Acht bijzondere ontmoetingen op reis

Voor mij zijn het vaak de mensen die een bestemming echt bijzonder maken. Misschien dat ik Azië daarom wel zo’n fijn continent vindt: het is relatief makkelijk om in contact te komen met locals. En sommige personen of ontmoetingen vergeet je nooit. Dit zijn mijn acht toppers! 

1. Oscar, Myanmar

Toen hij ons ophaalde op het vliegveld, leek hij zo’n stille, bescheiden man. Maar onze chauffeur Oscar ontpopte zich al snel tot een soort excentrieke oom. Een oom die zijn land op zijn duimpje kent en meteen doorhad wat wij leuk vonden. Oscar nam ons mee naar bijzondere locaties: zo waren we de enige reizigers bij de nachtelijke bloemenveiling in Mandalay. Oscar leverde overal spullen af voor kennissen en trakteerde mensen van wie hij dacht dat ze het konden gebruiken op eten of een sigaretje. Intussen deelde hij allerlei levenslessen met ons, met ‘take care of your present time’ als favoriet (geniet nu, want je weet niet hoe het later zal zijn). Zelf droomde Oscar van Hollywood en de Taj Mahal. Hij maakte onze toch al speciale trip door Myanmar nog mooier. Nog steeds hebben we af en toe mailcontact. Een geweldige kerel.

2. Zusjes in Ooty, India

Zuid-India stond bol van de leuke gesprekken met nieuwsgierige Indiërs. Maar het meest bijzondere was onze ontmoeting met deze zusjes. We stonden ’s ochtends vroeg op de trein naar Ooty te wachten, aangestaard door het halve perron. Deze meisjes, met de mooiste bruine ogen die ik ooit heb gezien, keken steeds mijn kant op, voorzichtig glimlachend. Toen ik teruglachte, durfden ze naar me toe te komen. Op een gegeven moment liepen ze weg, om terug te komen met een mooie roze bloem. “For you!”, zeiden ze trots. Schatjes!

3. Dodo, Sulawesi, Indonesië

Het Lonely Planet-forum was eensgezind: zochten we een bijzondere gids in Zuid-Sulawesi, dan was Dodo onze man. In de auto kregen we meteen zijn foto’s van zijn bezoek aan Nederland te zien. Dodo stond hartje zomer met een dikke jas aan op de Dam. Voor we het wisten reden we door de rijstvelden van Sulawesi, begeleid door de vrolijke tonen van ‘Hij is een transseksueel’, van de top-CD die Dodo uit Nederland had meegenomen. Dodo was dringend op zoek naar een bruiloft, want hij wilde zingen. “Moet je dan niet uitgenodigd zijn?”, vroeg ik. Dodo keek me meewarig aan. Vervolgens trapte hij op de rem en sprong uit de auto. “There, wedding!” En voor we het wisten stonden wij op het bruiloftsfeest, greep Dodo de microfoon en werden we ter plekke gebombardeerd tot eregast.

4. Verkoper Grand Bazaar, Istanbul

We slenterden door de Grand Bazaar toen er opeens uit een klein zaakje een oude man schoot. “For you!”, riep hij en duwde een speldje met het oog van Fatima in mijn hand. “No, no”, weerde ik af, want ik wilde niets kopen. Maar de man schudde vastbesloten zijn hoofd en herhaalde “for you”. En schoot razendsnel zijn winkeltje weer in. Het speldje heb ik nog steeds: het zit in de binnenkant van mijn fototas en ik ben er erg aan gehecht.

5. Lifter, Jordanië

De weg was verlaten en om ons heen was alleen maar lege woestijn. Ons tentenkamp bij Wadi Rum was onvindbaar. Opeens zagen we langs de weg een jonge Jordaniër zitten, traditioneel gekleed in lang wit gewaard en een geruite tulband. We konden hem niet laten staan: het kon nog uren duren voordat er weer iemand langs zou komen en wij waren verdwaald. De Jordaniër stapte dankbaar achterin en vroeg waar we heen gingen. “Ha, I know”, riep hij. “That’s the camp of my friend, mister Harb!” Hij haalde een gsm onder zijn gewaad vandaan en begon te bellen in luid Arabisch. Het enige woord wat we uit zijn geratel konden opmaken was ‘Harb’. Hij gidste ons keurig naar het tentenkamp, waar Harb al stond te wachten. Zelf regelde hij vanuit daar een nieuwe lift. Opgelost!

6. Nonnetjes, Myanmar

In het dorpje Nyaungshwe bij het Inle Lake vind je verschillende kloosters. We probeerden stiekem een blik naar binnen te werpen bij een klooster voor nonnen. Een paar jonge nonnetjes zagen ons kijken. En even later openden ze deur, trokken ons naar binnen en brachten ze ons thee en snacks. En Engelse boekjes, om hun Engels met ons te oefenen. Eén van de gezelligste middagen in Myanmar!

 7. Tabaksboer Vinales, Cuba

Na Havana waren we behoorlijk wantrouwend geworden ten opzichte van zogenaamd vriendelijk Cubanen die uiteindelijk allemaal geld wilden zien. Toen we uit een restaurant bij Vinales kwamen, stond ik even te kijken bij de tegenovergelegen tabaksvelden. De eigenaar kwam net op zijn paard aanrijden en nodigde ons uit om het drogen van de tabaksbladeren te bekijken. We kregen een prachtige uitleg van deze sigarenliefhebber en hij wilde er helemaal niets voor terug. Wat een verademing.

 8. Riksjabestuurder Madurai, India

Denk ik aan India, dan denk ik aan onze riksjabestuurder in Madurai. Ik voel me altijd een beetje bezwaard over riksjatochtjes. Zo’n arme man die zich kapot fietst met twee van die toeristen achterop…Maar een riksjatoertje in Madurai was een must, dus we gingen op pad. Onze riksjarijder was een magere man met stralende bruine ogen. Hij vond het geweldig om ons alle bijzondere plekjes van de stad te laten zien, stelde ons voor aan marktkoopmannen en vertelde over zijn leven. “I may look poor, but I’m rich inside”, zei hij. “I love making travelers happy. I’m richer than my neighbor, who owns a company!” En daar straalde hij zo bij, dat ik hem op zijn woord geloofde.

Wat waren jouw leukste ontmoetingen op reis?