Als we vertellen dat we voor de tweede keer op wereldreis gaan, zijn de reacties heel verschillend. Veel mensen vinden het stoer en inspirerend. Anderen begrijpen er niets van: waarom geef ik mijn freelancewerk acht maanden op en waarom nemen we dit soort risico’s? Dat zette me aan het denken. Want hoewel ik behoorlijk bang ben aangelegd, heb ik helemaal niet het gevoel dat we met onze wereldreis enorme risico’s nemen.
Ik ben bang in het vliegtuig. Ik ben bang in de bus in verre landen. Ferry’s zijn niet mijn ding. Ik vond onze kamelenrit in Marokko eng. Ik maak me snel zorgen om de mensen van wie ik houd. Ik vind dat ik veel te bezorgd ben aangelegd en overal gevaar zie. Maar aan de andere kant heb ik een enorme drang naar vrijheid en de dingen te doen waar ik gelukkig van word. Of te doen wat ik –ondanks mijn angsten- gewoon wil doen. Want hoewel ik bang ben om te vliegen, wil ik wel de wereld zien. Dus stap ik gemiddeld twaalf keer per jaar in het vliegtuig. Parachutespringen leek me doodeng, maar wel gaaf. Dus sprong ik in Nieuw-Zeeland op vijf kilometer hoogte uit een vliegtuig.
Drang om te reizen
Uiteindelijk denk ik dat mijn angst om spijt te krijgen van de dingen die ik niet heb gedaan, veel groter is dan al mijn kleine angsten samen. En daarom vind ik het niet eng om risico’s te nemen, als ik daarmee mijn reisdromen waar kan maken. In 2009 vond ik het niet spannend om mijn baan op te zeggen om op reis te gaan en nu vind ik het niet eng om mijn freelancewerk acht maanden stop te zetten. Ik ben dol op mijn klanten en ik zou ervan balen als ze eind dit jaar niet meer bij me terug komen, maar mijn drang om te reizen is sterker. Het is een risico dat ik durf te nemen.
Er kan meer dan je denkt
Natuurlijk wil lang niet iedereen voor langere tijd op reis. Toen ik een collega van mijn plannen vertelde, zei hij uit de grond van zijn hart: “Wat afschuwelijk.” Haha! Maar stel, je wilt het wel. Het is je droom om langer op reis te gaan. Waarom zou je je dan laten beperken? Ik vind het jammer dat zoveel mensen aan hun zekerheden hangen. Hun baan, huis en de meningen van anderen houden hen tegen om dromen waar te maken. Natuurlijk hebben wij geluk dat Ward weer onbetaald verlof heeft gekregen, dat maakte onze beslissing makkelijker. En natuurlijk zijn er veel bedrijven die hier niet voor openstaan. Maar we horen mensen zo vaak zeggen ‘ik zou het wel willen, maar met mijn baan kan dat niet’. Natuurlijk wel, niemand is onmisbaar. Praat met je baas, misschien kan er meer dan je denkt. Misschien kun je geen jaar weg, maar zijn drie of vier maanden wel bespreekbaar.
Als ik het kan…
Wil je baas echt niet meewerken, maar willen je reiskriebels maar niet verdwijnen? Dan moet je misschien maar een risico nemen. Ga sparen, zeg je baan op, verhuur je huis, boek een ticket en vertrek! Natuurlijk is het spannend, maar het komt allemaal goed. Als ik het kan, kan iedereen het. Stel je dromen vooral niet uit vanwege zekerheden die helemaal niet zeker zijn. Want wie zegt dat je werkgever jou altijd trouw blijft?
Eruit halen wat erin zit
Ga ik straks zonder zorgen op wereldreis? Nee, daar ken ik mezelf veel te goed voor. Ik zal me tijdens onze reis regelmatig afvragen waarom ik dit ook alweer wilde (vooral tijdens nachtelijke busritten in Aziatische landen), ik maak me zorgen om mijn familie thuis en tegen het einde van de reis zit ik vast weer panisch naar nieuwe opdrachten te zoeken. Maar dat heb ik er graag voor over. Want de vrijheid van een lange tijd reizen is met niets te vergelijken. Ik heb het al eens eerder geschreven: ik geloof niet zo in later. Dat krijg je ervan als je moeder op haar 49e overlijdt. Het maakt keihard duidelijk dat je nu je dromen moet waarmaken en uit het leven moet halen wat erin zit. Als ik daarvoor wat angsten moet overwinnen, dan is dat maar zo. Daar heb ik wel wat piekeruurtjes voor over!
Wat vind jij ervan? Is op wereldreis gaan een risico? Zou jij voor langere tijd op reis willen, of vind je een paar weken op pad ook genoeg?
86 Reacties
Wat een mooie, oprechte blogpost Karlijn! Kan me voorstellen dat de reacties wisselend zijn, een wereldreis is ook lang niet voor iedereen weggelegd natuurlijk. Maar ook meer dan logisch dat jij niet zonder zorgen op reis gaat. En ik? Ik vind het mooi te zien dat je risico’s durft te nemen en gewoon gáát.
Dank je Rosanne, dat is fijn om te horen! Toch altijd spannend om zo’n persoonlijke post te plaatsen. Het klopt dat een wereldreis niet voor iedereen is weggelegd, er zijn genoeg mensen die er niet aan moeten denken. En dat is ook prima. Zolang je maar doet waar je gelukkig van wordt, dat is het belangrijkste!
Wauw mooi geschreven zeg! En heel herkenbaar….
Dat dubbele gevoel maar ook die drijfveer om het toch te doen. Die grote drive om te reizen en wat van de wereld te zien. En die reacties kan ik me heel goed voorstellen. Die krijg ik nu ook al als ik zeg dat ik onrustig word omdat ik weer op reis wil (en ga). Dan zeggen mensen: maar je bent net terug van een wereldreis van 11,5 maand. Moet je niet thuisblijven?
Ik hoop dat je post ook mensen over de streep trekt die twijfelen en niet hun dromen waarmaken. Super leuk om je avonturen te volgen!
Dank je Saskia, en fijn dat het herkenbaar is! Toch lastig hè, die drang om de wereld te zien. Het zou voor iedereen zoveel rustiger zijn als ik gewoon twee weken met de tent naar Frankrijk ging ;) Ik hoop ook echt dat twijfelaars toch de stap durven te zetten en hun dromen achterna gaan. Ik heb in elk geval nooit een seconde spijt gehad van onze reizen!
Heel mooi geschreven Karlijn! Erg herkenbaar! Wij hebben het “maar” 1 x gedaan voor 6 maanden, maar kregen naast veel gave reacties ook behoorlijk wat negatieve reacties. Als ik het kon (qua geld bedoel ik dan) zou ik het zo weer doen! Daarom vind ik het ook zo gaaf dat jullie voor een tweede keer gaan! Het gaat vast weer geweldig worden :)
Hoi Kirsten, dank je! Toch gek, die negatieve reacties. Ik zeg toch ook niet tegen mensen: wat raar dat jullie kinderen hebben en met de caravan naar België gaan? Iedereen heeft andere voorkeuren en andere dingen waar ze gelukkig van worden. Maar goed! Leuk dat jullie zo weer lang op reis zouden gaan. Hopelijk komt het er nog eens van!
Mooi stukje Karlijn… Ik herken heel erg wat je zegt en ik vind het super stoer dat je deze stap genomen hebt! Heftig dat je moeder op z’n jonge leeftijd al is overleden… Des te groter is te drang om NU te genieten van het leven, want misschien is er wel geen later… Mijn bankrekening is zich ook goed aan het vullen voor een langere periode weg!
Dank je Sandra! Zo’n overlijden doet wel wat met je wereldbeeld inderdaad, het zit altijd in mijn achterhoofd dat het leven kort is. Vandaar natuurlijk ook al mijn zorgen en angsten, die komen daar ook wel een beetje vandaan. Maar ik vind ook echt dat we nu moeten genieten en ik hoop dat je bankrekening zich snel vult. Gaan met die banaan ;)!
Helemaal met je eens Karlijn, mooi blog! Angst is geen goede raadgever. Als je iets wel graag wilt, laat je dan door angst niet weerhouden. Ik heb toevallig net een soortgelijk blog geschreven, angst als het deurtje naar de vrijheid: http://susanisweg.nl/2014/12/07/het-deurtje-naar-de-vrijheid/
Dank voor je reactie Susan! Ik heb net een reactie achtergelaten op je post, wat prachtig geschreven! Dat is precies zoals ik het ook voel: je mag je door je angsten niet laten beperken, want aan de andere kant van dat ‘deurtje’ wacht zoveel moois!
Wow wat herken ik me hierin; ook absoluut geen vliegheld, blij als we weer van de Ferry af zijn en soms overal t gevaar inzien. Maar toch, de drang om te reizen is inderdaad groter. Inspirerend verhaal!
Hoi Eva, gelukkig ben ik niet de enige angsthaas! Zelfs mijn vriend, toch het toonbeeld van geduld, snapt soms niet waar ik me allemaal druk over kan maken ;). Gelukkig dat onze drang om te reizen groter is dan al die angsten bij elkaar, de wereld is veel te mooi om ons daardoor te laten beperken!
Mooi geschreven Karlijn. Zelf wil ik dit jaar ook graag iets langer dan gebruikelijk weg. Veel mensen snappen dit niet, omdat ik alles behalve een vaste baan heb. De zekerheid is ver te zoeken, Maar ik denk juist, waarom uitstellen? Ik leef nu. En dus spaar ik hard om mijn dromen ook nu waar te maken.
Dank je Esther! Super dat je ook wat langer op pad wilt, gewoon doen! Met je werk komt het vast wel goed, en anders komt er weer iets anders. Succes met sparen, ik hoop dat je droom uitkomt!
Wat leuk om te lezen, zoveel overeenkomsten! Ik zou dolgraag nog op wereldreis willen, heb alleen een vriend die dat niet wil en ook vermaak ik mij prima met mijn huidige werk! Misschien moet ik de stap toch maar is gaan nemen. Ik denk zelfs dat ik mij soort van verstop achter mijn baan en vriend! Terwijl ik het liefst zou willen reizen, maar waarom? Zou het angst zijn?
Hoi Christa, wat lastig dat je vriend niet mee wil! Het heeft mij ook jaren gekost om mijn vriend in 2009 zover te krijgen. Hij vond vier weken weg lang genoeg. Totdat kennissen van ons een half jaar weggingen en ik er genoeg van had. Waarom zouden anderen het wel kunnen en wij niet? Uiteindelijk heeft Ward er nooit spijt van gehad en was hij meteen enthousiast toen ik voorstelde om weer acht maanden weg te gaan. Er is dus nog hoop! En anders is het misschien inderdaad een idee om alleen te gaan. Al snap ik wel dat dat een grote stap is. Ik kan alleen maar zeggen: doe wat het beste voelt en wat je zelf het liefste wil. Succes!
Wat een heerlijk inspirerende post, Karlijn! Ik weet zeker dat wij het ook ooit nog gaan waarmaken. Gelukkig ken ik die angsten niet zo, ik geloof ook dat alles op zijn pootjes terecht zal komen, mocht het zo ver zijn.
Hoi Kimber, dank je! En wat fijn dat jij geen last heb van al die angsten. Heerlijk lijkt me dat, want dat gepieker is zo zinloos: alles komt heus wel goed. Hopelijk gaan jullie je droom ook waarmaken, niets zo fijn als lang op reis!
Wat een mooie, oprechte post. Ik herken het, van het begin tot het einde. Ik had het geschreven kunnen hebben. Die angsten, die drang. Je levenslust en je boodschap aan alle mensen die vastzitten in een standaard leven…. ik ben het er volkomen mee eens!
Dank je Lisette, en fijn dat je het herkent! Ik dacht al wel dat ik in jou een medestander zou hebben ;). Gelukkig dat onze angsten het nog lang niet winnen van onze drang om de wereld te zien!
Mooi verwoord!
Ik heb ook veel commentaar gekregen toen ik stage ging lopen in Indonesie. En ook toen ik later een jaar op reis ging keken mensen raar op. Haha.
Nu heb ik niet echt de ambitie om langer dan 5-6 weken te reizen, ik wil gewoon lekker vaak weg.
Dank je Jenny! Jee, al commentaar krijgen als je stage gaat lopen in het buitenland. Wat is daar nou raar aan? Voor vaak op reis gaan is zeker ook wat te zeggen (zeker als je vijf tot zes weken weg kunt, heerlijk), daar hebben we ons de afgelopen jaren ook prima mee vermaakt. En ik hoop dat we daar na dit jaar ook rustig mee door kunnen gaan. Elk jaar een reis is natuurlijk ook een enorme luxe!
Natuurlijk is op wereldreis gaan een risico maar dat zijn zoveel dingen in het leven. Angst is een slechte raadgever als het je van weerhoudt om dingen te doen, aan de andere kant is het ook nuttig om ff niet door dat steegje met hangjongeren te lopen. MIjn moeder is ook jong overleden en ik herken je mindset. Al denk ik dat ik wel in later geloof en misschien jij ook wel. Anders had je ook geen verlof hoever te regelen, geld voor als je thuis kwam en meer van dat soort dingen. Doen waar je nu blij van wordt de wereldreis en op naar een leuk later! Heel veel plezier.
Hoi Tikva, er is inderdaad een groot verschil tussen zorgen over werk en dergelijke en gewoon je gezonde verstand gebruiken ;) Soms is een beetje angst inderdaad best nuttig! Wat erg dat je moeder ook zo jong is overleden, daar houd je toch wel wat aan over qua gedachtengang. Met ‘ik geloof niet in later’ bedoelde ik eigenlijk dat ik niet geloof in ‘ik ga later nog wel eens doen wat ik echt wil, als ik met pensioen ben ofzo’. Want misschien haal je dat wel niet. Gelukkig ben ik nog niet zo fatalistisch ingesteld dat ik geen verlof regel, niet spaar voor na thuiskomst en voor dat pensioen ;), ik hoop natuurlijk ook op een fijn ‘later’. Anders zou het wel treurig gesteld zijn met mijn levensbeeld, haha!
Mooi geschreven! Ik vind het nog steeds vooral onwerkelijk en positief spannend! Geen enorme angst gelukkig (vliegtuig: prima, ferry: geen probleem, de bus: alleen in Kyoto ;-) kamelen: lijkt me heel grappig, parachutespringen: no way!! hahaha)
Dank je Ria, ook voor de retweet! Zo gaaf dat jullie ook op reis gaan, zeker met zo’n fantastische route! Het wordt echt geweldig. En fijn dat je niet zo’n last hebt van allerlei angsten, het is vrij onhandig, vind ik ;) Je moet Ward zaterdag maar eens vragen wat hij van de kamelen vond, ik denk niet dat zijn antwoord ‘grappig’ gaat zijn. ‘Zeeziek’ is misschien een beter woord ;)
Hahaha, zo’n kamelenervaring is dus blijkbaar echt iets waar je vooral achteraf heel hard om kunt lachen
Klopt! Echt iets wat achteraf ontzettend leuk was ;)
Hey Karlijn,
Krijg er kippenvel van… wat een mooi blog! En je hebt gelijk, ieder heeft zijn voorkeuren en die van jullie is reizen. En je moet van t leven genieten, hier en nu!! Enne. .. over 1 ding hoef jij je echt geen zorgen te maken…. als jullie terug zijn, komen je klanten echt weer bij je terug :) x
Wat een lieve reactie Debby, dank je! Als ik tijdens de reis ga piekeren over werk en opdrachtgevers, zal ik deze reactie even lezen. Krijg ik weer zelfvertrouwen van :) !
Wat een mooi en persoonlijk verhaal! En begrijpelijk dat je mindset inderdaad veranderd is. Het leven is kort en niks is zo erg als er later achter komen ‘Ik wilde dat ik meer … had’. Ik wens jullie wederom een supermooie wereldreis part II en het zou me verbazen als er ook een part III komt ;)!
Fijn om te horen Manouk, dank je! Mij lijkt het ook zo erg om later spijt te hebben van allerlei dingen. Want dan kun je er niets meer mee doen. Dus wie weet, misschien komt er ooit wel een part III ;) Maar eerst uitkijken naar nummer 2, voor ik het weet is het zover!
Erg mooi geschreven Karlijn! :-) Je moet doen wat jij zelf wilt, de één wil dit en moet dit lekker gaan doen, jij wilt reizen en dan moet jij dat lekker gaan doen. Je zegt zelf ook het komt uiteindelijk allemaal weer goed en dat is ook zo. Het loopt allemaal wel los. En die klanten komen zeker weer bij je terug hoor, don’t worry.. ;-) Het is na de vorige wereldreis ook allemaal goed gekomen. Je kunt zelfs voor een tweede keer op wereldreis, dus als jullie terug zijn (waar we nu nog even aan denken natuurlijk.. :-P), dan komt ook alles weer goed! Geniet van de dingen die jij wilt doen en laat je niet beperken door angst, risico’s en anderen! ;-)
Hoi Sieds, bedankt voor je reactie! Je hebt helemaal gelijk, het loopt allemaal wel los. Na de eerste reis is het ook goed gekomen. Ik vind het ook echt belangrijker om te doen waar ik echt gelukkig van word. En al die angsten en meningen probeer ik zoveel mogelijk opzij te zetten. Niets zo mooi als reizen! Nog een paar maanden, dan mogen we weer op pad :)
Wat een mooi stukje. Ik herken het wel een beetje hoor. Het liefst ging ik elke maand op citytrip, maar voor een langere tijd weg gaan vind ook best spannend. Je moet toch keuzes maken, en hier in Nederland zijn ook zoveel leuke dingen en kansen (wat als ik die misloop?). Maargoed, die zijn er vast ook wel weer als je terugkomt. Jouw stuk benadrukt maar weer dat je gewoon moet gaan ;-)
Erg tof dat jullie weer zo’n lange reis gaan maken!
Hoi Marlous, dank voor je reactie! Keuzes maken is inderdaad lastig en ik ben ook wel bang dat ik allerlei dingen misloop als ik weg ben. Maar de drang om te reizen is nog sterker, dus daar geef ik maar aan toe ;) Hopelijk zijn die kansen er volgend jaar nog steeds! Trouwens, elke maand een citytrip lijkt mij ook heerlijk, zo fijn om nieuwe steden te ontdekken!
Wat een mooie, oprechte post Karlijn! Ik vind het allemaal heel logisch en begrijpelijk, al denkt niet iedereen daar zo over inderdaad. Super tof dat je voor de tweede keer gaat. Ik zou ook graag op wereldreis willen, al vind ik het op deze manier ook wel fijn (gewoon héél véél). Ik heb wel 4x in het buitenland gewoond. Ik wil eigenlijk wat langer naar Australië in 2016. Who knows!
Hoi Laura, voor zoveel reizen als jij doet is ook iets te zeggen! Dat is ook een wereldreis, maar dan in heel veel stukjes ;) Australië in 2016 klinkt als een geweldig plan. Als ik ergens ter wereld zou willen wonen, dan is het daar. Een prachtig land, wel Westers, maar met een relaxtere manier van leven dan bij ons. Ik reisde er in 2002 vier maanden rond en ik vond het fantastisch. Ik hoop dat je deze droom ook waar kunt maken!
Het is fantastisch als het kan. En zakelijk gezien natuurlijk wel een risico, maar hey… je daar zorgen over maken kan altijd nog, waarschijnlijk komt dat bij terugkomst weer helemaal goed. Ik begrijp je helemaal als je zegt dat je overal gevaar in ziet. Maar op reis dan weer niet. Dan ben je zo vrij van al het andere, dat je volledig gefocust kunt zijn op wat je doet. En wat je beter kunt laten. Mooie post!
Hoi Nanda, dank voor je reactie! Ik zie inderdaad overal gevaar, helaas ook op reis. Maar mijn goede voornemen is dat ik niet meer bang ga zijn in ‘vervoer’. Vliegen, bussen, boten, ik vind het allemaal niks. Als ik dat nou eens loslaat, dan blijft er zelfs voor mij weinig meer over om over te piekeren!
Wow, wat mooi en herkenbaar geschreven. Ik ben ook een enorme piekeraar…. vaak over de kleinste dingen. Hoewel een wereldreis mijn grote droom is, heb ik er nog niet de moed voor. Gek genoeg gaat mijn gepieker steeds over als ik reis, dus zo’n lange reis zou me heel goed doen. Ik vind het echt ongelooflijk knap dat je er zo voor gaat, ondanks je angst! Ik hoop van harte dat je er optimaal van kan genieten en na je thuiskomst zo snel mogelijk voldoende werk vindt! Ik vind je erg moedig!
Hoi Marijke, dank je voor je reactie! Wat vervelend dat jij ook zo’n piekeraar bent, ik vind dat zo’n lastige eigenschap! Maar op reis kan ik gelukkig wel voor 100% genieten, behalve als ik een bus zit met een soort Formule 1-coureur achter het stuur ;) Ik hoop dat jij je droom ook ooit gaat waarmaken en helemaal piekervrij op wereldreis gaat. Voor ons was onze eerste wereldreis de mooiste tijd van ons leven, volgens mij kun je daar nooit spijt van krijgen!
Heel mooi geschreven én herkenbaar.
In een van de reacties las ik iets over op mensen reageren die het onverstandig vinden en daarom zelf 3 weken naar Frankrijk gaan. Wat nou als we wel op hun reageren en de bal terugkaatsen?
Wij willen ook wel lang weg, maar dat is wat lastiger als het om huisvesting gaat. Als we ons werk kwijt raken komen we het land niet meer in, dat maakt de keus een stuk moeilijker!
Dan maar vaker weg!
Heb nu heel veel zin om dat goedkope ticket naar Gdansk te kopen of een goedkoop ticket bij Transavia / KLM! :)
Hoi Yvon, het zou inderdaad wel grappig zijn om de bal terug te kaatsen! Weet alleen niet of je daar vrienden mee maakt ;) Voor jullie is de situatie inderdaad erg lastig, omdat je dan de huidige leven echt opgeeft. Wij komen terug in zo’n beetje dezelfde situatie, maar jullie kunnen dan niet meer in China wonen…moeilijk hoor. Hopelijk kunnen jullie het komende jaar wel vaak wat korter op reis. En dat ticket naar Gdansk…goed idee!!
Heel herkenbaar op veel punten. Ik heb de luxe dat ik elk jaar minimaal 3,5 tot 4 weken in 1x op reis kan en verder nog veel vrije dagen heb om leuke korte reisjes en andere dingen te doen. Ook kan ik om de paar jaren makkelijke 5 weken aan een stuk vrij krijgen. Omdat ik beroepsmatig een specialisatie heb, waar lastig werk in te vinden is, zou ik zo’n stap niet snel zetten. Ik heb me daarbij neergelegd.
Hoi Robert, fijn dat je de mogelijkheid hebt om tenminste vier weken achter elkaar op vakantie te kunnen. Voor mij is dat echt een voorwaarde bij een baan. Al die bedrijven die mensen niet langer dan drie weken laten gaan…brrr. Ik snap dat je niet snel op wereldreis gaat, als je van tevoren al weet dat het enorm lastig is om weer een baan te vinden. Dat risico zou ik zelf ook niet zo snel nemen. Gelukkig dat je door het jaar heen genoeg mogelijkheden hebt om je reisverslaving in stand te houden!
Wat een inspirerend verhaal en erg herkenbaar! Als ik ergens voor sta is het dromen waar laten maken, maar ook ik heb zo mijn ‘angsten’. Dit zal altijd een gevecht blijven. Gaaf dat jij je niet door die angsten laat leiden!
Dankjewel voor deze inspirerende post!
Dank je Taina! Fijn dat het herkenbaar is. We gaan gewoon onze dromen waarmaken, zonder ons te laten beperken door die stomme angsten ;)
Mooi oprecht stuk en zo dapper dat je doet wat je wil, ondanks alle maatschappelijke druk die er bestaat in NL.
En dat er angsten bij komen kijken, maakt de rewards uiteindelijk zoveel intenser. Heb soortgelijke gevoelens gekend en reakties gekregen toen we 5 jaar terug aan on expat-reis rond de wereld begonnen, maar geniet nog steeds met volle teugen en als ik dat vergelijk met mensen om me heen die de voorspelbare weg in Nl hebben gevolgd, wordt dat alleen maar versterkt.
Wat zijn de bestemmingen dit keer, als je die al weet?
Hoi Ronald, dank voor je reactie! Die maatschappelijke druk is echt een punt in Nederland: iedereen doet eigenlijk precies hetzelfde en alles wat daarvan afwijkt wordt toch als een beetje apart gezien. Ik kan me voorstellen dat jullie die reacties ook hebben gehad. Mooi om te lezen dat je er nog steeds zo van geniet en blij bent met de keuzes die je hebt gemaakt! Wij gaan deze keer beginnen in Istanbul. Dan reizen we (zonder te vliegen) door Turkije, Iran, Turkmenistan, Oezbekistan, Tajikistan, Kirgizië en China naar Beijing. Dan gaan we naar Indonesië, een weekje Japan, Frans-Polynesie, Hawaii en via San Francisco naar Mexico. In totaal acht maanden!
Knap! Ze zeggen niet voor niets: life happens at the end of your comfort zone. Dat is een motto waar ik dit jaar wat meer naar wil gaan leven :)!
Hoi Stéphanie, dat is een prachtig motto, dat houd ik voortaan in gedachten als ik weer eens in de piekermodus sta ;)
Wat een goeie post Karlijn en ja natuurlijk heb je helemaal gelijk! Het lijkt me fantastisch om langere tijd weg te gaan en wij proberen zoveel mogelijk te reizen maar langer weggaan is niet iets waar mijn vent wat in ziet :) Maar he, je weet het nooit natuurlijk! Gelijk heb je om je kleine angsten overboord te zetten en te genieten nu het nog kan!
Dank je Simone! Ah, wat is dat toch met die mannen die niet voor langere tijd op reis willen? Die van mij heb ik ook jarenlang moeten bewerken voordat hij eindelijk durfde ;) Maar misschien een opsteker: de tweede wereldreis kostte geen overredingskracht meer, hij zag het meteen zitten. Dus misschien is er nog hoop ;) Maar jullie maken ook erg mooie reizen, het is al zo’n luxe om regelmatig op reis te gaan!
Mooi geschreven Karlijn, en zo waar dat je je dromen waar kunt maken! Moet maken eigenlijk, het leven is soms korter dan je verwacht had. Ik wist overigens niet eens dat jij het zo spannend vind om op reis te gaan, je komt over als een stoere meid die het ‘gewoon doet’. En dat klopt natuurlijk ook omdat het je instelling is. Ik vind het knap dat je op reis gaat en je dromen waar maakt. Ik doe vooral lekker met je mee, want ook die angsten zijn heel herkenbaar ;-) Het wordt tijd om onze grens eens te verleggen naar 2 maanden verlof. Waar zullen we dan eens naartoe reizen?
Hoi Marcella, dank je voor je reactie! Ik ben echt een angsthaas hoor, bang voor van alles en nog wat ;) Grappig dat jij dat ook herkent! En als jullie twee maanden op reis zouden gaan (wat ik zeker aan zou raden ;)), dan is Australië misschien wel een goed idee. Of naar Zuidoost-Azie. Of een combi. Of naar Australië en de Cook Islands. Of…nou ja, dan is er zoveel mogelijk! Tegen die tijd wil ik je graag van allerlei tips voorzien :)
Mooi artikel Karlijn! Ik kan me helemaal vinden in jouw standpunt betreffende risico’s nemen. Laatst vroeg iemand mij toen ik mijn nieuwe iPhone had: “goh, durf je er wel mee over straat, straks wordt ie gestolen” … tja nouja dat is dan maar zo. Geen risico, geen leven. Het is inderdaad wel fijn dat Ward ook vrij kon krijgen, maar vaak is het voor een werkgever kiezen of delen, als een wereldreis écht is wat je wilt, ga je het toch wel doen. Met of zonder onbetaald verlof…
Ik ben het helemaal met je eens: geen risico, geen leven. Toch apart dat iemand dat zegt, ‘durf je wel met je nieuwe iPhone over straat’. Huh? Als je dat al niet durft, dan ben je wel erg angstig aangelegd. En het klopt: een werkgever moet er ook rekening mee houden dat iemand toch gaat. Ik denk dat wij ook zonder onbetaald verlof waren gegaan. Op een gegeven moment besluit je dat je het echt wilt en dan laat je je niet meer zo makkelijk tegen houden door praktische bezwaren…
Ik ben het helemaal met je eens, en speel enigszins met hetzelfde ook met mijn vriend. Het is nogal wat. Maar ik vermoed dat het je de eerste keer ook langer heeft gekost om je ‘mentaal’ voor te bereiden dan de tweede keer. Je hebt al een keer gezien dat het helemaal goed kwam toen je dat risico nam. En je hebt gelijk: de angst om spijt te krijgen van iets wat je niet hebt gedaan is bij mij ook aanwezig :)!
Hoi Milou, spijt krijgen van de dingen die je niet deed lijkt mij zo erg! Dat wil ik echt zoveel mogelijk voorkomen. En het klopt dat ik na onze wereldreis heb gezien dat het allemaal goed kwam en dat helpt wel. Zo’n lange reis is aan de ene kant best spannend en natuurlijk bijzonder, maar aan de andere kant: het is ook weer niet zo dat je hele leven er daarna anders uitziet. Als alles goed is gegaan, is thuis alles nog precies hetzelfde. Zelf was ik ook niet veranderd, behalve dan dat ik misschien nog onrustiger ben geworden. We gaan niet voorn iets weer een tweede keer weg ;). Dus als jij langer weg wilt, of in het buitenland wilt gaan wonen: go for it! Het komt allemaal helemaal goed :)
Je maakt nooit een slechte beslissing als je je hart volgt want dat is waar je pad ligt. Dat “professioneel risico” waar mensen het over hebben, is ook niet gebaseerd op cijfers, maar op hun persoonlijke angsten. Slaat m.a.w op niets. Ik vind het prachtig dat je je kleine angsten overwint om je grote dromen waar te maken. Go for it!
Hoi Sarah, dank voor je reactie! Ik vind het een mooie gedachte: volg je hart, want daar ligt je pad. Het klopt inderdaad dat mensen heel erg uitgaan van hun persoonlijke angsten. Mijn familie houdt bijvoorbeeld niet van reizen en ze kunnen zich helemaal niets voorstellen bij zo’n lange reis. Dus vinden ze het automatisch eng en gevaarlijk. Lastig, maar dat kan ik helaas niet veranderen. Die grote reisdromen trekken ook te hard, die wil ik gewoon waarmaken!
Super gaaf dat je op wereldreis gaat voor langere tijd! Wij houden ook enorm veel van reizen, maar houden de tijd beperkt tot max 3 weken per keer :-). Dit ook vanwege het werk. Als je het kan doen, dan is dat alleen maar super vind ik! Aan uitstellen houd ik ook niet van. Onze eerstvolgende reis gaat naar Japan!
Dank je voor je reactie Tessa! Gaaf dat jullie ook van reizen houden én naar Japan gaan! We waren in 2012 in Japan en ik wilde het liefst per direct emigreren. Wat een fantastisch land! Alles klopt er, alles is zo mooi, schoon en netjes (en onbegrijpelijk, maar dat maakt het juist leuk ;). Ik ben heel benieuwd wat jullie route wordt. En mocht je nog op zoek zijn naar tips, dan kun je me altijd mailen. Heel veel plezier met de voorpret!
Ik vind het onwijs inspirerend om te lezen dat je, ondanks je angst, gewoon doet wat je wil! Het is heel verleidelijk om je tegen te laten houden door anderen of door je baan. Zoals je zegt; niks is zeker in het leven. Ik weet het zelf ook maar al te goed maar moet mezelf soms er ook meer aan herinneren dat het vooral belangrijk is om te genieten van al het moois dat er is.
Hoi Kim, dank je voor je reactie! Het klopt: het is heel makkelijk om je dromen opzij te zetten vanwege allerlei praktische bezwaren of de mening van anderen. Ik probeer dat zo min mogelijk te doen, maar het is soms best lastig. Inderdaad: niets is zeker, dus probeer zoveel mogelijk te genieten, wat je dromen ook zijn!
Hoi Karlijn, mooi en herkenbaar geschreven. Als je zo lang op pad gaat zijn er altijd diverse mensen die het niet begrijpen en ook nog veel meer die zeggen dat het ze geweldig lijkt maar dat het niet mogelijk is. Zoals je schrijft; waar een wil is is een weg. Ik ben pas op wat latere leeftijd begonnen met het “echte reizen” maar inmiddels al heel veel op pad geweest. Ooit mijn vaste baan opgezegd en dan is het inderdaad wel even lobbyen als je weer terug bent, maar dat is altijd weer de moeite waard gebleken als ik het afzet tegen de reis die ik net gemaakt had. Gaaf dat jij ook weer zo lang op pad gaat, geniet ervan!
Hoi Ivonne, leuk om te lezen dat jij ook je vaste baan hebt opgezegd om te reizen. Er is even wat lef voor nodig, maar gelukkig is het ook bij jou alle moeite waard gebleken. Het komt allemaal echt wel goed. Grappig dat mensen in jouw omgeving ook vaak zeggen dat ‘het niet mogelijk is’. Dan wil je blijkbaar niet zo graag, want het is echt niet zo moeilijk. Je moet gewoon de stap durven zetten, dan valt in het in de praktijk allemaal best mee. En volgens mij kun je geen spijt krijgen van een lange reis, je doet zoveel prachtige ervaringen op!
Mooie post Karlijn! We hebben het er in Athene over gehad en ik vind het super dat je het weer gaat doen. Jullie leven anders als anderen maar maak jouw dromen waar. En idd het leven is te kort haal het maximale eruit voor je het weet kan het niet (meer).
Dank je Henriette! Ik wil inderdaad proberen om zoveel mogelijk dromen waar te maken. En reizen staan dan altijd stevig bovenaan de wensenlijst. Vast heel herkenbaar ;) !
Wauw, mooi geschreven. En heel herkenbaar. Wij zijn ook aan het sparen voor een langere reis. Tussendoor kunnen we het niet laten om alsnog op reis te gaan (want als er morgen iets gebeurt ben ik al die tijd thuis gebleven). Natuurlijk ben ik soms ook angstig maar dat weegt niet op tegen alle prachtige dingen die ik hierdoor meemaak.
Dank je Marieke! Wat gaaf dat je ook aan het sparen bent voor een langere reis (en goed dat je tussendoor alsnog op reis gaat natuurlijk ;). Reizen is zo geweldig, daar kan ik al mijn angsten en zorgen goed voor opzij zetten. Gelukkig jij ook :) Succes met sparen!
Wat een mooi en goed verhaal. En herkenbaar. Ben anderhalf jaar samen met mijn man op reis geweest. Alweer 6 jaar geleden maar het begint gewoon weer te kriebelen dus sparen maar. Alle andere dingen blijken toch weer minder belangrijk te zijn. April schiet al lekker op. Beetje jaloers ben ik wel. Enjoy life!
Hoi Ellen, zo zie je maar: lange reizen maken is verslavend! Wat geweldig dat jullie anderhalf jaar gereisd hebben. Ik kan me helemaal voorstellen dat je na zes jaar denkt: het wordt weer eens tijd om op pad te gaan, dat hadden wij na een jaar of drie, vier ook al. Het leven is Nederland is helemaal prima, maar het reizen trekt toch veel harder aan ons dan carrière, huis en andere bezittingen. Succes met sparen, hopelijk kunnen jullie binnen afzienbare tijd ook weer op reis!
Wat een mooie post! Het klinkt misschien gek, maar ik ben er heel blij mee. Allereerst vind ik het mooi dat jullie vasthouden aan jullie droom en deze droom volgen en uit laten komen. Daarnaast is het gewoon hartstikke stoer! Zelf heb ik al jaren de drang om voor langere tijd op reis te gaan, de wereld in en met al mijn zintuigen ervaren wat voor moois het te bieden heeft. Na het afronden van de studie, het kopen van een huis en deze compleet verbouwen komt die reisdrang weer om de hoek kijken. Terwijl onze vrienden en leeftijdsgenoten gaan trouwen, kindjes worden geboren, wil ik er juist op uit! Er is een plan, zomer 2016. Mr lover moet nog een beetje aan het idee wennen, maar het lijkt nu toch wel een serieus plan te worden. Gaat het dan toch eindelijk gebeuren?
Hoi Marjolijn, dank je! Dat klinkt als een geweldig plan, weggaan in de zomer van 2016! Ik snap je helemaal: iedereen om ons heen ging een jaar of vijf geleden definitief settelen en wij waren onze rond de wereld-tickets aan het uitzoeken. En dan zei iedereen ook nog: ‘ja, nu kan het nog, nu jullie geen kinderen hebben’. Help! Maar wat als we die helemaal niet willen? Het is soms best lastig, die reisdrang. Maar als je ‘m hebt, kun je er maar beter aan toegeven. Het zou zo zonde zijn om later te moeten zeggen ‘was ik toch maar gegaan’. Spijt krijg je er echt niet van, onze wereldreis was de mooiste ervaring van ons leven. We zijn gaan niet voor niets voor de tweede keer ;) Laat je vriend maar rustig wennen, dat komt wel goed. Ik heb die van mij ook jaren voorbewerkt en uiteindelijk kon hij geen nee meer zeggen ;) Ga ervoor, maak je droom waar en als je tips nodig hebt, dan weet je me te vinden!
Mooi als mensen hun dromen volgen en geen obstakels zien. Wat zijn je reisplannen op dit moment?
Hoi Wil, dank je! Op 20 april vertrekken we voor onze tweede wereldreis van 8 maanden. We reizen over land van Istanbul naar Beijing, door Turkije, Iran, Turkmenistan, Oezbekistan, Tajikistan, Kirgizie en China. Dan naar Indonesie en Japen en via Frans-Polynesie naar Hawaii. We sluiten af in Mexico. Een hele reis ;)! Heb jij nog leuke reisplannen?
Tof artikel en helemaal waar! Ik durf ook niet zo goed risico’s te nemen, maar ik weet zeker dat ik nog naar Indonesië zal gaan met mijn vriend en hopelijk zelf ook nog eens een reis zal maken!
En wat een gave reis ga je maken, wauw! Veel plezier alvast voor over een maand! Onwijs gaaf!!! Ben je gaan volgen :) kwam je link tegen op de blog van Marcella.
Hoi Stephanie, wat leuk dat je mijn blog gevonden hebt! En gewoon lekker ooit naar Indonesië gaan. Dat is zo’n geweldig land, dat is alleen maar genieten! En die risico’s (voor zover ze er al zijn), die zijn het helemaal waard :)
Hartstikke mooi stuk! Ik denk er tegenwoordig bijna 24/7 aan om gewoon te vertrekken. Wil heel graag naar Zuid-Oost Azië om te backpacken. Werk opzeggen vind ik geen probleem, zit meer met mijn woning, alhoewel dit ook maar gewoon een huurwoning is. Ik moet de reis gewoon maken, weet dat ik er anders de rest van mijn leven spijt van heb. De zekerheid hier houdt me tegen maar tevens is dat ook juist datgene waarom ik zo graag weg wil, eens uit mijn comfort-zone…
Hoi Marcel, dank je voor je reactie! Ik kan me je gevoel helemaal voorstellen, het is ook best een lastige kwestie. Toch heb ik maar 1 advies: als je echt graag wilt reizen, moet je gewoon gaan. Zeker als je werk opzeggen geen probleem is. Voor onze eerste wereldreis hebben wij ook veel gepiekerd over praktische zaken (vooral ons huis), maar vanaf het moment dat we het vliegtuig instapten, hebben we daar seconde meer aan gedacht. Je begint aan een tijdelijk ander leven en alle dagelijkse beslommeringen van thuis vallen even weg. Dat gevoel is echt onbetaalbaar. We zijn niet voor niets bezig aan wereldreis 2.0 ;) . Ik hoop echt dat je gaat, want zo’n reis vergeet je nooit meer. Daarna komt het met alle praktische zaken vanzelf weer goed. En zekerheid is ook maar relatief natuurlijk… Heel veel succes met het doorhakken van de knoop!
Ik wil ook graag reizen, maar ik ben nog best jong 17 jaar.. Het lijkt mij leuk om een tussenjaar te nemen, maar het idee om dan een aantal maanden te reizen en dan als je terugkomt te werken zie ik ook weer niet heel erg zitten want je mist toch een studiejaar en anders kom ik waarschijnlijk wel bij veel jongere mensen op mijn opleiding. Alleen met deze opleiding ga ik meteen door naar de baan die ik later wil dus ben ik bang dat het er niet meer van komt om lang weg te gaan en het idee is ook best eng. Dus ik weet niet zo goed hoe ik t moet aanpakken.
Hoi Tessa, dat is inderdaad lastig! Ik ben er pas tijdens mijn studie achtergekomen dat ik wilde reizen en hoewel ik direct na mijn afstuderen een vast contract kon krijgen, heb ik dat heel bewust niet gedaan. Ik was ook bang dat het er anders nooit meer van zou komen om lang weg te gaan. Ik ben uiteindelijk een half jaar na mijn afstuderen vertrokken. Na de havo vond ik mezelf nog te jong om te gaan reizen en vooral: ik had geen geld ;) Ik vond het fijn om eerst goed te sparen en vervolgens op een normaal backpackersbudget te kunnen reizen. Ik weet natuurlijk niet wat voor opleiding je wilt gaan doen, en welke baan. Maar ik ben tijdens mijn werkende leven inmiddels drie keer lang op reis geweest, een keer drie maanden en twee keer acht. Dus het hoeft zeker niet zo te zijn dat je nooit meer kunt reizen zodra je werkt. Wil je het toch echt na je school doen, maak je dan niet te druk over dat jaartje leeftijdsverschil met studiegenoten, dat stelt niets voor! Je hoeft je tussenjaar ook niet helemaal reizend door te brengen. Je kunt eerst even werken om geld te verdienen, en dan een combinatie maken: vrijwilligerswerk (iets in de richting van je studie?) of een taal leren en daarna reizen. Waar je ook voor kiest, ik weet in elk geval zeker dat je van je reis nooit spijt krijgt :) Ik hoop dat je eruit komt, heel veel succes!
Bedankt voor je reactie! Ik wil uiteindelijk bij de politie, dus als je wordt aangenomen doe je meteen de opleiding en als je dan stopt met je baan en je wilt uiteindelijk toch terug zul je weer eerst al die testen moeten doen. Dus ik weet niet of je lang vrij kunt krijgen?
Ah, de politie is inderdaad zo’n specifieke branche waarvan ik niet precies weet hoe het zit met vakanties. Al ken ik wel een blogger die bij de politie werkt en die heel veel reist, ook langer. Ze heet Jacomijn en haar blog is safeandhealthytravel.com. Misschien kan zij je van meer specifieke informatie voorzien, ik hoop het!