Wereldreisweek #8 in foto’s

We legden afgelopen week honderden kilometers af en reisden dwars door Turkmenistan en een deel van Oezbekistan. Inmiddels zijn we in onze tweede Oezbeekse stad, het prachtige Buchara. Even relaxen na de lange, lange ritten door de Turkmeense woestijn!

Maandag: naar de Turkmeense stad Mary

Vandaag verlaten we de Turkmeense hoofdstad Ashgabat en rijden we naar Mary, vlakbij de oude Zijderoute-stad Merw. Het is een lange rit door de woestijn, die we een paar keer onderbreken om een ruïne te bekijken. Mary is een typisch Turkmeens/Russische stad met veel marmeren gebouwen en zelfs de bazaar is er niet bepaald levendig. We lopen er een middagje rond, vinden een redelijk cafeetje waar we een redelijke pizza eten (meer mag je niet verwachten hier) en we slapen in een belachelijk luxe hotel.

Dinsdag: via Merw terug naar Ashgabat

De reden dat we helemaal naar Mary zijn gereden is Merw, vroeger een heel belangrijke stad aan de Zijderoute. Er is niet veel meer van over, maar we vinden het toch gaaf om de ruïnes te zien. Zoals wij nu stiekem uitkijken naar Beijing, keken de handelaren op de Zijderoute vroeger uit naar de beschaving van Merw. Na Merw rijden we terug naar Ashgabat, via een paar kleine stops. Er komt geen einde aan de lange rit en we zijn heel blij als we weer in de hoofdstad zijn.

Woensdag: de bizarre Darvaza-gaskrater

We besluiten ’s ochtends door Ashgabat te lopen, met als doel het Sofitel-hotel. Dit is het beste hotel van Centraal-Azië en er schijnt goede wifi te zijn. We lopen kilometers in de bloedhitte (Ashgabat heeft geen schaduw) en moeten zelfs omlopen omdat we niet over de brede stoep langs het presidentiële paleis mogen wandelen. Je weet maar nooit wat we van plan zijn. Tegen de tijd dat we het Sofitel bereiken zijn we een zonnesteek nabij, maar na een blik op de menukaart zijn we de hitte vergeten. Ze hebben broodjes tonijn! Eindelijk een normale lunch, die hebben we sinds West-Turkije niet meer gehad. Het is even duur als drie avondmaaltijden, maar dat hebben we er graag voor over. Aan het einde van de middag rijden we naar de geweldige Darvaza-krater, waar ik deze post al over schreef.

Donderdag: de oversteek naar Oezbekistan

Na een prima nacht in onze tentjes zitten we vlak na zonsopgang al aan het ontbijt. Het wordt een lange reisdag vandaag. We vertrekken om half acht richting de ruïnes van Konye-Urgench en 4,5 uur lang rijden we over de slechtste weg die we ooit hebben gezien. Inclusief India, en dat wil wat zeggen. Onze chauffeur rijdt meer over een onverhard zandpad naast de weg dan over het kapotte asfalt zelf, het is één gatenkaas. Het is bovendien snikheet en tegen de tijd dat we bij de ruïnes aankomen zijn we kapot. We kijken er even rond en rijden na een snelle lunch naar de grens. Daar volgt een heel gedoe met tassen die we uit moeten pakken, ingewikkelde douaneformulieren en een enorme hitte. Maar om half vijf zijn we officieel in Oezbekistan en worden we in een uur naar Khiva gereden.

Vrijdag: genieten van Khiva

Oezbekistan voelt meteen goed. De mensen zijn heel aardig, we hebben een heel leuk guesthouse en Khiva is prachtig. Zoveel historie, zoveel mooie gebouwen, zoveel sfeervolle straatjes! Het is alleen wel ruim veertig graden, dus we doen het rustig aan. De bazaar van Khiva blijkt ook een leuke stop, al was het alleen maar vanwege de vele glimlachende Oezbeken met hun monden vol gouden tanden.

Zaterdag: door de woestijn naar Buchara

Er staat weer eens een lange reisdag op het programma: 500 kilometer door de woestijn, naar de Zijderoutestad Buchara. Het gaat redelijk vlot, maar de hitte is enorm. We zijn weer blij als we er zijn. Buchara is een schitterende stad vol moskeeën, koranscholen, bazaars en mausoleums. Er zijn ook leuke koffietentjes en terrasjes en we hebben een fijn traditioneel hotel, dus we vermaken ons prima.

Zondag: de prachtige monumenten van Buchara

Gisteren zei ik voor de grap tegen Ward: “Morgen hebben we vast pannenkoeken bij het ontbijt.” Al sinds Istanbul bestaat het ontbijt uit brood in diverse stadia van versheid, tomaat en komkommer en dat ben je wel een keertje zat. Maar wat lag er vanmorgen bij het ontbijtbuffet? Juist, pannenkoeken! En fruitsalade! Serieus, wat smaakte dat goed. Vandaag wandelden we de hele stad door en bezochten we prachtige monumenten. Het is een aangename 32 graden, dus de extreme hitte van afgelopen dagen is even voorbij. Buchara is heel relaxed en we zijn blij dat we hier morgen nog een dagje zijn. Al was het alleen maar voor de pannenkoeken ;)

Hoe was jullie week?