De ultieme woestijnexpeditie in The Empty Quarter in Oman

Zover als ik kan kijken strekken zandduinen zich voor me uit. Eindeloze zandduinen, soms honderden meters hoog, in oranje, roze en rood, met scherpe schaduwen en ribbelige structuren. Door de wind verandert het landschap continu en elk stukje woestijn is anders. We maken een driedaagse woestijnexpeditie in The Empty Quarter in Oman, waarbij we kamperen tussen de duinen, ver van de bewoonde wereld. De ultieme woestijnervaring!

Wat is The Empty Quarter en waar ligt het?

The Empty Quarter (Rub’ al Khali in het Arabisch) is een zandwoestijn die een derde van het Arabische schiereiland beslaat. De woestijn strekt zich uit over Saoedi-Arabië, Oman, de Verenigde Arabische Emiraten en Jemen. Het Omaanse deel van The Empty Quarter ligt in het zuiden van het land en is te bezoeken vanuit de stad Salalah.

Onze expeditie naar The Empty Quarter

Dag 1: vanuit Salalah de woestijn in

Onze gids, Aubid, komt ons ’s ochtends oppikken bij ons hotel in Salalah, met zijn Toyota Landcruiser vol kampeerspullen en eten. Aubid was één van de eerste gidsen in Salalah en hij was jaren onderdeel van de Special Forces van Oman. Inmiddels is hij gepensioneerd en werkt hij voor zijn plezier als gids. Bovendien heeft hij twaalf kamelen en die hebben hem gisteren veel stress bezorgd. “Normaal gaan ze overdag zelf naar hun vaste plek, maar nu waren ze onvindbaar”, vertelt hij. “Gelukkig had mijn neef wel een idee waar ze konden zijn, want hij komt ze wel eens op een heel andere plaats tegen. En daar stonden ze. Een hele opluchting, want zonder mijn kamelen heb ik geen rust.”

Wadi Dawkah: The Land of Frankincense

Onze eerste stop is een stuk buiten Salalah: we bezoeken de bron Ayn Sahalnoot. Een vredige plek met turquoise, kraakhelder water. Extra mooi om te zien in het verder kurkdroge landschap van Salalah. Na dit bezoek zetten we koers naar Wadi Dakwah, een boomgaard met een groot aantal frankincensebomen, die heerlijk geurende hars afgeven. Die hars wordt gebruikt in allerlei producten, zoals wierookbranders, olie en parfum. Je ruikt de kenmerkende geur overal in Oman. De handel in het kostbare frankincense bracht ooit enorme rijkdom naar Oman en vanuit Salalah werd het verscheept naar het oude Egypte, Griekenland en Rome, India en China. De bomen zelf mogen er dan niet zo bijzonder uitzien, ze zijn onlosmakelijk verbonden met de historie en cultuur van Oman.

Pakistaanse lunch in Thumrait

In het stoffige stadje Thumrait stoppen we om te tanken en te lunchen. Dit is een belangrijke stop voor vrachtwagens. Tegenover het drukke tankstation gaan we eten bij een Pakistaans restaurant, met lekkere naan, salade en een rijstgerecht. Als we weer in de auto stappen, wacht ons de lange rit naar The Empty Quarter. Onderweg is het vooral leeg, al zien we af en toe wel wat huizen en enorme ronde grasvelden. In dit gebied wordt gras verbouwd, waarmee de kamelen aan de kust gevoerd worden. Volgens Aubid is dit een totaal niet-duurzame productie, omdat hiervoor water wordt opgepompt uit ondergrondse waterbronnen. Binnen tien jaar zijn die definitief leeg en kunnen ze niet meer bijgevuld worden. In de dorpen wonen vooral kameeleigenaren. “Die houden meer van hun dieren dan van hun kinderen”, lacht Aubid.

Naar de oude woestijnstad Ubar

Onderweg wacht ons nog één bezienswaardigheid: de ruïnes van de mythische verloren woestijnstad Ubar. Deze archeologische vindplaats ligt in het dorpje Shisur, al is het niet 100% zeker dat dit werkelijk ooit Ubar was. Volgens de overlevering was de stad 3000 jaar voor Christus dankzij de handel in frankincense een rijke handelplaats, die ergens in de eerste eeuw na Christus verloren is geraakt. Het is hoe dan ook interessant om hier even rond te kijken.

Kamperen tussen de hoge duinen

Tijdens de lange rit over gravelwegen komen de hoge zandduinen van The Empty Quater steeds dichterbij. Op een gegeven moment slaat Aubid af, om een vaag bandenspoor rechtstreeks de woestijn in te volgen. We stappen uit, zodat hij zijn banden leger kan laten lopen, en dan racen we verder de woestijn in. We zijn ver weg van de bewoonde wereld en waar ik ook kijk, alles lijkt op elkaar. Ik word er licht paniekerig van, want wat als we verdwalen? Of de auto kapot gaat? Eenmaal op onze kampeerplek stelt Aubid me gerust: hij heeft een satelliettelefoon die prima werkt (hij belt zijn dochter om het te bewijzen) en hij kent dit gebied op zijn duimpje. In zijn tijd bij de Special Forces én als gids is hij hier talloze keren geweest. Die geruststelling werkt: vanaf nu kan ik genieten van deze schitterende plek.

De zandduinen van The Empty Quarter beklimmen

Terwijl Aubid onze tentjes opzet, beklimmen wij één van de hoge duinen. Het uitzicht is hier fantastisch: zover we kunnen kijken zien we zandduinen, met scherpe schaduwen en door de wind ingesleten golfpatronen. Het zand is overal onaangetast, op de vele fijne sportjes van torren, vosjes en muizen na. De zon zet de duinen in een warme rode gloed en het is doodstil. Geen spoortje van andere mensen in zicht.

Slapen onder de Melkweg

Even later zet Aubid onze maaltijd klaar, een simpel rijstgerecht dat prima smaakt. Op een mat in het zand eten we ons bord leeg, terwijl het laatste restje zonlicht de duinen van binnenuit oranje verlicht. De lucht gaat langzaam over van oranje in roze, de eerste sterren komen tevoorschijn en niet lang daarna wordt de hemel verlicht door ontelbare sterren. Inclusief de Melkweg! De sterren zijn zo fel en talrijk dat het niet eens pikdonker wordt. We slapen die nacht heerlijk in ons tentje, met alleen het gesnurk van Aubid in de verte als omgevingsgeluid.

Dag 2: door de woestijn naar het Arabian Desert Camp

We zijn al voor de zonsopkomst wakker, dus we hebben alle tijd om die rustig te bewonderen. We frissen ons een beetje op met wat water uit de fles en nemen om beurten de schep mee om een wc in de buitenlucht te graven. Na het ontbijt met brood en ei breekt Aubid op zijn gemak ons kamp af, terwijl wij door de duinen wandelen. Het blijft fascinerend, al die vormen en structuren.

Lunchen in het woestijnkamp

We rijden vandaag een paar uur door de woestijn, maken af en toe een fotostop en zijn voor de lunch bij het Arabian Desert Camp van Arabian Sand Tours. Het is een mooi kamp, maar het wildkamperen in de woestijn vinden we toch een stuk leuker. Omdat het op het midden van de dag zo heet is, brengen we hier de middag door. We lunchen, lezen een boek en wachten tot het wat afgekoeld is. Aan het eind van de middag stappen we weer in de auto om nog wat duinen in het warme zonlicht te beklimmen. Aubid vindt een schitterende kampeerplek voor ons, waar we weer een avond onder de sterren doorbrengen.

Dag 3: ‘small stuck’ in het woestijnzand

Na een prima nacht, een mooie zonsopkomst en het ontbijt is het tijd om de reis terug naar Salalah te aanvaarden. We scheuren dwars door de duinen richting de verharde weg, tot we op een stuk met wel heel diep, los zand aankomen. Binnen een paar seconden zitten we muurvast. Ik krijg nog net mijn deur open, maar de wielen zijn verdwenen in het rode zand. “Geen zorgen”, zegt Aubid meteen. “Dit is ‘small stuck’. Als je big stuck bent, kun je de deuren niet meer opendoen.” Hij pakt rustig zijn schep uit de achterbak en begint kalm met graven. Hulp wil hij niet, het komt allemaal goed, Inshallah. “Take your time”, zegt hij tegen ons, waarmee hij bedoelt dat we een stuk moeten gaan lopen en hem zijn gang moeten laten gaan. Na een uur intensief graven en met hulp van rubberen platen, krijgt hij de auto eindelijk uit het zand. We kunnen weer verder.

Weer in de bewoonde wereld

Eenmaal bij de gravelweg aangekomen zien we meteen een auto. De bestuurder blijkt een neef van Aubid te zijn, die hij hartelijk begroet. Dat is altijd zo grappig in deze landen: je komt geen kip tegen, maar als je dan iemand ziet is dat altijd een neef, een broer, een vriend of een onnavolgbare familierelatie. Het enige wat hierna nog rest, is de lange rit terug naar Salalah. Hoog tijd om al het zand uit onze kleren en tassen te schudden!