Wereldreisweek #14 in foto’s

Het duurde bijna de hele dag, maar het is gelukt: we zijn de grens tussen Kirgizië en China overgestoken. De Stannen liggen achter ons en het is tijd voor China, het land waar ik acht jaar geleden een haat-liefdeverhouding mee ontwikkelde. Eens kijken of de balans deze reis doorslaat naar liefde! Maar eerst neem ik jullie mee naar onze laatste week in Kirgizië.

Maandag & dinsdag: bijkomen na de trekking

Op maandagmiddag komen we terug in Karakol, na onze zware trekking. De komende anderhalve dag staat er niets gepland en dat is prima. We hebben een goede homestay met een fijne douche, er is een speelse jonge kat die ons steeds gezellig lastig komt vallen en het stadje heeft een goed restaurant. Er is weinig te zien in Karakol, dus na een bezoekje aan de houten kerk zit het sightseeën er alweer op. Niet erg, want we komen maar moeizaam vooruit met onze pijnlijke spieren.

Woensdag: via de rode rotsen van Jetty Oguz naar Issyk-Kul

Tijd om weer op pad te gaan! We rijden eerst naar de rode rotsen van Jetty Oguz, een gebied waar ook veel nomadenfamilies met hun yurts staan. Dat blijft een mooi gezicht. We zijn voorlopig even uitgewandeld, dus overnachten we niet in deze bergachtige omgeving. We rijden door naar het heldere meer Issyk-Kul, waar we kunnen zwemmen en overnachten in een yurt. Hoewel het weer niet zo mooi is, is dit toch een prima oplossing.

Donderdag: naar Kochkor

Als ik heel eerlijk ben, is dit niet de meest sprankelende week van onze wereldreis. Kirgizië is een prachtig land, maar je moet wel elke dag willen wandelen of paardrijden. Anders is er op veel plekken weinig te doen. Onze reisplanning is zo ruim, dat we eigenlijk steeds tijd over hebben. Ook in het plaatsje Kochkor, waar het gelukkig markt is. En de homestay heeft snelle wifi, zodat ik fijn alvast wat mooie luxe guesthouses kan boeken op Bali. We beginnen te verlangen naar een paar weken relaxen in Indonesië!

Vrijdag: naar het meer van Song Kol

Het is nog steeds slecht weer en dat is balen, want het meer van Song Kol is een van de highlights van Kirgizië. In de zomer staan rondom het meer tientallen yurts van nomadenfamilies, die hier met hun paarden, schapen en geiten naartoe trekken om de warmte van het laagland te ontvluchten. Song Kol ligt op zo’n 3000 meter hoogte en de route er naartoe is prachtig. Denken we, want het zit zo dicht dat we de bergen bijna niet kunnen zien. Dat geldt ook voor meer van Song Kul zelf, dat onder een deken van mist ligt. Erg jammer, maar je kunt niet altijd alles hebben. We slapen die nacht weer in yurts, na een gezellige avond met een aantal andere reizigers.

Zaterdag: naar Naryn

Het regent die nacht en ’s ochtends is het een beetje opengetrokken. En dan zie je de magie van dit gebied pas echt. Kuddes paarden galopperen over de uitgestrekte groene velden, tientallen schapen en geiten grazen zich een weg richting het meer en de witte yurts glinsteren in de zon. Prachtig, en voor mij het hoogtepunt van alles wat Kirgizië te bieden heeft. We nemen een schitterende bergpas naar het stadje Naryn. Daar is verder niets te beleven, maar de homestay is fijn en we kunnen ons alvast inlezen voor China.

Zondag: prachtig Tash Rabat

Onze laatste dag in Kirgizië en gelukkig: het is strakblauw. We gaan weer de hoogte in, naar ruim 3000 meter en voor mooie uitzichten hebben we goed weer nodig. We rijden naar de caravanserai van Tash Rabat, een pleisterplaats aan de Zijderoute. Die ligt in een geweldige omgeving, groen en bergachtig. Slapen doen we weer in yurts, maar wel in een hele luxe variant. ’s Middags maken we een wandeling, we nemen een Russische sauna en genieten van de rust. Nog even, want China wacht!

In China!

Vandaag zijn we aangekomen in het Chinese Kashgar, ook een bekende stad op de oude Zijderoute. De stad is een mix van China en Centraal-Azië en we hebben heel veel zin om morgen de markten van Kashgar te gaan verkennen. Hopelijk hebben jullie ook een goede week gehad!