Wekenlang had ik geen enkele zin om iets te schrijven en vandaag opeens wel. Dus ik maak maar meteen even van de inspiratie gebruik om een persoonlijk blogje te schrijven. Want hoe gaat het met mij tijdens deze pandemie? Wat ben ik aan het doen en wat kunnen jullie de komende tijd op mijn blog verwachten? Ik noem trouwens het c-woord niet in deze blog, omdat ik heb gelezen dat Google sites kan blokkeren die dat doen. Ik neem het risico maar niet ;)
Zelf zat ik nog lamgeslagen op de bank toen mijn collega-bloggers zich alweer bij elkaar hadden geraapt en talloze blogs online knalden met tips voor thuiswerken, tips voor reisboeken, tips voor reisfilms en tips voor als je je verveelt. Heel knap dat zij de knop zo konden omzetten, maar zelf had ik daar totaal geen inspiratie voor. Op Instagram werd ik getagd voor allerlei challenges en moest ik blijkbaar opeens wc-rollen gaan hooghouden en allerlei quizzen invullen. Collega-ondernemers kwamen binnen twee dagen met complete online programma’s en alternatieve diensten. Anderen schreven van plan te zijn drie nieuwe talen te leren, een boek te gaan schrijven en te gaan leren koken als een chef. Terwijl ik nog panisch alle binnenlandse en buitenlandse kranten door zat te scrollen, op zoek naar lichtpuntjes. Dat afgewisseld met urenlang oude Grey’s Anatomy-seizoenen kijken.
Scenariodenken werkt niet
Want dat is wat ik doe in tijden van crisis: lichtpuntjes zoeken en me daaraan vasthouden. Scenario’s maken en alternatieven bedenken voor als iets misgaat. Tijdens en na 9/11 was Maarten van Rossum bijvoorbeeld mijn held. Hij bleef maar heel nuchter zeggen ‘ik zou niet weten met wie we nu in oorlog zouden raken’ en dat stelde me enorm gerust. Toen mijn moeder terminaal ziek werd, was er geen enkel lange termijn-lichtpunt. Maar ik zocht het positieve wel in de korte termijn: zorgen dat ze zo lang mogelijk een redelijk leven kon leiden. Nu, met deze pandemie, vond ik het de eerste weken vrijwel onmogelijk om lichtpunten te vinden. Op korte termijn is er sowieso niets positiefs te melden, want we moeten eerst door de piek heen. Lange termijn-scenariodenken heeft ook geen zin, want niemand weet hoe dit gaat lopen. Bovendien kan ik zelf weinig doen, omdat ik nu eenmaal nooit een nuttig vak heb geleerd. Vooral de eerste week van onze ‘intelligente lockdown’ werd ik elke ochtend vrolijk wakker, waarna na een seconde de realiteit binnenkwam: oh wacht, alles is shit nu. Precies zoals ik dat vaak had toen mijn moeder ziek werd. Een heel deprimerend gevoel.
Supermarkt is deprimerend
Letterlijk alles is abnormaal geworden. Zoiets simpels als boodschappen doen bijvoorbeeld. Dat slalommen om mensen heen, proberen om afstand te houden, mensen aanspreken als ze het niet doen, die arme supermarktmedewerkers die met halvegare boze klanten om moeten gaan: ik word er depressief van. Die bezoekjes probeer ik dus zoveel mogelijk te beperken. Nog zo’n aanpassing: mijn nieuwsinname. Nieuws volgen probeer ik te doseren en dat helpt echt. Het helpt ook om veel contact te hebben met familie en vrienden. Normaal ben ik niet enorm sociaal, maar in deze tijden vind ik dat heel fijn. Ook leuk om te merken hoeveel ik heb aan mijn blogvriendinnen Jessica, Edith en Sigrid, die ik online elke dag wel even spreek.
Bezorgd over mensen
Intussen maak ik me wel veel zorgen, net als iedereen. Ik ben freelance tekstschrijver en mijn werk ligt voor een groot deel stil. Zolang Ward gewoon werk heeft, is dat voor mij geen zorgpunt, behalve dat ik liever veel te doen heb. Maar ik ben wel heel bezorgd voor al die mooie reisbedrijven, horeca-ondernemers, winkels en zzp’ers zonder buffer. Ik maak me zorgen over de mensen in landen buiten Europa. Want hoe ziet in hemelsnaam een lockdown in India eruit? Hoe moet het met de mensen in Nepal? Onze Nepalese berggids schreef me gisteren dat alle winkels dicht zijn en dat er geen eten meer te koop is. Hij is bang dat de mensen in de steden straks van de honger omkomen.
Meeleven
Door al die berichten realiseer ik me maar weer al te goed hoeveel geluk wij hebben met Nederland. Met een verstandige regering, die ondanks deze onvoorstelbare situatie toch de juiste keuzes probeert te maken. Die noodpakketten vrijgeeft om bedrijven te helpen. En waar de supermarkt goed gevuld is, ondanks de inzet van idiote landgenoten die denken dat ze 150 rollen wc-papier nodig hebben. Dat neemt niet weg dat ik meeleef met iedereen die hier zijn baan verliest, in het ziekenhuis in de frontlinie werkt, nog vastzit in het buitenland, een drukke baan moet combineren met lesgeven aan zijn kinderen, met iedereen die ziek wordt of familie of vrienden verliest. Het is een ellendige situatie waar we in zitten, allemaal op onze eigen manier.
Wat te doen met mijn blog?
Ik twijfel een beetje over wat ik met mijn blog moet doen in deze tijden. Schrijven over reizen lijkt zo nutteloos op het moment. Ik heb natuurlijk mijn reis naar Jordanië in maart moeten cancellen, mijn groepsreis in oktober is afgezegd en onze reis naar Oeganda half juni wordt verzet naar eind december. Ik ben reisorganisaties Better Places en Matoke Tours heel dankbaar dat ze daar zo soepel mee omgaan. Thuiswerktips en dat soort dingen ga ik niet delen, want daar is binnen één week alles al over geschreven. Misschien ga ik meer bloggen zoals ik vijf jaar geleden deed: zonder nadenken over Google-vindbaarheid en praktische tips, maar meer leuke verhalen en fotoseries. Heb je daar behoefte aan, of zeg je: schrijf gewoon de blogs zoals je die altijd schreef? Laat het maar weten, ik ben benieuwd.
Hoe dan ook: ik wil je heel veel sterkte wensen de komende maanden. Blijf gezond (ook mentaal) en let goed op jezelf!
30 Reacties
Karlijn, blijf alsjeblieft schrijven en wel op je eigen manier. Graag met veel foto’s – oud of nieuw. Dat maakt me niet uit maar ik wordt er wel blij van. Misschien anderen ook wel.
Hoi Maaike, wat fijn om te horen! Ik ga aan de slag met nieuwe artikelen, bedankt voor je leuke reactie!
Mooi blog Karlijn! En ik was ook lamgeslagen, herken helemaal wat je zegt. Bij mij duurde dat alleen iets korter. En na een eerste blog over reizen vanuit je huis en een fotografie blog dacht ik “ja dahaaag.. ik ben een reisblog”. Ik ben dus vandaag verder gegaan met schrijven over wat ik leuk vind: reizen. Ik denk dat dat uiteindelijk is waar ikzelf het meest blij van word en aangezien dat is waarom ik ooit met bloggen begonnen ben, is dat wat ik nu doe. Ik zou het zeker leuk vinden om hier meer reisinspiratie, verhalen en jouw mooie foto’s te zien, dus als ik een voorkeur mag uitspreken… Een leuke mix daarvan. ?
Hoi Yvonne, dank voor je reactie! Je hebt helemaal gelijk, ik ben deze blog ook begonnen vanwege mijn liefde voor reizen. En het is goed om inspiratie te bieden voor als we straks weer kunnen reizen. Ik ga dus ook weer lekker aan de slag, dank je wel!
Hi Karlijn,
Wat een fijne eerlijke blog en ik snap je gevoel wel!
Ik denk dat je ons nog zoveel lees en kijk plezier kan geven met alles wat in je hoofd en computer staat opgeslagen. Ons even weg nemen van de realiteit en wegdromen naar mooie bestemmingen met bijzondere mensen. De wereld staat even stil, maar dat is niet voor altijd.
Ik denk aan: je tofste foto’s, foto’s met een bepaalde kleur, foto’s zonder mensen, met mensen, met dieren, zonder dieren. De mislukte foto’s, maar toch wel tof ofzo :) Of…
Maar doe vooral wat je hart zegt, want je bent ons geen verantwoording schuldig als het even stil blijft :)
Keep Save,
Saskia
Hoi Saskia, dank voor je reactie en je ideeën, superleuk! Ik heb inderdaad genoeg onderwerpen om over te schrijven en veel te veel foto’s om te delen. Ik ga er gewoon weer mee aan de slag!
Ja, blijf schrijven! Mag ik je een pb tje sturen? Hoe?
Hoi Marlies, dat mag zeker, via kmeulman@gmail.com!
Blijf vooral schrijven, en op dit moment vooral doen waar jij blij van wordt. Is dat net als vroeger, zonder nadenken over Google, doe dat vooral! En ja vooral met veel foto’s! Want die zijn prachtig. Net als je verhalen! En probeer inderdaad lichtpuntjes te vinden. Bij mij helpt het om van dag naar dag te leven. Niet willen plannen, want dat kan nu toch even niet. En daardoor voel ik me een stuk beter. Stay safe! ❤️
Dank je wel Daphne! Het klopt helemaal wat je zegt: plannen heeft geen zin, leven bij de dag wel. Inmiddels ben ik weer redelijk uit mijn verdwaasde staat gekomen en gaat het veel beter. Tijd om weer lekker aan het bloggen te slaan!
Moeilijke tijden… Ik ben er ook helemaal door van streek, en velen met ons denk ik…pfff hopen dat er snel positief nieuws komt. Schrijf toch maar lekker verder, fijn om te lezen
Hoi Lola, dat ga ik doen, dank voor je reactie! En veel sterkte gewenst :)
Echt zo surrealistisch. Wat me er een beetje doorheen sleept, is dat iedereen in hetzelfde schuitje zit (en sommigen nog een beetje erger zelfs…) Blijft vooral schrijven over de dingen waarover jij wil schrijven en waar je positieve energie uithaalt.
Dank voor je reactie Shirley, ga ik doen!
Ja ik ben jaloers op mensen die direct in de “kans’ modus springen. Ik ben ook nog steeds aan het verwerken. Wat mij helpt is achter de schermen dingen doen die niet te moeilijk zijn en als ik inspiratie heb schrijf ik wel gewoon wat. Kijk gewoon wat goed voelt. Ik geef mijzelf wel minder druk, kan ook niet anders met een kindje thuis. Alleen maanden niks doen is ook eigenlijk geen optie want de concurrentie zit ook niet stil. Dus als er dingen zijn die je nu kunt schrijven waar je wel plezier uit haalt nu of waarvan je weet dat ze op lange termijn goed zijn voor je site dan zou ik dat gewoon mondjesmaat proberen te doen. Het voelt vind ik ook wel lekker als iets dan toch af is.
Dat klopt helemaal, dat niet-productief zijn doet niets voor je mentale gesteldheid. Het voelt veel beter als je iets afgemaakt hebt. Ik ga in elk geval proberen weer aan de slag te gaan, ik heb genoeg onderwerpen om over te schrijven. En inderdaad: de concurrentie zit niet stil, met al z’n ideeën, programma’s en plannen ;) Sterkte de komende tijd!
Ik kan me voorstellen dat je even niet weet hoe en wat op zo’n moment. Mij duurde het wat langer, omdat op mijn werk alles redelijk doorloopt. Vooral niet stoppen met bloggen. Juist doorgaan, want daar beleven veel mensen plezier aan. Het is een meer dan welkome afleiding! Ik vind het jammer dat je plannen niet doorgaan of worden verplaatst. Ik hoop dat je die kans in nabije toekomst toch nog krijgt. Omdat we werktijdverkorting hebben in april heb ik een oud website-project uit de kast gehaald en ga ik me daarmee nuttig maken. Heeft deze shit misschien toch nog iets positiefs. Succes de komende tijd!
Hoi Robert, aan de reacties te zien moet ik inderdaad maar gewoon doorgaan! Ik heb er nu ook weer wat meer zin in, nu de mist een beetje is weggetrokken. Het is inderdaad jammer van mijn groepsreis, want ik had al vijf aanmeldingen en ik had ‘m misschien wel vol gekregen. Maar het is niet anders, hopelijk later een nieuwe poging. Mooi dat jij in elk geval een oud project op kunt starten, dat geeft iets nuttigs te doen. Veel succes daarmee en veel sterkte voor de komende periode!
Ik heb altijd genoten van je blogs, je bent een begenadigd schrijfster met een positieve uitstraling.. Vooral dat laatste is in tijden zoals deze van onschatbare waarde,. Je hebt geen “nuttig” vak geleerd zeg je. Dat ben ik niet helemaal met je eens. Sommige dingen in het leven hoef je niet te leren, die heb je gewoon. Doe gewoon waar je goed in bent, je doet er een hoop mensen een groot plezier mee. Ik lees je blogs, wetende dat ik waarschijnlijk nooit op de plekjes zal komen waar jij wel komt maar door jouw blog weet ik wel een beetje hoe ze eruit zien (-: Uitstel is nog geen afstel. Ik denk dat er ook een periode na dit virus komt, ik ben positief gestemd wat dat betreft. Jij vindt je weg wel.
Hallo Jos, ontzettend bedankt voor je berichtje, dat doet me heel veel goed! Mede dankzij dit soort reacties ga ik graag verder met bloggen. Want je hebt gelijk: er komt een periode na deze crisis en dan wil iedereen graag weer op pad. Nogmaals bedankt en veel sterkte de gewenst de komende tijd!
Mooi geschreven! Ik zou je blogs gewoon blijven lezen, ook als het om reizen gaat. Dat is iets waar ik nu al zo ontzettend naar uit kijken. Ik weet gewoon hoe dan ook dat ik dit jaar echt weer op een vliegtuig stap en anders ga ik gewoon plannen tot ik een ons weeg. Het is iets wat ik graag doe, als ik daarmee stop wordt het helemaal niets meer met mij :-) Wat mij betreft zou ik het leuk vinden om je reisposts te blijven lezen, maar je kan het beste doen waar jij op dit moment behoefte aan hebt! Zorg goed voor jezelf!
Haha, dat heb ik precies zo! Even niet reizen is geen punt, maar niets plannen…onmogelijk ;) Ik ga gewoon weer bloggen, komt goed. Blijf gezond!
Je gevoel is herkenbaar hoor Karlijn. Ik probeer minder het nieuws te lezen, om mezelf niet gek te maken.
En ik zou zeggen: blijf juist schrijven. Ik vind het heerlijk om weg te dromen bij je verhalen. Ook juist in deze tijd want ooit kunnen we allemaal weer op pad.
Dat is zeker waar, deze crisis gaat ook weer voorbij! En minder nieuws lezen is inderdaad een aanrader, dat maakt al het verschil voor je mentale gesteldheid ;)
Het zijn vreemde tijden. Voor veel mensen is er een hoop onzekerheid en waarschijnlijk gaat dat nog wel even duren. Het is lastig als je daar direct door getroffen wordt. Op dit moment is het nog een ver-van-mijn-bed-show. Mijn werk gaat door met als verschil dat ik elke dag vanuit huis werk. Daardoor houd ik bijna 2,5 uur extra vrije tijd per dag over. Dat in combinatie met de ontluikende lente zorgt dat ik het een ontspannen tijd vind (ik ken ook niemand die ziek is). Ik realiseer me dat het voor heel veel mensen een hele andere situatie is.
Ik blijf de verschillende reisblogs lezen. Gewoon omdat ik het ontzettend leuk vind en ergens in mijn achterhoofd altijd wel bezig ben een nieuwe reis/ vakantie te bedenken. Het grote verschil is dat het nu minder concreet is, omdat ik geen idee heb wanneer en hoe lang we gaan.
Dus alsjeblieft blijf door gaan met schrijven en foto’s plaatsen!
Groeten, Hester
Hoi Hester, wat fijn dat dit voor jou een ontspannen tijd is! Bijzonder om te zien hoe iedereen dit weer anders beleeft. Ik kan me voorstellen dat het heel fijn is om per dag zoveel tijd over te houden, die reistijd hakt er toch flink in. En goed om te lezen dat je nog steeds reisblogs volgt. Ik ga mijn best doen om door te bloggen, ik heb in elk geval nog heel veel te delen!
Ik merk dat wanneer ik online ben ik meer blogs opzoek dan een nieuws site – dus YES voor meer ouderwets stijl posts.
Ik ben in de 5 weken dat ik thuis zit een keer naar de supermarkt gegaan en ben er zo snel mogelijk uit gelopen, het was er zo niet geregeld en iedereen liep tegen elkaar aan. Ik heb groente/fruit box genomen en heb genoeg rijst/bonen en kikkererwten om er maaltijden van te maken. Ik voelde ook schuldig dat ik iemand door mij de deur uit moet, maar toen ik het met de bezorger erover had (netjes op afstand) zei hij dat hij blij was om nog een baan te hebben, wat ook weer logisch is.
Hoi Tea, dank voor je reactie! De supermarkt is voor mij ook een bron van frustratie. Ik word er ten eerste verdrietig van dat zoiets simpels als boodschappen doen tot deze ellende is uitgegroeid. En ten tweede word ik super pissig als mensen toch opeens naast me gaan staan om iets te pakken, gezellig staan te keuvelen in het gangpad en weet ik wat nog meer. Over bezorgen dacht ik eerst ook: zielig voor die bezorger, maar daar ben ik nu vanaf. Het is inderdaad fijn dat zij gewoon aan het werk kunnen blijven.
En mocht je van plan te zijn om een random facts over Karlijn/Karlijn Travels te posten dan ben ik benieuwd naar het verhaal achter je logo. De vorige was toch ook een gecko?
Ja, klopt! Toen ik in 2010 voor mezelf begon als tekstschrijver, leek het me leuk om iets van ‘reizen’ in mijn bedrijfslogo te verwerken. Mijn ontwerpster kwam toen met een gekko, omdat je die natuurlijk overal ziet in tropische oorden. Diezelfde gekko heb ik toen ook gebruikt voor mijn Karlijn Travels-site. Inmiddels heeft mijn tekstbedrijf een nieuw logo zonder gekko, maar voor Karlijn Travels vond ik het leuk om ‘m toch weer terug te laten komen. Alleen dan in strakkere vorm :)