Van sauna tot gat in de grond: de homestays in Tadzjikistan

Reizen door Tadzjikistan is een avontuur en een belangrijk onderdeel daarvan zijn de overnachtingen. Je reist door zulke afgelegen gebieden dat er vrijwel nergens hotels zijn en dan is er maar één oplossing: slapen bij mensen thuis. Wij sliepen in negen homestays in Tadzjikistan, die compleet verschillend waren qua sfeer en voorzieningen. In deze post laat ik onze diverse overnachtingen zien.

Super-de-luxe: homestay met sauna

Het was onze eerste homestay, gelegen bij het bergmeer Iskanderkul in het noorden van Tadzjikistan. Een mooi huis aan de voet van een berg, met een hartelijke gastfamilie, een comfortabele eigen kamer en zelfs een sauna! We dachten nog: als dit het niveau van de homestays is, dan zitten we in Tadzjikistan goed.

Soms heb je homestays op een toplocatie, soms zit je vast in een uitgestorven dorp. 

Ook onze homestays in de Wakhan Valley, aan de grens met Afghanistan, waren top. Ik was vooral fan van het ‘blauwe huis’ in het leuke dorpje Yamchun, met een douche, een nette wc, lekker eten en een mooie tuin om even te relaxen. De eigenaar was bovendien supervriendelijk en enthousiast, en juist dat contact maakt een homestay erg leuk.

Mijn favoriet: het blauwe huis in de Wakhan Valley.

Midrange: geen douche, wel wc

Van mooie kamers tot matjes op de vloer en van gewone tafels tot zitten op de grond.

We hadden een aantal homestays die gewoon prima waren, alhoewel er altijd wel iets ontbrak. Er was bijvoorbeeld wel een normaal toilet (altijd ergens buiten), maar geen mogelijkheid om je te wassen (douchen was meestal geen optie). Of je werd wakker met beurse botten, doordat het slaapmatje op de grond wel erg dun was. Of de voorzieningen waren ok, maar we hadden vrijwel geen contact met de familie. Of alles was in orde, behalve het eten, zoals in het plaatsje Murgab. Allemaal geen ramp, want Tadzjikistan is heel arm. Je kunt geen luxe voorzieningen verwachten en elke moeite die werd gedaan, stelden we op prijs. Voor ons was een eigen kamer eigenlijk het belangrijkste en die hadden we meestal.

Foto rechtsboven: reden voor een feestje! Een echte badkamer met douche en toilet.

Basic: een wandeling naar het gat in de grond

Dan was er ook nog de categorie ‘basic’. Het meest basic waren onze overnachtingen in de Bartang Vallei. We sliepen op een matje in de woonkamer/keuken van de gastfamilie, bestaande uit wel tien mensen die steeds binnen kwamen lopen. Ook ’s ochtends rond vijf uur al. Geen probleem, want toen hadden de vliegen ons al wakker gemaakt. Er was geen mogelijkheid om je te wassen. De wc’s waren stinkende gaten in de grond (dus geen doortrekfunctie) en lagen meestal een stuk verderop tegen een berg aan. Het voordeel: er was altijd een toilet met een view! Het eten was ook niet best in deze plaatsen, al kun je dat de mensen echt niet kwalijk nemen. Ze hebben zelf ook zo weinig. Zelfs elektriciteit is vaak een probleem. Ik moet erbij zeggen dat juist de gastfamilies van deze basic homestays ontzettend vriendelijk waren. De zorgen voor Ward toen hij ziek was, onze theekopjes die eindeloos werden bijgevuld, brood dat meteen bij aankomst op tafel werd gezet….de mensen deden enorm hun best. En dat gat in de grond, dat namen we maar voor lief! Al moet ik eerlijk zeggen dat ik na negen dagen homestays dankbaar was voor ons fijne hotel in Osh 😉

De wat mindere toiletvoorzieningen van deze reis. Behalve de foto rechtsboven dan, want hier had de eigenaar van de homestay over nagedacht. Wel een gat, toch een pot. Geweldige oplossing!

Lijkt het jou wat, slapen in een homestay? Ik ben benieuwd naar je mening en eventuele ervaringen!