Wereldreisweek #6 in foto’s

Ah, Iran! Nog vijf dagen in dit prachtige land en dan vertrekken we naar Turkmenistan. Mijn hoofddoek zal ik niet missen, maar de vriendelijkheid van de Iraniërs, de mooie natuur en de vele culturele highlights wel. Afgelopen week reisden we van het traditionele Esfahan naar Yazd, een kokend hete woestijnstad. Dit is ons verslag!

Maandag: Ward is jarig in Esfahan

Vandaag is Ward jarig, hij wordt 37 jaar. We ontmoeten ook onze vriendelijke chauffeur voor de rest van onze reis door Iran, mister Hamid. Hij rijdt ons vandaag naar een aantal bezienswaardigheden in de omgeving van Esfahan. We bezoeken een duiventoren, een prachtig versierde Armeense kerk en een vuurtempel op een berg, die we met gevaar voor eigen leven beklimmen. De rest van de dag slenteren we wat door de bazaar van Esfahan, die nooit verveelt. En ’s avonds gaan we natuurlijk uit eten bij een leuk restaurant om Ward zijn verjaardag te vieren. We drinken er maar een cola op, bij gebrek aan alcohol in Iran.

Dinsdag: door de bergen naar Yasuj

Onze eindbestemming van vandaag is Yasuj en dat is geen Iraans hoogtepunt. Maar de rit er naartoe is prachtig, dwars door de bergen en met uitzicht op besneeuwde pieken. ’s Middags picknicken we in het park, in navolging van half Iran. Iraniërs zijn dol op picknicken en benutten elk vrij stukje schaduwrijk gras om hun picknickkleed uit te rollen. ’s Avonds ben ik helemaal gelukkig met het perfecte internet in het hotel. Het internet is erg variabel in Iran en Twitter, Facebook en ook mijn eigen site kan ik alleen met een speciale VPN-verbinding zien. Maar daarvoor heb je wel redelijke wifi nodig. Dat heeft Yasuj, dus breng ik een paar relaxte uurtjes door in de online wereld.

Woensdag: naar Shiraz

Onze eerste stop zijn de Margoon-watervallen, ergens in de binnenlanden tussen Yasuj en Shiraz. Tussen steile roze rotsen stort het water in trappen naar beneden. Prachtig! Daarna rijden we door naar Shiraz. Tot nu toe waren de steden in Iran behoorlijk modern, maar Shiraz is een vrolijke, typisch Aziatische chaos. We duiken meteen de bazaar in, waar we tientallen kraampjes bekijken, thee drinken in een traditioneel theehuis en de gedetailleerde mozaïeken van een moskee bewonderen. En natuurlijk praten we weer met talloze Iraniërs, die alles van ons willen weten.

Donderdag: sightseeing voor gevorderden

In Shiraz is veel te zien en we hebben hier maar een dag. Die willen we ten volle benutten, dus zijn we om half negen ’s ochtends al op pad. We bekijken de hele dag zo’n beetje alles wat Shiraz te bieden heeft: moskeeën, shrines, tombes van de beroemdste dichters van Iran, Perzische tuinen en natuurlijk dwalen we nog een paar uur door de bazaar. Ik ga ook op jacht naar mooie portretfoto’s en ben helemaal blij als ik een trotse Afghaanse man mag fotograferen. Shiraz is echt een hele leuke stad.

Vrijdag: via Persepolis naar de nomaden van Bavanat

Uit mijn blogs over Turkije is vast al duidelijk geworden dat we dol zijn op oude stenen. En in Iran ligt een wel hele mooie stapel: die van de oude stad Persepolis. We zijn er heel vroeg en genieten van de prachtige beeldhouwwerken en de vele details. Zo gaaf! Via een andere archeologische site, bestaande uit vier graftombes, rijden we de bergen bij Bavanat in. Hier leven in de zomer nomadenfamilies en wij logeren in een guesthouse in een heel klein dorpje. Abbas, de eigenaar, is van nomadische afkomst en hij heeft een geweldig traditioneel guesthouse opgezet. Aan het eind van de middag bezoeken we diep in de bergen twee nomadenfamilies. Dit soort tripjes kunnen een beetje ‘aapjes kijken’ zijn, maar in dit geval vinden volgens mij zowel de families als wij het een heel leuke ervaring.

Zaterdag: Meymand blijkt geen hoogtepunt

Het leek zo leuk: slapen in een rotshotel ergens in een klein rotsdorp. Maar als we Meymand binnenrijden om 1 uur ’s middags, weten we vrijwel meteen dat dit een minder strak plan was. Er is geen levende ziel te bekennen, het guesthouse is ongezellig en superbasic en er is werkelijk helemaal niets te doen. We krijgen uiteindelijk wat soep en brood te eten, maar er is nergens zelfs maar een fles water te koop. Onze chauffeur vindt Meymand bijna nog erger dan wij en uiteindelijk rijden we aan het eind van de middag een half uur om bij de dichtstbijzijnde winkel water en wat chips te kopen. ’s Avonds krijgen we weer soep met brood en we gaan maar vroeg slapen. Om elf uur worden we wakker van lokale toeristen die aankomen en ons vervolgens letterlijk de hele nacht wakker houden met hun gegil en geschreeuw. Ellende!

Zondag: met piepende banden naar Yazd

Na een waardeloze nacht zijn we vroeg wakker. We ontbijten zo snel mogelijk en stappen de auto in. Onze chauffeur is nog blijer dan wij dat we vertrekken. Het was zijn eerste keer in Meymand en hij gaat er nooit meer naartoe. “Hotel not good. Food not good. Shower not good. No shop. Yazd much better”, zegt hij beslist. En gelukkig: dat is ook zo. Yazd is een prachtige woestijnstad en we slapen in een mooi traditioneel hotel. Het is alleen ruim 40 graden hier, dus we gaan pas vanavond en morgen de stad wat beter bekijken. Alle inwoners van Yazd houden nu siësta en dat is eigenlijk wel verstandig ;) .

We zijn nog tot en met vrijdag in Iran en daarna reizen we door naar Turkmenistan. Daar hebben we vrijwel zeker geen internet, dus misschien dat het volgende weekverslag vrijdag al volgt. Hopelijk hebben jullie ook een goede week gehad!