Fotopost: dwalen door de lemen steegjes van Yazd, Iran

Als ik mijn ogen dichtdoe en terugdenk aan Yazd in Iran, dan voel ik het weer: de allesoverheersende hitte. Het stof van de smalle, lemen straatjes in mijn neus. Mijn kriebelende hoofddoek, die ik vanwege het traditionele karakter van  Yazd wat strakker had omgeslagen. Het was ruim boven de veertig graden en eigenlijk veel te heet om de stad goed te verkennen. De straten waren vrijwel uitgestorven, maar wij liepen toch uren door de zandkleurige steegjes, bewonderden de blauwe mozaïeken van moskeeën en de binnentuinen van oude koopmanshuizen. Yazd is simpelweg te bijzonder om er niet op uit gaan. 

Yazd ligt in het hart van Iran, midden in de woestijn. Met haar ruim vijfduizend jaar is het één van de oudste steden ter wereld en het was al een belangrijke plaats op de Zijderoute. Marco Polo beschreef Yazd als een prachtige handelsstad en in de 14e en 15e werden er volop zijde, textiel en tapijten verkocht. Yazd heeft geluk gehad dat het gespaard is gebleven van de vernietigingsdrang van Genghis Khan en het historische centrum is goed bewaard gebleven. Yazd is een stad zonder grote hoogtepunten, maar wel één die je meteen pakt. De oude binnenstad is helemaal opgetrokken uit leem en stro en de straatjes zijn smal en sfeervol. Af en toe verdwaal je enigszins in het labyrint van steegjes, maar je komt altijd weer uit op een mooi binnenplein. Yazd heeft enkele prachtige moskeeën, een drukke bazaar en verschillende tempels rond het Zoroastrisme, een van oorsprong Perzische religie.

De airco’s van Yazd

Zodra je Yazd binnenrijdt, zie je de hoge, rechthoekige badgirs al boven de lemen daken van de stad uitsteken. Deze windtorens vormen een natuurlijke airconditioning die al eeuwen oud is. De torens vangen de lichtste wind en blazen het naar de kamers eronder. Het is mooi om te zien hoe de vroegere inwoners van Yazd zo’n slimme manier hebben gevonden om hun huizen koel te houden in de hete zomer.

Bijzondere sfeer in Yazd

Wij waren in juni in Yazd en dan is het er ruim veertig graden. Het is een droge hitte, dus het gaat net, maar heet is het zeker. Overdag zagen we op straat niemand, wat natuurlijk heel verstandig was. We dwaalden door de smalle steegjes en bezochten de moskeeën in alle rust. Zodra de zon onderging, kwam de stad tot leven. Dan liep de bazaar vol met mensen, kochten vrouwen in zwarte chadors groenten en fruit in en bestelden kinderen het traditionele Yazd-snoep. Een compleet andere stad en een compleet andere sfeer. Maar op welk tijdstip van de dag ik ook door de straatjes van Yazd liep, ik had altijd het gevoel dat ik per ongeluk in een heel ander tijdperk terecht was gekomen.

De indrukwekkende blauwe mozaïeken van de Masjed-e Jameh-moskee.

De bazaar, de wachttorens rond de stadsmuren en de Masjed-e Jameh-moskee.

Het doolhof van straatjes dat Yazd heet.

Lijkt Yazd jou een mooie stad? Ik ben benieuwd!