We hadden één dag over tussen onze duikcursus en onze vlucht naar Bangkok. En die dag wilde ik per se naar Ko Phi Phi. Natuurlijk zou het beter zijn om een paar dagen naar het eiland te gaan, maar die tijd hadden we nu eenmaal niet. En een dagtrip Ko Phi Phi leek me beter dan niets. Dacht ik toen nog. We boekten dus een tourtje in Khao Lak en vertrokken vol goede moed in een minibus naar de haven van Phuket. Op weg naar de daytrip from hell.
Dagtrip Ko Phi Phi: krankzinnige rijstijl
Met een lege maag stappen we de minibus in, want om onduidelijke redenen is er vandaag geen ontbijt in ons guesthouse en we zijn te laat om ergens anders naartoe te gaan. Maar geen probleem, we hebben zin in onze dagtrip. Een half uur later. Thailand is een leuk land, maar er wordt krankzinnig gereden. Enorm hard vooral, zeker in het soort minibussen waarin wij zitten. Onze chauffeur rijdt alsof er geen enkele andere weggebruiker in zicht is. Racen, remmen, noodstops maken, op een haartje brommers en tuktuks ontwijken: het feest is compleet.
Een busongeluk
Ik kijk panisch mee door de voorruit en ik zie het daardoor al fout gaan voordat het werkelijk fout gaat. Voor ons gaat een minibus keihard op de rem en onze bumperklevende chauffeur heeft geen ruimte om te stoppen. Hij trapt de rem vol in en raakte de bus voor ons. Niet hard, maar achter ons zit een eveneens bumperklevende chauffeur en die knalt achter op onze bus. De achterruit vliegt eruit en duizenden kleine stukjes glas dalen op onze hoofden neer. Wonder boven wonder raakt er niemand gewond, maar we klimmen direct de bus uit en staan een kwartier later nog te shaken.
In volle vaart naar de haven
Natuurlijk is het onzin om te denken dat je zonder achterruit beter niet kunt rijden. Nadat de chauffeurs op hun eigen Thaise manier hun zaken hebben geregeld, veegt onze coureur het glas uit de bus en sommeert ons om weer te gaan zitten. We hebben een boot te halen. Dus racen we met een bus zonder achterruit door naar de haven.
Een bijzondere gids
Bij aankomst in de haven blijkt meteen dat we een stampvolle tour hebben geboekt. De boot zit ramvol toeristen en onze gids is een hysterische ladyboy, Yasmine. Niks mis mee, maar na ons ongeluk zitten we niet direct te wachten op continu hoog gegil in de trant van ‘Look at meeeeeeee! I’m so prettyyyyyyyyy! Now we go to Ko Phi Phiiiiiiiii’! Zin of geen zin: we gaan natuurlijk gewoon mee en luisteren braaf naar het gekrijs van onze gids.
Dagtrip Ko Phi Phi is geen goed idee
Dan komen we eindelijk aan bij Ko Phi Phi, bij het beroemde Maya Bay. En ik val van mijn stoel van schrik. In de prachtige turquoise baai liggen tientallen boten vlak naast elkaar. Het witte strand ziet zwart van de mensen en de baai ligt vol spartelende toeristen in knaloranje zwemvesten. Het is het schoolvoorbeeld van tourism gone wrong. We moeten van Yasmine gaan snorkelen en we zwemmen een kwartiertje rond terwijl we naar een zanderige bodem met dood koraal staren. Wat een ellende.
Apen voeren
Na deze onsuccesvolle stop varen we naar Monkey Beach, waar onze medepassagiers (en die van de vele andere boten die er liggen) het een goed idee vinden om de wilde apen te voeren vanaf de boot. Dat is nooit een goed idee en ik erger me kapot. Daarna is het lunchtijd en worden we naar een megagroot restaurant gedirigeerd waar we lange tijd in de rij staan voor het buffet.
Gestrand in het zicht van de haven
Er lijkt geen einde te komen aan de trip. We mogen nog ergens snorkelen (waar het wel iets beter is) en de boot klapt urenlang hard op de golven. Inmiddels pakken pikdonkere wolken zich samen aan de horizon, begint het te bliksemen en ben ik blij als ik de haven op zie doemen. Maar te vroeg gejuicht. De boot mindert langzaam vaart en komt dan helemaal stil te liggen. We hebben een probleempje: we zijn te laat terug en nu is het water te laag om fatsoenlijk aan te kunnen leggen. Aha. Na veel Thais overleg, gedoe en gewacht weet de kapitein ons toch op een plek te manoeuvreren waar we kunnen uitstappen en dan mogen we in de grootste stortbui ooit terugrennen naar onze minibus.
Nooit meer naar Ko Phi Phi
Onze chauffeur racet ons in Formule 1-tempo, verblind door de regen en continu aquaplanend (is dat een woord?) naar Khao Lak, waar godzijdank een einde komt aan de daytrip from hell. We leven nog. Ko Phi Phi is natuurlijk een prachtig eiland, maar je moet wel de tijd nemen en vooral de juiste plekken opzoeken. Maar onze compleet mislukte dagtrip zorgde ervoor dat ik Ko Phi Phi voor altijd van mijn lijst heb geschrapt.
Haha super leuke blog Karlijn, kan het me zooo voorstellen! Thanks 4 writing it
Thanks 🙂 !
Oh wat herkenbaar! Was weer even op je site aan het kijken (doe ik voor elke reis omdat je vaak heel goede tips hebt, Dank daarvoor!). Zijn twee jaar terug naar Thailand geweest en hadden de georganiseerde trip ook geboekt. Doen we normaal nooit,gaan liever zelf op pad. Maar wilden het toch wel heel graag zien. Het was zo druk dat de boten als botsauto’s tegen elkaar aan botsten om plek te creëren. Stonden we daar op een eiland waar je geen stap kon zetten omdat het overvol was. En dat na een bootreis waar ik om de paar seconden een golf water in mijn gezicht kreeg omdat ik net de verkeerde plek had uitgekozen. Opschuiven kon niet want de boot zat zo vol dat ik dan op de schoot van mijn buurman zat. Gelukkig was de rest van de trip wel super!
Graag gedaan Sam! Balen dat jullie ook zo’n ervaring hadden op Ko Phi Phi. Een dagtrip daar is gewoon echt geen goed idee, dat blijkt maar weer. Als ik ooit nog terug zou gaan naar Ko Phi Phi (al acht ik de kans minimaal), dan zoek ik wel een mooi plekje op een afgelegen deel van het eiland. Op Maya Beach zien ze me nooit meer terug 😉
Ohhh vreselijk!! Ik heb met verbijstering je blog gelezen. Ik kan me zo goed voorstellen dat je hier volledig op afknapte! Maar zeg nooit nooit, toch…? Voor een keer een rustigere trip van meerdere dagen op eigen gelegenheid? Of heeft Ko Phi Phi geen schijn van kans meer bij jou?
Eerlijk gezegd: nee 😉 ! Ko Phi Phi ziet mij nooit meer terug, haha! Ik vond het op zich een prachtig eiland en er zullen ongetwijfeld mooie rustige plekken zijn waar het meer dan heerlijk is. Maar ik zoek in Thailand veel liever de rustigere eilanden op, die niet op de lijst van elke toerist staan. Maar dat is persoonlijk en ik ken ook genoeg mensen die helemaal weg zijn van Ko Phi Phi!
Jeetje, wat een verhaal! Beginnen met een ongeluk, eindigden met noodweer op zee. Great. Gelukkig zijn jullie er ongeschonden vanaf gekomen!
Inderdaad! Ik ben zelden zo blij geweest dat een dag voorbij was. Van begin tot eind een verschrikkelijke trip!
Verschrikkelijk zeg! Gelukkig heb ik zo erg nog niet meegemaakt, maar ik herken wel de manier van rijden in Thailand. Ik was er vorig jaar en ze rijden daar echt als gekken. Gelukkig zijn jullie er ongeschonden vanaf gekomen 🙂
Inderdaad! De rijstijl in Azië vind ik echt de hel. Verder is het mijn favoriete continent, maar het rijden is er verschrikkelijk!
Hahaha, wat een heerlijke post dit. Die ladyboy die zo aan het gillen is; ik zie het he-le-maal voor me. Ergernis op ergernis op ergernis.. van dit soort dagen hoop je dan maar dat ze heel snel voorbij zijn.
Inderdaad! Er leek alleen geen einde aan te komen, wat een rampzalige dag was dit 😉
Dit klinkt wel echt als een daytrip form hell, verschrikkelijk zeg. Zowel de tijd op Koh Phi Phi als de busreis, niet echt een leuke dag. Ik zou wel naar Phi Phi willen, maar niet al dagtrip, om dit dus te voorkomen
Snap ik! Dit was echt een dagtrip die in alle opzichten volledig mislukt was 😉
Jeetje wat een verhaal! Eerst een busongeluk en dan lekker doorracen naar de eindbestemming, daar heeft toch niemand zin in na zo’n schok? Ik moet zeggen dat ik nooit zulke rampzalige day trips meegemaakt heb, ik moet het even afkloppen want het gaat me hoe dan ook vast een keer overkomen!
Ik hoop niet dat het jou ook gaat overkomen Dominique! In vijftien jaar reizen was dit veruit de rampzaligste dagtrip van allemaal, er is niets wat ook maar enigszins in de buurt kwam. Dus hopelijk blijft het jou bespaard 🙂
Oef, wat een verhaal! En wat idioot dat de trip gewoon doorging na die botsing. Ik kan me echt voorstellen dat je dan al geen zin meer hebt, yak. Vind dat je ondanks de ellende nog wel mooie plaatjes hebt geschoten trouwens!
Dank je! De foto’s vielen me inderdaad ook nog wel mee, ik had eigenlijk foto’s moeten maken van al die drukte en de vele boten. Maar dat kon ik toen niet over mijn hart verkrijgen 😉
Oh jeetje heftig dat ongeluk ook! Heb genoten van je verhaal zoals je het schrijft, zie het allemaal helemaal voor me 🙂 maar dit is natuurlijk helemaal niet leuk. Vooral al die toeristen en apen voeren, vreselijk. Ik heb het zeker nooit zo heftig meegemaakt. Kan me überhaupt even niet een mislukte dagtrip herinneren maar als ik eens goed ga graven komt er vast wel iets boven haha
Ik hoop dat je inderdaad niet zulke mislukte trips hebt gehad als deze, haha! Dit was echt in alle opzichten een ellende, er was letterlijk niets geslaagd aan deze dag. Ja, toen we veilig uit de bus stapten na afloop, daar had ik op een gegeven moment nog een hard hoofd in 😉
Haha, leuk dat je ‘m online hebt. Tjah, die rijkunsten ken ik maar al te goed. Heb ooit in de plaatselijke Vietnamese Niki Lauda in het busje gezeten. Hij ging zo hard, dat ik bij een bult in het wegdek mijn hoofd stootte aan het dak…
In Vietnam kunnen ze er inderdaad ook wat van! In heel Zuidoost-Azië (of eigenlijk heel Azië) is het een feest op de weg. Het is zo’n beetje het enige wat ik niet leuk vind aan dit deel van de wereld 😉
Zo erg als dit heb ik gelukkig nog nooit meegemaakt. Wel klinkt dat roekeloze rijden erg bekend. Doen ze in heel zuidoost Azië. Een dodemansrit in een taxi die een wedstrijdjes leek te houden om zo snel mogelijk op z’n bestemming te komen komt in mijn herinnering op. Bumperkleven, toeteren, tussen andere auto’s door naar voren rijden, Door rood licht rijden als dat allang op rood staat, langs een betonnen weghelftscheiding aan de verkeerde kant van de weg gaan rijden en als klap op de vuurpijl vol in de remmen schieten bij aankomst. AAAARGGHH???
En als je nu denkt dat dit op het platteland was. Nou nee midden in Bandung…
Erg leuke blog ?
Helaas maar al te herkenbaar! Gekkenwerk is het op de weg in Zuidoost-Azië, zo irritant. Ze kunnen er in heel Azië wat van wat dat betreft. Tijdens onze tweede wereldreis hebben we 20.000 kilometer overland afgelegd, van Istanbul naar Beijing. En ik dacht echt dat we tijdens onze laatste rit, van Beijing naar het vliegveld, nog het loodje zouden leggen. Zo gek hoe die meestal zo vriendelijke Aziaten soms veranderen in krankzinnigen zodra ze een stuur in handen krijgen 😉
Heeel herkenbaar dit. Precies dezelfde trip gemaakt en ik werd er totaal niet vrolijk van. Met al die drukte om je heen, kan je totaal niet genieten van de schoonheid van het eiland.
Jammer dat jij dezelfde ervaring had Eline 🙁 Maar ik ben het helemaal met je eens: je vergeet door alle drukte gewoon dat Ko Phi Phi eigenlijk een hele mooie plek is…
Hahahaha Ik kom niet meer bij ??
Achteraf is dit ook best een grappig verhaal 😉
Haha ik had wel een vergelijkbare dag. Alleen verbleven we al op Ko Phi Phi maar leek een boottochtje ons wel leuk. We zaten gelukkig maar met zo’n 12 personen op de boot dus dat was ok. Monkey Island bleek overladen met Chinese toeristen. De grot die we gingen bekijken was eveneens overladen met Chinese toeristen die niet konden zwemmen en in een treintje, al gillend en wel, de grot in dobberden. Onze maatschappij mocht nergens aanmeren met de boot met als gevolg dat we elke keer een stuk door het water moesten waden als we van de boot af gingen… en als klap op de vuurpijl lag Maya Bay droog tegen de tijd dat we er aan kwamen. Kortom, een zeer eververende dag, haha!
Ik moest wel een beetje lachen om de Chinese toeristen die in een treintje de grot in gingen, haha! Zoiets heb ik ook meegemaakt in de Emerald Cave in Thailand. Dat was eigenlijk wel hilarisch: al dat gegil, de paniek omdat ze in het water lagen, de dobberende oranje zwemvesten…Soms ben ik daar helemaal niet voor in de stemming, maar toen lag ik echt in een deuk. Jullie dagtrip klinkt ook helemaal fantastisch 😉 Blijkbaar moet je alle dagtrips in en rond Ko Phi Phi gewoon vermijden!
ja op onze blog lees je een gelijkaardig verhaal uit de Dominicaanse republiek. Ach je leert hier uit als reiziger maar plezant is het allemaal niet.
Helemaal mee eens! Balen dat jullie ook zo’n ervaring hebben gehad 🙁
Genoten van je verhaal!
Dank je Martijn 🙂 !
Oh wat erg dit. En ik heb precies dezelfde teip gemaakt en vond het ook echt niet oké. Het scheelde alleen wel dat het bij ons niet krioelde van de toeristen… Maar ja, het is een prachtig eiland, maar die drukte is vreselijk!
Ze rijden inderdaad als idioten daar. Wel heftig van dat ongeluk en dat jullie ook gewoon in diezelfde bus daarna naar de haven werden gebracht. Snap dat je stond te shaken… Kan allemaal gewoon in Thailand.
Helemaal mee eens! Balen dat jouw trip ook zo slecht is bevallen. En dat doorrijden na het ongeluk: dat is inderdaad typisch Azië. Ze zien daar gewoon het probleem niet van in. Die bus rijdt nog, dus wat zit je nou te zeuren? Ach ja, we hebben het overleefd 😉