Een verzameling vulkanische bergpieken, groene valleien, duizenden palmbomen, twee dorpjes en zeshonderd inwoners: dat is Fatu Hiva, één van de Marquesas-eilanden. Dit eiland ligt maar liefst 1100 kilometer van het toch al afgelegen Tahiti af en is alleen per boot bereikbaar. Ik reisde er naartoe met de Aranui, een schip dat deels goederenvervoer, deels cruise is. Op Fatu Hiva maakte ik de warmste hike van mijn leven, om te ontdekken of dit UNESCO-eiland de reis naar het einde van de wereld waard is.
Ik weet niet wie meer uitkijkt naar onze aankomst op een nieuw eiland: ik of de locals die op de kade op de Aranui wachten. Elke ochtend ben ik voor de wekker wakker, kijk ik uit het raampje van mijn hut en weet ik niet hoe snel ik me aan moet kleden. Camera mee, de hut uit en het dek op. Daar wacht elke ochtend een spectaculair panorama, van een eiland vol grillige rotsen, deels overhangen door wolken, vaak doorkliefd door regenbogen. Op de kade tekenen zich de contouren van mensen af, die opgewonden wachten op de Aranui, hun ‘boat of life’.
Marquesas-eilanden bevoorraden
De Aranui is uniek. Het schip heeft twee delen: een deel voor passagiers en een deel voor goederenvervoer. Elke paar weken maakt de Aranui de reis naar de afgelegen Marquesas-eilanden van Frans-Polynesië, om de bevoorrading van zes eilanden te verzorgen. De Aranui vervoert alles wat je maar kunt bedenken: auto’s, paarden, kip, rijst, fruit, bouwmaterialen en nog veel meer. Zonder deze levenslijn zouden de eilandbewoners niet aan deze noodzakelijke spullen kunnen komen. De boot wordt dan ook standaard met gejuich begroet.
Wachten op de juiste golf
Ook voor de passagiers is het goederenvervoer het hoogtepunt van de reis. Ik sta op het dek vaak uren te kijken naar de zeemannen, die op onmogelijke aanlegplekken al die goederen veilig aan land weten te brengen. Ik vergeet nooit de gloednieuwe auto die op een platform naar het haventje werd gevaren. En maar wachten op de juiste golf en de perfecte timing om de auto aan land te rijden. De locals van het eiland hielden net als ik hun adem in, maar het lukte. Natuurlijk, want de zeemannen van de Aranui zijn vakmensen.
UNESCO-werelderfgoed
Dat het goederenvervoer het hoogtepunt van de reis is, wil wat zeggen. Want de Marquesas-eilanden op zich zijn al een droombestemming. Sinds 2024 staan de eilanden op de UNESCO-werelderfgoedlijst, vanwege hun culturele en natuurlijke rijkdommen. En inderdaad: die op het eerste oog verlaten eilanden barsten van het leven. De locals houden hun tradities met trots in stand, op de eilanden vind je eeuwenoude tiki’s (beelden van figuren uit de Polynesische mythologie) en elk eiland is een landschappelijk spektakel op zich. Kartelige bergpieken, groene valleien, ruige stranden, uitgedoofde vulkanen en eindeloze rijen palmen: veel mooier wordt het niet.
Hiken op Fatu Hiva
Het laatste Marquesas-eiland dat de Aranui aandoet is Fatu Hiva. Dit eiland is alleen per boot te bereiken en er wonen maar zeshonderd mensen. Het geldt als het mooiste eiland van de Marquesas en is ook het meest geïsoleerde van de bewoonde eilanden. De hele week zijn we door de medewerkers van de Aranui voorbereid op dé activiteit die je op Fatu Hiva kunt ondernemen: een wandeling over het eiland, via de deels onverharde weg die de enige twee dorpen verbindt. De hike begint in Omoa en eindigt in Hanavave.
Zware wandeling door het paradijs
De wandeling beslaat vijftien kilometer, met achthonderd hoogtemeters. Die cijfers zijn niet schokkend, maar toch geldt de hike als erg zwaar. Dat komt door de temperatuur en de extreem hoge luchtvochtigheid op Fatu Hiva. “Doe het alleen als je je echt fit voelt”, bezweert onze gids ons. Dat hij bezorgd is, is logisch: een paar jaar geleden overleed een oudere passagier van de Aranui tijdens de hike aan een hartaanval. Ondanks dat het zweet uit al mijn poriën stroomt zodra ik een stap buiten mijn hut zet, twijfel ik niet over de Fatu Hiva-hike. De kans om dit fantastische eiland te voet te ontdekken, grijp ik met beide handen aan.
Torenhoge rotsformaties
Zoals elke ochtend sta ik ook weer op het dek als de Aranui Fatu Hiva nadert. De vulkanische oorsprong van het eiland heeft zijn sporen nagelaten en vanuit de verte zie ik torenhoge rotsformaties aan de horizon verschijnen. De hoogste piek van het eiland is bijna 1000 meter hoog. De golven slaan tegen de met palmen begroeide kust en bij het strand staan indrukwekkende tiki’s. Een wit kerkje, een voetbalveld, een gemeenschapsgebouw en wat huizen: dit is Omoa, de hoofdstad van Fatu Hiva, gelegen in de caldera van een uitgedoofde vulkaan. Hoe het moet zijn om zo afgelegen te wonen, ik heb geen idee. Maar de omgeving verveelt in elk geval nooit.
Flinke klim
De hike over het eiland begint in dit dorp. De aanvankelijk dreigende wolken boven Fatu Hiva hebben plaatsgemaakt voor blauwe lucht en daar ben ik dolgelukkig mee. Het weer op de Marquesas is namelijk nogal temperamentvol en de ruige bergpieken hangen regelmatig in de wolken. Vandaag hebben we het mooiste weer van de hele week. Lekker warm, dat wel, en binnen een paar minuten ben ik doornat van het zweet. De wandeling begint ook meteen stevig, met een flinke klim naar boven. Al snel liggen de huizen van Omoa in de diepte en heb ik een prachtig uitzicht over zee. Het binnenland van Fatu Hiva is dichtbegroeid, met regenwoud vol groene varens, palmen en inheemse boomsoorten. Hier leven ook bijzondere vogelsoorten, zoals de zeldzame Hawaiian duck, maar de vogels houden zich verborgen.
Vers stokbroodje voor onderweg
Hoe verder ik het binnenland inloop, hoe ruiger het wordt. De groene bergpieken worden steeds grilliger, de valleien steeds groener. Ik klim gestaag door over de stoffige weg, met na elke bocht steeds mooiere uitzichten. Verkeer is er onderweg niet, dus ik heb het hele landschap voor mezelf alleen. Met de andere wandelaars, natuurlijk. Halverwege wacht een picknicklunch, verzorgd door de Aranui. Doornat van het zweet, vies van het stof en zonnebrandcrème, hap ik dankbaar in een knapperig vers stokbroodje met tonijn en salade. Precies de brandstof die ik nodig heb voor de rest van de trekking.
Elke zweetdruppel waard
Na de picknick leidt de route verder langs de kust. In de diepte zie ik op een gegeven moment het dorpje Hanavave liggen, aan de spectaculaire Bay of Virgins. Hier wacht de Aranui weer op de wandelaars. Maar voor het zover is, moet ik nog een stuk lopen. Geen straf, ondanks de hitte. Ik loop zoveel mogelijk in de schaduw, te danken aan de rijen palmen die de weg omzoomen. Om me heen torenen enorme basaltrotsen, in de meest onmogelijke formaties. Af en toe staat er eens een huisje tussen. De weg daalt steeds steiler af naar beneden en dan wandel ik opeens door de anderhalve straat die Hanavave heet, waar lokale vrouwen met kunstig gevlochte bloemenkransen op hun hoofd me vrolijk groeten. Ik heb zes uur gelopen, ben drie liter zweet kwijt, heb drie kilo stof verzameld en ben nog nooit zo vies geweest, maar ik heb het gehaald: de beroemde hike van Fatu Hiva. Elke zweetdruppel waard!
Mooiste eiland ter wereld?
In de Bay of Virgins zijn zeilbootjes van wereldzeilers aangemeerd en daarachter zie ik de vertrouwde Aranui al liggen. De zeemannen zijn nog druk bezig met het uitladen van goederen en op de kade wachten locals ongeduldig op hun spullen. De baai geldt als één van de mooiste ter wereld. Hoe mooi hij is, zie ik pas echt als weer terug ben op de Aranui. Vanaf het dek heb ik een geweldig zicht op de basaltrotsen en met palmbomen bezaaide bergen. Zeilbootjes dobberen in het knalblauwe water en op het strand spelen kinderen. Het absolute paradijs. Zodra de zon begint te zakken, begint de voorstelling pas echt. Het warme zonlicht weerkaatst op de vulkanische pieken en zet het hele landschap in vuur en vlam. De lucht kleurt roze met paars en even is de wereld perfect. Fatu Hiva: bij deze door mij officieel verkozen tot mooiste eiland ter wereld. En dus de reis naar het eind van de wereld zonder twijfel waard.
Praktische informatie Fatu Hiva
Hoe kom je op Fatu Hiva?
Het eiland is alleen per boot bereikbaar. De meeste mensen die Fatu Hiva bezoeken zeilen met hun eigen boot de wereld rond of reizen met de Aranui. Je kunt ook vliegen naar het eiland Hiva Oa vanaf Tahiti (drie uur met Air Tahiti) en daar een privéboot regelen. Je kunt het beste met je accommodatie op Fatu Hiva overleggen hoe je dat kunt organiseren.
Slapen op Fatu Hiva
Er zijn een paar lokale guesthouses op het eiland, zoals Chez Lionel in Omoa. De meeste zijn alleen telefonisch bereikbaar.
Reizen met de Aranui
Zelf bezocht ik Fatu Hiva met de Aranui en dat was één van de mooiste reiservaringen van mijn leven. De boot biedt ruimte aan maximaal 230 passagiers en heeft verschillende soorten hutten. De Aranui heeft meerdere vaarroutes, naar diverse eilandgroepen. Die naar de Marquesas vertrekt twee keer per maand vanaf Tahiti en je bent twaalf dagen onderweg. Je bezoekt de zes bewoonde Marquesas-eilanden en op de heen- en terugweg legt de Aranui aan bij een eiland van een andere eilandengroep, zoals Rangiroa of Makatea. In dit artikel lees je er alles over.
Wat is de beste reistijd voor de Marquesas-eilanden?
De Marquesas kun je het beste bezoeken tussen mei en december, het relatief droge seizoen. Van januari tot half maart is het regenseizoen. De gemiddelde temperatuur is ongeveer 28 graden en de luchtvochtigheid is enorm hoog. Ik maakte de reis in mei en had goed weer. Wel vaak bewolking, maar ook volop zon en blauwe luchten.
