Wereldreisweek #12 in foto’s

We zijn inmiddels twaalf weken onderweg en we zijn op een derde van onze reis. Wat?! Opeens gaat de tijd snel! De afgelopen week staken we de grens tussen Tajikistan en Kirgizië over en begonnen we aan onze reis door het zesde land van deze trip. In een wat lager tempo dan normaal, want Tajikistan heeft ons enigszins uitgeput.

Maandag: naar het meer van Rangkul

We zitten nog steeds in Murgab, een afgelegen stadje niet ver van de grens tussen Tajikistan en China. De plaats zelf is een vreemde, armoedige verzameling vervallen huisjes en ijzeren containers waarin winkeltjes huizen. Vandaag maken we een korte trip naar Rangkul, een prachtig, kleurrijk meer waarin de bergen weerspiegelen. Als ik een foto sta te maken, word ik aangevallen door honderden pissige muggen, die we met moeite van me afslaan. De rest van de trip fotografeer ik vanuit de auto. ’s Middags bezoeken we de container-markt en geeft onze gids me een lokale simkaart cadeau, zodat ik – na een week – weer kan internetten. Hoera! Reizen door Tajikistan is niet gemakkelijk voor een internetverslaafde als ik ;)

Dinsdag: naar het meer van Karakul

We stappen weer in de auto en hobbelen over een slechte weg naar Karakul, een uur rijden van de grens met Kirgizië. Om onduidelijke redenen hadden we niet zoveel van deze rit verwacht, maar de landschappen zijn weer oogverblindend mooi. Zeker als we op een pas van ruim 4600 meter belanden, vallen we bijna de auto uit om zo snel mogelijk foto’s te kunnen maken. Zoveel bergtoppen, zoveel kleuren, zoveel schoonheid! We slapen die nacht in een heel simpele homestay in Karakul, met wederom een gat in de grond als toilet. Vanuit het toilethokje (ergens op een heuvel) hebben we een prachtig zicht op de vervallen legerbasis van Karakul, inclusief wachttoren. Soms lijkt het wel alsof we in oorlogsgebied zijn beland…

Woensdag: de grens met Kirgizië

Het is zover: we hebben de Pamir Highway overleefd en vandaag gaan we Kirgizië in. Natuurlijk gaat dat allemaal niet zo makkelijk, want de Kirgizische grenswachten vervelen zich duidelijk een ongeluk en proberen zoveel mogelijk geld uit de formaliteiten te slepen. Hoe meer je betaalt, hoe sneller ze je doorlaten. Welkom in corrupt Centraal-Azië! Het duurt uren, maar dan rijden we Kirgizië in. We worden opgewacht door een lokale chauffeur, we nemen afscheid van onze Tajiekse gids en chauffeur en rijden naar Osh, de tweede stad van Kirgizië. Hoewel het een mooie rit is, langs bergen, yurts en vele paarden, voelen we ons opeens –totaal onverwacht- alsof er een ballon is leeggelopen. We hebben enorm genoten van Tajikistan, maar opeens zijn we helemaal kapot. Doodmoe komen we in Osh aan, waar eindelijk weer een douche, een normaal toilet en goede wifi wachten.

Donderdag: een dag in Osh

We slapen uit en genieten van een heerlijk omeletje als ontbijt. We hebben vandaag weinig plannen. In Osh is niet veel te doen, alleen de bazaar is een aanrader. Verder moeten we pinnen en haargel en pleisters kopen. Dat lijken makkelijke klusjes, maar dit is Centraal-Azië. We sjokken uren door een snikhete stad, op zoek naar een pinautomaat die iets anders dan Visa accepteert en naar pleisters die niet per stuk zijn verpakt. Het eerste lukt uiteindelijk, de rest niet. We lopen nog wat over de bazaar en gaan daarna terug naar ons hotel. Ons energieniveau is nog lang niet op peil.

Vrijdag: naar Arslanbob

Als de wekker gaat, lijkt het alsof we bijna niet hebben geslapen. We werden om vier uur ’s nachts gewekt door het brandalarm en daar neem ik geen risico’s mee. We stonden dus aangekleed in de lobby, tot we zeker wisten dat er niets aan de hand was. Maar slaperig of niet, vandaag beginnen we aan onze trip door Kirgizië. Eerste eindstop: Arslanbob, gelegen in een prachtige vallei. Onderweg bezoeken we een oud mausoleum en ’s middags maken we een wandeling door de omgeving van Arslanbob. Inclusief bezoek aan een waterval, waar de locals helemaal losgaan in het frisse water. We slapen weer in een simpele homestay met gat in de grond als toilet. Zucht!

Zaterdag: het meer van Sary Chelek

Een uurtje of vier hobbelen we over een deels slechte weg naar het westen van Kirgizië, naar het bergmeer van Sary Chelek. Een mooie route langs bergen en kleurrijke bloemen, en het meer is ook prachtig. Onze homestay is bovendien geweldig, met een fijne douche en een echte wc. Sorry voor al deze wc-praatjes, maar sinds een paar weken is het voor ons een vrij belangrijk onderwerp ;) Na ons bezoek aan het meer slaap ik de rest van de middag. We zijn blijkbaar nog steeds niet bijgekomen van Tajikistan.

Zondag: een tussenstop onderweg naar Bishkek

Het is te ver om in één keer van Sary Chelek naar de hoofdstad Bishkek te rijden, dus overnachten we vandaag na een mooie rit in een hotel langs de weg. Dat ligt aan een rivier en het weer is fantastisch, dus zitten we ’s middags lekker in de zon met een boek. En Ward slaapt zo’n beetje de halve middag. Spanning en sensatie op deze wereldreis!

Opladen

Het is misschien wel duidelijk dat we ons nog een beetje moeten opladen voor Kirgizië. Tajikistan was zo spectaculair (en blijkbaar ook zo vermoeiend), dat het bijna onmogelijk lijkt om die landschappen te evenaren. Maar na Bishkek wacht een vierdaagse trekking, we gaan slapen in yurts, kennismaken met de nomaden van Kirgizië en schitterende bergmeren bekijken. Kortom: er is genoeg moois te zien en over twee weken wacht China. Er tegenaan dus!