedankt voor de retweet!
Aaah wat een fijn artikel! Ik ben niet zo’n held in het vragen of ik een foto mag maken, maar ik ga dit jaar naar Myanmar en daar is het dus gewoon makkelijk. Misschien toch maar eens gaan proberen daar 🙂
Bedankt voor je reactie, Roell! In Myanmar moet het echt makkelijk lukken om mensen te fotograferen. Gewoon lachen en vragen en dan komt het helemaal goed. Gaaf dat je naar Myanmar gaat, ik ben er vier jaar geleden helemaal verliefd op geworden!
Ik heb ook gemerkt dat het in Myanmar eenvoudig is om mensen te fotograferen. Bij tempels bijvoorbeeld vinden jonge monniken het leuk om hun Engels met je te oefenen, dus daar mogen dan ook wel wat foto’s tegenover staan 🙂
Als je de foto’s wilt verkopen zou je de mensen eigenlijk ook nog een ‘release’ formulier moeten laten ondertekenen, maar dat is nog een wat zwaardere horde om te nemen!
Hoi Alfons, Myanmar is inderdaad een geweldig portretfoto-land! Het hele land is enorm fotogeniek trouwens, ik heb mijn camera daar niet losgelaten. Zo’n releaseformulier likt me echt een gedoe (leg dat maar weer eens uit), gelukkig ben ik nog lang niet zo ver dat mijn foto’s verkoopbaar zijn 😉
Wat een goed stuk en mooie foto’s!
Ik zelf maak geen foto’s van mensen, ben sowieso niet goed in foto’s maken, maar vind het ook niet heel netjes om zomaar iemand te fotograferen. En vragen durf ik niet.
Wat je zeg over Guatemala heb ik ook gemerkt. Ik maakte danwel geen foto’s maar een reisgenootje wel. Ze riepen van bij het het zien van de camera al ‘no foto!’.
Dank je Annika! Guatemala was inderdaad heel moeilijk, daar gaf ik het ook snel op met vragen. Want ik wil echt niet dat fotograferen op wat voor manier dan ook vervelende situaties veroorzaakt!
Wow Karlijn wat een mooie foto’s zeg. Echt mooie plaatjes allemaal. Je hebt me helemaal geïnspireerd! Alhoewel het misschien niet zo leuk is om Amerikanen op de foto te zien 😉
Bedankt voor de tips in elk geval!
Hoi Daisy, bedankt voor je reactie! Het moet toch lukken om een paar fotogenieke Amerikanen te vinden, gaat helemaal goed komen 😉
Kan me voorstellen dat het moeilijk is om te vragen! Ik vind dat ook lastig. Maar wat een mooie foto’s, vooral dat Japanse meisje! Wauw.
Hoe zit dat met geld? Sommige mensen willen toch alleen voor geld poseren?
Hoi Ilse,
Bedankt voor je reactie! Ik had inderdaad wel iets over geld kunnen vermelden, dat blijft ook een lastige vraag! Ik geef kinderen in elk geval nooit iets, want dan leer je hen iets verkeerds aan. Dan maar geen foto. Verder kijk ik naar de situatie. Op de San Blas Islands in Panama mocht je alleen fotograferen als je betaalde, anders absoluut niet. Dan betaal ik maar gewoon, want ik wil die foto’s hebben! Al neem ik dan wel wat extra tijd om een goede foto te maken, want dan ‘heb ik ervoor betaald’ ;). Als ik in een land over het algemeen foto’s van mensen mag maken en er opeens iemand geld wil, dan geef ik ook niets. Dan vind ik wel iemand anders die het gewoon leuk vindt om gefotografeerd te worden. Het ligt dus aan het land en aan de situatie. Ik probeer er een beetje integer mee om te gaan, maar soms wil ik per se een foto. En dan betaal ik, hoewel het waarschijnlijk beter is om het niet te doen…
Groetjes, Karlijn