Wereldreisweek #3 in foto’s

We liepen kilometers door de valleien van Cappadocië, stonden vroeg op om de zonsopkomst bij Mount Nemrut te bekijken en maakten kennis met de vriendelijke inwoners van niet-toeristisch Malatya. Dit is het verslag van onze derde wereldreisweek!

Maandag: ballonvaart en roadtrip Cappadocië

Een mooier begin van de week kan ik me niet voorstellen: we maakten een ballonvaart in Cappadocië. In deze post heb ik al uitgebreid laten zien waarom ik dit zo’n geweldige ervaring vond! Na het ontbijt vertrokken we met onze huurauto naar de Ihlara Valley, waar we wandelden door een rozerode kloof met talloze verborgen rotskerken. Ook klommen we naar het grillige Selime Monastery, één van mijn favoriete sprookjesachtige bouwwerken in geweldig Cappadocië. Wat een prachtig gebied!

Dinsdag: wandelen in de valleien van Cappadocië

Dinsdag was het stralend weer en de perfecte dag om vijf uur lang te wandelen door verschillende spectaculaire valleien. We klommen hoog boven de valleien en genoten van alle kleuren en rotsformatie die Cappadocië voortbrengt. Ik kon er geen genoeg van krijgen. 

Woensdag: nog een dagje autohuur

Woensdag huurden we weer een auto, want er waren nog meer valleien, openluchtmusea en bijzondere rotsformaties die we wilden zien. Mijn favoriet was het Zelve Open Air Museum, dat liet zien hoe mensen leefden in de grotten. De rotshuizen leken zo weggelopen uit de Efteling.

Donderdag: met de bus naar Malatya

Om vijf uur stonden we al naast ons bed, want we wilden de zonsopgang met alle luchtballonnen bekijken. We hadden geluk, want ze stegen op in de vallei onder het dichtstbijzijnde uitzichtspunt. Een prachtige afsluiting van vijf mooie dagen in Cappadocië. De rest van de dag bestond uit bussen naar het oostelijke Malatya (met een luxe lunch op het busstation ;)  ). Malatya is een moderne, drukke stad met 1,6 miljoen inwoners. Het was leuk om eindelijk eens in niet-toeristisch gebied rond te wandelen.

Een time lapse van het opstijgen van de ballonnen!

Vrijdag: naar Mount Nemrut

Niet-toeristisch betekent ook dat de mensen geen woord Engels spreken. Dus begon de dag met een verwarrende conversatie met de ontbijtmedewerkers en een paniekerige receptionist, die dachten dat onze tour naar Mount Nemrut drie uur eerder begon dan wij hadden afgesproken. Het is in dit deel van Turkije soms best lastig om iets gedaan te krijgen als je geen Turks spreekt en we waren dan ook blij toen er een Engelssprekende man binnenkwam die duidelijkheid bood. Binnenkort volgt een blog over Mount Nemrut en de beelden die op de berg staan, want dit is een magische ruïne. We sliepen ergens in een klein dorp (als enige toeristen) en bekeken na een enge tocht over smalle, supersteile wegen de zonsondergang op Mount Nemrut.

Zaterdag: zonsopgang en lang, lang wachten

Om kwart voor vier ging de wekker: opstaan voor de zonsopkomst op Mount Nemrut! Na het ontbijt werden we teruggereden naar Malatya, waar we om negen uur ’s ochtends aankwamen. Toen begon het wachten op onze nachtbus van 22.00 uur naar Kars. We dronken koffie in één van de vele hippe koffietentjes en wandelden onder grote belangstelling over de lokale markt. Van een verkoper kregen we gratis een zak vol specialiteiten van Malatya: een soort kleine zure appeltjes en zoete abrikozen. Zoveel vriendelijkheid! We namen ook de bus naar het verder oninteressante Old Malatya, waar we Engels oefenden met lokale kinderen. Toen we ’s avonds in de bus zaten waren we kapot. Wat een lange, lange dag!

Zondag: de Armeense stad Ani

Na een nachtelijke busrit van tien uur, dwars door de bergen, langs ijs en mist (fijn!), kwamen we eindelijk aan in Kars. Deze stad ligt in het noordoosten van Turkije, tegen de Armeense grens aan. De reden van deze lange reis: Ani, een oude Armeense hoofdstad op een steppe, waar nu alleen nog ruïnes van over zijn. Hoewel het weer niet meezat (regen en onweer, eng op zo’n vlakte), is Ani heel speciaal. De groene heuvels en de resten van oude kerken die nog staan, vormen een magische combinatie en we vonden Ani één van de hoogtepunten van onze reis door Turkije.

What’s next?

Morgen staat er weer een busdag op het programma, naar Van in Oost-Turkije. Vanuit daar vertrekt donderdag onze nachttrein naar Iran. Ik hoop dat ik vanuit Teheran een weekoverzicht kan uploaden, maar ik kan helaas niets beloven. Hopelijk tot snel vanuit Iran!