We liepen eerder al de Jomsom-trek en de Mount Everest Basecamp Trek in Nepal. Afgelopen maart maakten we onze derde meerdaagse trekking in het land: een variant van de Langtang Valley Trek, in combinatie met de Tamang Heritage Trail. Een trekking van in totaal tien dagen (inclusief reisdagen van en naar Kathmandu), die in sommige opzichten zwaarder bleek dan de trek naar het basecamp van Mount Everest. In dit verslag lees je alles wat je moet weten over de Langtang Valley Trek.
De route van de Langtang Valley Trek – met Tamang Heritage Trail
Wij kozen niet voor de standaard Langtang Valley Trek, maar verlengden de tocht met de Tamang Heritage Trail in het grensgebied tussen Nepal en Tibet. Hierbij maak je kennis met de Tamang, een Tibetaans-Birmees volk dat haar traditionele cultuur goed weet te behouden. Dat betekent dat de trek in het bijzondere dorp Gatlang start en eindigt in Syabrubesi. Onze route was als volgt:
- Kathmandu-Gatlang (auto)
- Gatlang-Tatopani
- Tatopani-Briddim
- Briddim-Lama Hotel
- Lama Hotel-Langtang
- Langtang-Kyanjin Gompa
- Dagwandeling: de hike naar Kyanjin Ri
- Kyanjin Gompa-Rimche
- Rimche-Syabrubesi
- Syabrubesi-Kathmandu (auto)
Dag 1: een urenlange rit naar het prachtige Gatlang
Ik wilde niet meer vliegen in Nepal, dus koos ik voor een trekking met het startpunt op rij-afstand. We stappen om negen uur ’s ochtends in een jeep, die ons naar het dorp Gatlang brengt. Dat de Nepalezen, toch niet flauw aangelegd, het nodig vinden om voor deze weg een jeep in te zetten, zegt al genoeg. Deze dag zitten we acht uur in de auto en rijden we over wegen die je eigenlijk geen wegen mag noemen. Enorme gaten, geen wegdek, los zand, afschrikwekkende afgronden: er komt geen einde aan. Net als ik me begin af te vragen waarom ik dit soort ondernemingen nog aanga, hobbelen we Gatlang binnen. En dat blijkt magisch. Vrouwen in kleurrijke Tibetaanse kleding, compleet met enorme gouden oorringen, zwaaiende kinderen, traditionele huizen: Gatlang is een prachtig dorp en één van de hoogtepunten van onze trekking.
Dag 2: de eerste wandeldag naar Tatopani
Na een prima eerste overnachting op de trek en ons eerste Tibetaanse brood als ontbijt, kan de wandeling echt beginnen. Aan de Langtang Valley-trekking hebben we de driedaagse Tamang Heritage Trail toegevoegd en die gaat vandaag van start. We lopen door verschillende Tibetaanse dorpjes, vlakbij de Tibetaanse grens. Vandaag wacht ons een flinke klim naar het dorp Tatopani. Onderweg lunchen we in een klein dorp, waar een groep vrouwen weefles krijgt. Eén van hen legt enthousiast uit dat ze leren weven om hun spullen op de lokale markt te verkopen. Met dat geld hebben vrouwen van het dorp al een kleine dorpsschool kunnen openen, dus ze zijn erg gemotiveerd. Erg leuk om te horen! Aan het eind van middag komen we in Tatopani aan, waar we overnachten in een simpel teahouse.
Dag 3: de zwaarste dag van de trek – en een lokaal festival
De planning van vandaag baart me zorgen. We moeten eerst 500 meter stijgen, dan 1600 meter dalen en daarna weer 500 meter klimmen, om uiteindelijk in het dorp Briddim te eindigen. Er staat zeven uur wandelen voor deze dag, maar ik betwijfel of dat haalbaar is. We beginnen redelijk voortvarend met een klim door de bossen, via eindeloze trappen. Op dat moment weet ik nog niet hoezeer ik die trappen ga vervloeken, de hele trek lang. Ik ben ook niet dol op wandelen in bossen, ik zie veel liever weidse uitzichten en bergtoppen. Maar goed, het gaat redelijk en eenmaal uit het bos worden we beloond met een prachtig uitzicht over besneeuwde bergen én de Langtang I en II van ruim 7200 meter hoog. Eindelijk!
Overnachten of doorlopen?
Vanaf dat punt moeten we naar beneden. We dalen 800 meter af tot het dorp waar we lunchen, weer door bossen en steil naar beneden. Tegen de tijd dat we in het dorp aankomen is het half twee en hebben we nog evenveel klimmen en dalen te gaan als we net achter de rug hebben. We twijfelen of we niet beter in dit dorp kunnen overnachten en morgen verder gaan, maar dan moeten we de komende dagen de verloren tijd inhalen. En alle dagen zijn al vrij lang. We lopen dus door, maar de volgende 800 meter naar beneden zijn superzwaar. Heel steil, met glad, los zand en steentjes, waardoor ik steeds wegglijd. Er komt wederom geen eind aan en mijn benen bibberen enorm. Als we eindelijk, eindelijk bij de rivier beneden aankomen, ben ik er helemaal klaar mee. Maar dan moeten we nog omhoog.
Vloekend naar boven
En omhoog is ook écht omhoog. Heel steil, met duizenden trappen die eindeloos de berg opslingeren. Ik ben inmiddels bang dat we niet eens voor donker binnen zijn. Als we denken dat we er bijna zijn en het dorp zien liggen, moeten we opeens weer omlaag. We dalen helemaal af tot de bodem van de vallei en moeten daarna weer helemaal omhoog naar het dorp Briddim, waar we slapen. Vloekend en wel. En deze keer ben ik het niet alleen, ook Ward is kapot. Om kwart voor zes sloffen we het teahouse binnen. Na 18,5 kilometer, tien uur lopen, 1840 meter dalen en 1400 meter stijgen. Wat een ellende.
Festivaltijd in de Tamang-regio
Gelukkig leven we snel op dankzij een warme douche, een groot bord dal bhat (het Nepalese nationale gerecht) en onze gastvrouw, die zich samen met een vriendin voorbereidt op een cultureel festival waar ze vanavond naartoe gaan. Ze moeten allebei een dans opvoeren en ze zijn in opperste staat van opwinding. De mooiste kleding en sieraden worden tevoorschijn gehaald en het is superleuk om hun voorbereidingen te bekijken. We worden uitgenodigd om mee te gaan naar het festival en ondanks onze vermoeidheid gaan we daar graag op in. We lopen (weer omhoog) naar het dorpsklooster, waar we meteen koffie en thee krijgen aangeboden en van harte welkom zijn om het feest bij te wonen. Iedereen is traditioneel gekleed en er worden allerlei spelletjes gedaan waar we niets van begrijpen. Geweldig en een mooie afsluiting van een pittige dag.
Dag 4: door de bossen naar Lama Hotel
Vandaag gaan we verder waar we gebleven waren: we klimmen door de bossen verder naar boven. De Langtang Valley-trek staat bekend als een ‘easy’ trek, maar ik vond onze Mount Everest Base Camp Trek beter te doen. Die was veel langer en op grote hoogte en dat maakt de tocht heel vermoeiend, maar we konden daar tenminste wandelen. Op de Langtang-trek zijn we alleen maar heel steil aan het klimmen of aan het afdalen, gewoon lopen is er niet bij. We lopen weer 7,5 uur vandaag en zijn kapot als we in Lama Hotel (de naam van het dorp) aankomen.
Slechte nacht in het teahouse
Daar wacht ons ook nog eens een bizar slechte nacht in een teahouse waarbij ik de man in de kamer naast ons kan zien door de kieren van de houten planken. De wc ligt naast ons en de deur sluit niet goed, dus we liggen de hele nacht wakker van mensen die naar het toilet moeten, de deur dichtrammen en dan nog even gezellige gesprekken met hun kamergenoot aangaan. De man naast ons praat en lacht bovendien in zijn slaap, waardoor ik steeds rechtop in bed zit. Never a fun moment on the Langtang Valley-trek.
Dag 5: naar Langtang en eindelijk de bossen uit
Gelukkig gaan we vandaag eindelijk zien waar we voor kwamen: bergen! Natuurlijk beginnen we eerst met urenlang klimmen via, je raadt het al, trappen en bossen (weer 1200 hoogtemeters), maar eenmaal de vallei uit wachten de mooiste uitzichten. Hoge bergen, weidse landschappen, de eerste yaks en treintjes van muilezels: dit is de Himalaya waar we voor kwamen. Ook vandaag lopen we de hele dag, maar de zware tweede dag is eindelijk uit onze benen en we genieten enorm van de uitzichten. Voordat we Langtang bereiken, steken we een landverschuiving over en dat is een rare gewaarwording. Onder de gletsjer ligt namelijk het oude dorp Langtang begraven, dat weggevaagd werd tijdens de aardbeving van 2015. Er liggen ook honderden doden onder het ijs, een ongekende ramp. Het nieuwe Langtang is gebouwd op de plek waar het eeuwen geleden ook stond, op een veel veiligere locatie.
Dag 6 en 7: ultiem genieten van Kyanjin Gompa
Dit zijn de twee mooiste dagen van onze trek. Het dorpje Kyanjin Gompa ligt op 3870 meter hoogte en doet me sterk denken aan de dorpen op de Everest-trek. Het wordt geheel omringd door enorme bergen, er zijn bakkerijtjes (al is het koffieapparaat dan overal kapot) en volop prima guesthouses. Op dinsdag maken we in stralend weer de klim naar Kyanjin Ri, met 4750 meter het hoogste punt van onze trek. Kyanjin Ri bestaat uit twee pieken en ik vind de eerste eigenlijk wel hoog genoeg. Maar de afdaling terug is zo steil en tricky, dat we toch doorklimmen naar de tweede piek. Vanaf daar kunnen we aan de andere kant van de berg veel makkelijker afdalen. Het gaat moeizaam, maar we halen het. Met als beloning een 360 graden-panorama over de Himalaya. Volgens gids Subarna het op één na mooiste panorama van heel Nepal, op Gokyo Ri na. Alle moeite meer dan waard!
Dag 8: 25 kilometer lopen naar Rimche
Vanaf Kyanjin Gompa lopen we dezelfde weg terug naar beneden, naar het dorp Rimche. Het is maar liefst 25 kilometer lopen en dat lijkt me nogal ambitieus, maar we hoeven alleen maar omlaag en gaan razendsnel. Het is erg bewolkt en daardoor niet zo warm, zodat we extra goed tempo kunnen maken. Aan het eind van de dag komen we aan in het kleine Rimche, met nog één dag lopen te gaan.
Dag 9: de laatste dag, terug naar Syabrubesi
Volgens alle berichten is de laatste wandeldag aan vrij makkelijke, maar eenmaal aan het lopen ben ik het daar niet zo mee eens. We moeten 1300 meter steil afdalen en het pad is vrij slecht. Bovendien lopen we weer eens eindeloos door de bossen, dus uitzichten zijn er ook weinig. Als we na ruim drie uur lopen eindelijk het bos uit zijn, komen we uit bij enorme bouwwerkzaamheden, want er wordt een waterkrachtcentrale gebouwd bij de rivier. Vervolgens moeten we over de weg (bestaande uit los zand, dus enorm stoffig) en bij harde wind teruglopen naar Syabrubesi. Het laatste stukje naar het dorp leidt ook nog eens door een soort vuilnisbelt en het einde van de hike is dus enigszins een deceptie. Jammer, maar gelukkig is de douche van ons hotelletje uitstekend en is al het stof snel weggespoeld.
Dag 10: terug naar Kathmandu
De lange rit terug naar Kathmandu wacht. In tegenstelling tot op de heenweg is het vandaag prachtig weer, dus we kunnen deze keer wel alle witte bergtoppen zien. Dat maakt de rit een stuk beter te doen dan op de heenweg. Tot de chauffeur halverwege besluit dat hij niet de hoofdweg naar Kathmandu wil nemen, maar een bergweg met minder verkeer. Mijn god. We rijden urenlang over een bar slechte weg met werkzaamheden, langzame bussen en afgrijselijke afgronden en het lijkt alsof we Kathmandu nooit zullen bereiken. Rond half drie zijn we eindelijk in ons hotel en kunnen we bijkomen van tien dagen hiken.
Wat vond ik van de Langtang Valley Trek?
De Langtang Valley Trek staat bekend als een ‘makkelijke’ trek. Geen idee waar dat vandaan komt, want ik vond de Mount Everest Base Camp Trek makkelijker. Wat de Langtang zo zwaar maakte, waren de dagen met alleen maar trappen en bossen. Onze dag 3 was bovendien zo lang en zwaar dat dat eigenlijk de dagen erna een beetje verpestte. En dan ben ik nog heel blij dat we niet de standaard Langtang Valley Trek hebben gedaan, maar voor een variant met de Tamang Heritage Trail kozen. Anders waren er de eerste dagen nog meer trappen omhoog geweest en hadden we nog meer moeten backtracken. Tamang-dorp Gatlang en het festival waren bovendien twee van de hoogtepunten van onze hele trekking. Ik zou je dan ook zeker aanraden om de Tamang Heritage Trail mee te nemen in je planning.
Weet je niet precies welke trekking in Nepal je wilt maken? Lees dan dit artikel
Langtang Valley Trek met of zonder gids?
Sinds dit jaar ben je in Nepal verplicht om een gids mee te nemen als je gaat trekken. Dat geldt dus ook voor de Langtang Valley Trek, maar de regel is alleen bedoeld voor buitenlanders. Nepalezen hoeven geen gids mee en bij hen is deze trek is heel populair. Wij boekten de trekking bij Nepal Motherhouse Treks, waar we nu al twee keer een heel goede ervaring mee hebben gehad.
Hoe zijn de accommodaties op de trek?
De kwaliteit van de accommodaties varieert sterk. In Lama Hotel was het teahouse slecht. Daar sliepen we in een bouwvallig houten hutje met een gezamenlijk toilet (gat in de grond). Maar in Langtang en Kyanjin Gompa waren de teahouses juist weer prima, met nette kamers en zelfs een eigen wc. Het mooie van alle teahouses is dat je vrijwel altijd een gezellige gezamenlijke ruimte hebt, waar de kachel heerlijk brandt en waar je heerlijke maaltijden geserveerd krijgt. Dat maakt zelfs de kieren in de muren weer goed.
Hoe is het eten op de trek?
Prima! Natuurlijk is het wel verstandig om gewoon lokale gerechten te kiezen (dal bhat for the win), maar die zijn dan ook echt lekker. Het ontbijt is ook altijd goed en er is een eindeloze stroom hete thee beschikbaar. Niets te klagen dus.
Beste tijd om de Langtang Valley Trek te lopen
De beste tijd voor trekkings in Nepal is het voor- en het najaar. Ik deed treks in maart en oktober en mijn voorkeur gaat heel duidelijk uit naar het najaar (half oktober/november). In het voorjaar zit er veel stof in de lucht, waardoor de lucht op lagere hoogtes erg heiig kan zijn. In het najaar is het veel helderder. Ook kouder, maar dat maken de felblauwe luchten meer dan goed.
Vervoer van en naar het startpunt
Ga je de Langtang Trek lopen, dan heb je vervoer vanuit Kathmandu nodig om het startpunt te bereiken. Wij regelden privé-vervoer vanwege mijn angst voor Nepalese bussen, maar dat is wel behoorlijk duur. Ook niet zo gek, gezien de afstand en de staat van de weg. Ga je liever met de bus, dan kun je dat ook het beste regelen via je trekkingbureau.
Wat moet je meenemen op een meerdaagse trekking?
Je vindt hier mijn complete paklijst voor als je een meerdaagse wandeltocht gaat lopen.
Wat een tocht! Knap dat jullie het weer gedaan hebben! Leuk om te lezen, super laat maar nog gefeliciteerd met je verjaardag! 😀
Dank je wel! Het was inderdaad een hele
beproeving, die trek 😉
Liep even achter met lezen maar jeetje wat een avontuur! Kijk je er overall wel met plezier op terug?
Ja hoor, dat zeker! Maar ik ben het afzien nog niet vergeten. Als ik nu ergens een trap op moet, begin ik al te zuchten en te steunen 😉
Wauw wat een weekverslag zeg! Weer van die prachtige foto’s, (het wordt onderhand een standaard opmerking, maar ik blijf het zeggen want iedere keer meen ik het ook echt weer!) ik heb enorm genoten van je verhaal. Life is not always flowers inderdaad, die quote van je vorige weekverslag ga ik onthouden. Want ondanks het vloeken onderweg (not-so-flowery-moments zullen we maar zeggen 😀 ) heb je toch maar mooi deze fantastische ervaring in de pocket. En dat is wel weer heel erg “Flowers”! Veel respect dat je zoveel trekkings maakt ondanks dat je wel eens hebt gezegd niet zo’n klimmer te zijn. Ik heb dat ook, ik ben snel buiten adem, spieren verzuren snel, mentaal kost het me dan ook moeite om door te zetten… ondanks dat ik hiken super leuk vind, weet ik niet of ik zo snel zulke trekkings zou maken als deze. Maar misschien is dat onkunde/onwetendheid en zou ik me er meer in moeten verdiepen? Kun je je “instellen” op dit soort trekkings..?
Haha! Het was inderdaad een prachtige ervaring, maar ik heb een partij afgezien 😉 Ik moet me altijd heel erg instellen op dit soort lange trekkings. Ik vind het heerlijk om te doen (onder andere omdat je maar 1 taak per dag hebt: het volgende guesthouse halen), maar ik ben ook altijd blij als het er weer op zit. En dagwandelingen zijn ook fijn, dus als je wel van hiken houdt is dat een prima optie!
Wat een avontuur weer zeg! En werkelijk betoverend panorama bij Kyanjin Ri! Al geniet ik misschien nog wel het meest van de mensen daar en het straat-en dorpsleven wat je ook zo mooi vastlegt op beeld.
En bedankt voor je eerlijke verslag. Mij viel vorig jaar een meerdaagse trekking ook heel erg tegen (fysiek). Dus je bent niet de enige…;-)
Dank je wel! Ik vind het straatleven en de mensen ook het mooiste onderdeel van Nepal. Je raakt er niet uitgekeken! En een meerdaagse trekking…het valt inderdaad niet altijd mee. Ik vind het altijd heerlijk om de hele dag maar met 1 ding bezig te zijn, maar ik ben ook altijd blij als het er weer op zit 😉
Wat stoer en knap dat jullie het weer volbracht hebben! Geniet van Bangkok en Vietnam
Dank je wel! Dat gaat zeker lukken, het is nu alweer fijn om terug te zijn in Bangkok 🙂
Wat een avonturen! Respect 😉
Het ziet er echt prachtig uit!
Het was zeker schitterend! Ook al moesten we er dan hard voor werken 😉
Het is lang geleden (1990) maar ik heb ook slechte herinneringen aan die “trappen” tijdens een korte trek in Nepal destijds. De kora rond de heilige berg Kailash in Tibet vond ik, ondanks de grote hoogte, veel beter en plezieriger te doen. Je verhaal lezend vraag ik me wel af of jullie de trekking niet over meer dagen hadden moeten verdelen. Veel plezier de komende tijd in Bangkok en Vietnam.
Goed om te horen dat jij er hetzelfde over denkt! Ik vond de Everest-trek echt beter te doen, ondanks de zestien dagen dat die duurt. Voor deze trek hadden we inderdaad een dag extra moeten inplannen, om die zware tweede dag te splitsen. Maar het lokale advies was om het zo te doen en dat hebben we opgevolgd. Ik zou met de kennis van nu altijd een dag extra rekenen!