Weekverslag #4: warm welkom op afgelegen Rah Island

Week 4 van onze lange reis was een combinatie van vrij saaie dagen vanwege het wederom slechte weer en van hoogtepunten. Want ons verblijf op het afgelegen Rah Island werd uiteindelijk één van onze mooiste reiservaringen ooit. Even voelden we ons onderdeel van de lokale gemeenschap op het eiland en werden we door iedereen van harte welkom geheten.

Zondag: een echte zondag in Santo

Vorige week zijn we eerder vertrokken vanaf het eiland Malekula en dat betekent dat we een loze dag hebben op Santo, waar we al een week hebben doorgebracht. We zijn van plan om lekker aan het zwembad te hangen, maar zoals zo vaak in Vanuatu wil het weer niet zo meewerken. We wandelen een paar keer de ‘hoofdstad’ van Santo in, Luganville, en eten prima. Zo komen we de dag wel door.

Maandag: fietsen op paradijselijk Aore Island

Vandaag is het tijd om naar onze luxe-bestemming op Vanuatu te vertrekken: Aore Island voor de kust van Santo. De boot gaat pas om 11.30 uur en tot die tijd kijken we naar de eindeloze buien die in de baai voorbij trekken. Het regent alsof het nooit meer op zal houden. Tegen de tijd dat we uit onze taxi stappen (met zes geblindeerde ruiten, de chauffeur ziet helemaal niks) en de boot op gaan, klaart het langzaam op. En als we bij Aore Island Resort aankomen, is ons humeur ook opgeklaard. Dit is het ideale resortje: zestien mooie bungalowtjes, een eigen stukje strand en een prachtige omgeving. Na de lunch maken we een fietstocht over de zandpaden van het eiland, vol palmenvelden en plantages. Aore is schitterend!

Dinsdag: op bezoek bij een plantage

We stappen ’s ochtends meteen weer op de fiets, op weg naar een rondleiding op de Freshwater Plantation. Dit is een leuke tour van twee uur, waarbij we met een local op pad gaan die van alles vertelt over de vele fruit- en groentensoorten die op Aore groeien. We drinken verse kokoksnootmelk, proeven cacaobonen en bezoeken een doodenge grot met honderden vleermuizen en nog veel meer kakkerlakken. Na de rondleiding fietsen we terug naar het resort en is het tijd om te snorkelen en te kajakken.

Woensdag: een erg rustige dag

Je hebt soms van die dagen dat er niets te melden valt en dit is er eentje van. Een beetje SUP’pen, een beetje zwemmen en verder doen we heel weinig.

Donderdag: naar het afgelegen Rah Island

Vanuatu wordt al niet overdreven veel bezocht door toeristen, maar op de noordelijke Banks Islands komen al helemaal weinig mensen. Van een lezer van mijn blog (dank je, Paul!) hoorde ik dat Rah Island toch echt een must is en ik boekte dan ook al een half jaar geleden een huisje bij Rah Paradise Bungalows. We vliegen in een uurtje naar Mota Lava, met een airstrip van gras en nul voorzieningen. Maar we worden opgewacht door een enthousiaste chauffeur en samen met een groep supervriendelijke, enthousiaste locals stappen we achterin de truck. Over een extreem modderige ‘weg’ hobbelen we naar de andere kant van Mota Lava, waar we kunnen oversteken naar Rah Island. Daar staat Young, onze gastheer te wachten met een traditionele outrigger canoe. Wij en onze tassen passen er net in en dan kunnen we gaan. We vinden het nu al geweldig.

Slapen aan het strand

Op Rah Island wonen maar tweehonderd mensen, die zelfvoorzienend zijn. Er is alleen zonne-energie, er zijn geen wegen en de mensen leven van hun land. De boot met voorraden komt maar eens per maand, en soms slaat ‘ie een maandje over. Wij verblijven bij Young en Rachel, die een paar mooie houten bungalowtjes aan het strand hebben. De huisjes zijn heel basic, maar alles wat we nodig hebben is er. Behalve stopcontacten, maar dat wisten we ;) We worden met een enthousiaste omhelzing begroet, we krijgen meteen een heerlijke lunch voorgeschoteld en we genieten van het prachtige uitzicht op het witte strand en de turquoise zee. Als we even door het dorp wandelen, komt iedereen die we tegenkomen persoonlijk kennismaken. Zo leuk!

Fire ants en onweer

De nacht verloopt wat minder gezellig. Eerst worden we aangevallen door een leger van fire ants. Ward denkt dat ik me aanstel als ik zeg dat ik gebeten wordt door een of ander gemeen beest, maar nader onderzoek wijst uit dat ons bed onder de miertjes zit. En serieus: die beten doen pijn! We denken dat we ze allemaal verwijderd hebben, maar ze komen steeds uit het dak gevallen en we moeten uiteindelijk het bed verschuiven om er vanaf te zijn. ’s Nachts liggen we vervolgens uren wakker omdat het onweert. Nog nooit hebben we zulke heftige, lange donderslagen gehoord als hier. Het huisje trilt gewoon op zijn grondvesten.

Vrijdag: leren weven en vissen

We schrikken om kwart over acht wakker, na een pittig nachtje. Gelukkig dat het weer licht is! Op Rah Island kun je niet heel veel doen, maar de activiteiten die er zijn, zijn erg leuk. Zo leer ik armbandjes en ringen weven van Sarah, die ook al onze maaltijden bereidt. De inwoners van Vanuatu zijn meesters in het weven van palmbladeren en ze maken fantastische tassen, placemats en sieraden. Erg leuk om het zelf een beetje te leren en tijdens het weven te kletsen met Sarah. Ward gaat ’s middags vissen met Young en zijn zoon en ook dat is een hele leuke ervaring, ook al vangen ze niets.

Zaterdag: een baaldag

Natuurlijk zitten we op een paradijselijke plek en is Rah Island heel bijzonder. Maar dit is zo’n dag waarop we helemaal niks kunnen. Ik weet dat ik in herhaling val met mijn gezeur over het weer, maar het regent alweer. En zoals Young zegt: “This will last all day.” Regen in Vanuatu is zelden een buitje, lijkt het wel. Het regent non-stop, de hele dag en alles is in een grijze waas gehuld. Alle geplande activiteiten worden gecancelled en Young vertelt ook nog dat de vlucht van die dag is geschrapt en dat dat wel vaker gebeurt. Daar raak ik van in de stress, want als onze vlucht maandag ook niet doorgaat, krijgen we pas donderdag een nieuwe kans. En dan moeten we al een dag in Australië zijn…

Zondag: de beste dag van de reis

Zaten we gisteren nog te balen, vandaag is het een ander verhaal. Het is droog en we gaan van alles doen. De eerste activiteit: met Sarah, haar zoontje Jason en haar moeder naar de ‘moving church’ op Mota Lava. We steken te voet over naar Mota Lava om de dienst bij te wonen, die bestaat uit zang, dans (het ‘moving’-deel) en vrolijkheid. De kerkgangers onthalen ons als lang verloren familieleden. We stellen ons aan iedereen voor, we worden geknuffeld en iedereen spoort ons aan om mee te dansen. Daar heb ik zelf geen keuze in, want Wendy neemt me na tien minuten al stevig bij mijn arm en we huppelen de hele ruimte rond. Wat een feest! Halverwege de dienst neemt één van de voorgangers het woord om ons persoonlijk welkom te heten en te bedanken voor ons bezoek. We krijgen bloemenslingers omgehangen en de aanwezigen zingen speciaal een welkomstlied voor ons, mét bijbehorende dans. De mensen hier…onvoorstelbaar warm en hartelijk.

De snake dance van Rah

Ik ben al veel te veel aan het schrijven Rah, dat een aparte post verdient. Maar deze dag doen we ook nog een poging om de glibberige Rock of Rah te beklimmen, samen met het zoontje van Young en zijn vriend. Dat lukt niet helemaal, want de gladde omstandigheden zijn levensgevaarlijk. Geen punt, want de jongens zijn erg gezellig en ze willen van alles van ons weten. Ward gaat nog een keer vissen met Young en we zien een opvoering van de unieke snake dance van Rah. Geweldig en een prachtig einde van ons bijzondere verblijf op Rah. De kers op de taart is het avondeten: verse sashimi en kreeft. Luxer wordt het niet.

Ik schrijf dit verslag vanuit Santo, waar we wachten op onze vlucht naar hoofdstad Port Vila. De vlucht van Mota Lava naar Santo ging vandaag gelukkig wel, een hele opluchting. Onze reis door Vanuatu zit er bijna op: het volgende verslag komt uit Australië!