We hebben al heel wat mooie antieke ruïnesteden mogen bezoeken, maar Persepolis in Iran is één van onze favorieten. Persepolis was vanaf 518 voor Christus de ceremoniële hoofdstad van het Oud-Perzische rijk. Bijna twee eeuwen lang was de stad een symbool van macht en rijkdom, tot Alexander de Grote roet in het eten gooide. Persepolis raakte in verval en verdween langzaam onder een laag zand van acht meter dik. Pas in 1930 …
Als ik mijn ogen dichtdoe en terugdenk aan Yazd in Iran, dan voel ik het weer: de allesoverheersende hitte. Het stof van de smalle, lemen straatjes in mijn neus. Mijn kriebelende hoofddoek, die ik vanwege het traditionele karakter van Yazd wat strakker had omgeslagen. Het was ruim boven de veertig graden en eigenlijk veel te heet om de stad goed te verkennen. De straten waren vrijwel uitgestorven, maar wij liepen toch…
Het is veruit de meest gestelde vraag sinds we weer thuis zijn: “Wat was het mooiste land van jullie wereldreis?” En hoewel het een vraag is die je eigenlijk niet kunt beantwoorden, noemen we in elk geval altijd Iran. Onze reis door Iran was heel bijzonder, dankzij de eeuwenoude cultuur, de vele bezienswaardigheden en ontzettend vriendelijke mensen. Dit was de reisroute die wij in drie weken aflegden, inclusief een lijst…
Elk land heeft zijn eigen gewoonten en gebruiken die je als reiziger soms erg kunnen verbazen. Iran bleek zo anders dan anders en er waren zoveel dingen die we ‘typisch Iran’ vonden, dat we er een lijstje van hebben gemaakt. ‘Je weet dat je in Iran bent als…’ …je zo’n tien keer per dag oprecht welkom wordt geheten. ‘Welcome to Iran!’ ‘Welcome to our train!’ …elke stad zijn eigen zoete…
Het is misschien wel de bekendste stad van Iran. Niet voor niets, want Esfahan heeft de mooiste moskeeën, parken, pleinen en bruggen van het land. Een Europese stad met de schatten van Esfahan zou overlopen zijn door toeristen, maar Esfahan heb je soms helemaal voor jezelf alleen. ’s Ochtends, ’s middags en ’s avonds lijkt de stad compleet anders. Esfahan in de ochtend: de stad van de toeristen Iraniërs zijn…
Om negen uur ’s avonds stappen we bepakt en bezakt het treinstation van Van binnen. Eindelijk is het zover: we nemen de nachttrein van Turkije naar Iran. Het is één van de makkelijkste manieren om de grens over te steken en ik ben dol op treinreizen. We installeren ons tussen de enthousiast glimlachende Iraniërs en wachten. Want dat de trein klokslag 21.54 uur vertrekt, zoals onze kaartjes vermelden, dat geloven…