Met een schok schiet ik wakker en ik hap naar adem. De kachel in de tent is uitgegaan en mijn gezicht voelt ijskoud. Ik heb raar gedroomd en onrustig liggen draaien. Slapen op ruim 5000 meter hoogte is een vreemde ervaring. Maar ik kan alleen aan die enorme berg denken, niet ver van onze tent vandaan. Hopelijk laat Mount Everest zich morgenochtend zien en blijft hij niet verborgen achter een dikke laag wolken.
Ladhar, onze Tibetaanse gids, tuurt vertwijfeld door de voorruit. “Normally you can see it now”, zegt hij. Tja. We staan op een verlaten grindpad, omringd door hoge bergen. In de verte zien we een dik wolkendek waaronder Mount Everest schuilgaat. De afgelopen week reden we van Lhasa richting Kathmandu, door de meest spectaculaire landschappen, langs kloosters en wapperende gebedsvlaggen. We ontmoetten monniken, Tibetaanse pelgrims en proefden yakboterthee. Allemaal geweldig, maar één van de absolute hoogtepunten van deze tocht is de aanblik van Mount Everest. En natuurlijk kun je altijd de pech hebben dat die zich niet laat zien.
Tibetaanse tenten
We rijden verder, langs het Rongbuk-klooster, waar je ook kunt overnachten. Yaks staren ons na, terwijl we richting het tentenkamp op slechts drie kilometer afstand van Mount Everest Base Camp gaan. Zo’n dertig tenten van yakwol staan hier bij elkaar op een hoogte van 5050 meter. Tibetanen hebben deze tenten omgetoverd tot simpele guesthouses, waar je prima kunt slapen en eenvoudig kunt eten. De tent is ingericht met comfortabele banken bekleed met Tibetaanse dekens en, belangrijk bij deze temperaturen, een houtkachel die flink wordt opgestookt.
De berg checken
Hoewel we inmiddels redelijk gewend zijn aan de hoogte, is 5000 meter écht hoog. We wandelen een stuk richting de onzichtbare Mount Everest en na een paar honderd meter zijn we compleet buiten adem. En ijskoud. We lopen langs een rij zwaarbepakte yaks terug naar de tent, waar het vuurtje voor warmte zorgt. De rest van de middag brengen we kaartend door met onze reisgenoot Jonathan. Om het half uur gaat iemand (tevergeefs) ‘de berg checken’. Want al is het maar een minuutje, we hopen zo dat Mount Everest zich laat zien. Dit is een plek waar je maar eens in je leven komt en we kunnen alleen maar hopen dat de hoogste berg ter wereld een beetje mee wil werken.
Naar adem happen
Na het eten gaan we al snel slapen. Onze gastvrouw bouwt de banken om tot bedden en we spreiden onze slaapzakken uit. “You will not be cold”, belooft de vrouw. Ze stapelt zeker zes dikke dekens op mijn slaapzak en hoewel ik niet meer kan bewegen, heeft ze wel gelijk: koud krijg ik het niet die nacht. Maar rustig slapen is anders, want de ijle lucht zorgt voor rare effecten. Regelmatig word ik wakker van het gevoel dat ik niet genoeg lucht krijg en probeer ik naar adem happend overeind te gaan zitten. Ook rare dromen zijn een bijwerking van de hoogte en die combinatie zorgt voor een onrustige nacht.
Geen wolkje in zicht
Om zes uur word ik wakker van Ward die de tent weer inkomt, na een bezoek aan de ‘wc’ in de droogstaande rivierbedding. Hij straalt. “Het is helemaal helder!”, fluistert hij. We sluipen naar buiten en daar is ‘ie dan: Mount Everest, voorzien van de rozige gloed van de zonsopgang. Geen wolkje in zicht. Hoewel Mount Everest niet de mooiste berg is, is het geweldig om hem te zien. De hoogste berg ter wereld, gewoon hier voor onze neus! Na een kopje thee nemen we een busje naar het base camp, op 5200 meter. Het is ijskoud en lopen is al snel uitputtend. Bij het basecamp knopen we onze gebedsvlaggen aan de enorme stapel vlaggen die er al wappert en genieten we van het uitzicht. Eén van de letterlijke én figuurlijke hoogtepunten van onze reiscarrière.
40 Reacties
Hoi Karlijn, Deja vu, dat is wat ik bij het lezen van deze blog heb. Toen ik door Tibet reisde had ik nauwelijks last van hoogteziekteverschijnselen, maar bij Rongbuk ging het mis. Ik had te noodles op de brander gekookt en die omgestoten. Daarna met te weinig gas nog wat noodles proberen gaar te krijgen, maar dat werden halfgare, lauwe noodles. Die te gehaast opgegeten. En ja hoor dan heb je een onrustige nacht ;-) Maar wandelen en van het uitzicht genieten bij Everest maakt alles goed :-)
Hallo Wandelgek, wat jammer dat je last kreeg van hoogteziekte en andere bijverschijnselen! Balen zeg. Maar het klopt: het uitzicht op Mount Everest maakt dat weer helemaal goed. Gelukkig dat je ‘m ook goed hebt kunnen zien, je weet het maar nooit met het weer in de bergen!
@KarlijnMeulman Ik had trouwens veel geluk qua het zicht op Everest. De avond voorafgaand aan de wandeling naar het basecamp was de berg in wolken gehuld maar een half uur voor zonsondergang verdwenen alle wolken. De dag erna was alles in dikke dikke mist gehuld…
Prachtig! Ik ben gek op bergen en deze staat op mijn lijstje van ooit een keer zien. Misschien een korte motorreis in het Himalaya gebied. Wie weet ;-)
Oe, dat is wel een heel gaaf idee, motorrijden in de Himalaya! We zijn toen een hele groep Europese motorrijders tegengekomen die van Kathmandu naar Lhasa reden. Die hadden echt de tijd van hun leven. We hebben overigens ook een groep fietsers gezien, die zagen eruit alsof ze er elk moment bij neer konden vallen ;)
Mooooi! Waarschijnlijk gaan we deze week onze tickets naar Kathmandu boeken, dus hopelijk wordt het voor ons ook een blik op de Everest dit jaar!
Wat gaaf!!! De trekking naar Mount Everest Base Camp staat zo hoog op mijn verlanglijst. Ik heb er echt alles aan gedaan om ‘m in de wereldreis te passen, maar dat ging niet. Hopelijk volgend jaar ;) Ik ben nu al benieuwd naar je verhalen en foto’s, echt heel cool dat jullie gaan boeken!
O! Mooi geschreven, zat er helemaal in. Prachtervaring!
Dank je Linda :) !
Heel gaaf! Toch een soort van opluchting als ie zich dan toch eindelijk laat zien, mooie ervaring!
Hoi Eva, heel veel opluchting zelfs! Het lijkt me echt zo balen als je ‘m niet kunt zien, want hoe vaak krijg je die kans? Gelukkig kwam het allemaal goed :)
Helaas heb ik de pech gehad dat het bewolkt bleef…. Ik heb 2 minuten het topje van de mount Everest gezien (denk ik), en de rest van de tijd waren er alleen maar wolken.
En de hoogte? Ik kan er zo slecht tegen! Al was mijn slechtste nacht niet in Tibet, maar bij de Colca Canyon in Peru. Wat overigens stukken lager ligt.
Hoi Jenny, zo ontzettend balen dat het bij jou bewolkt bleef! Ik zou die teleurstelling niet zo heel goed verwerkt hebben, denk ik! Ook balen van de hoogteziekte, het is zo onvoorspelbaar. De Colca Canyon is inderdaad een stuk lager dan Mt Everest Basecamp, maar je bent die dag wel een hele hoge pas overgegaan. Ik herinner me nog dat veel mensen in onze groep die dag ziek waren. Wij hebben in Peru, Tibet en Bolivia steeds geluk gehad en weinig last gehad van de hoogte. Maar dit jaar kan het in Tajikistan helemaal anders zijn. Je weet het nooit met de hoogte!
Oh wat een mooi (en ook soort van spannend?) stuk! Goed geschreven. Lijkt me zo bijzonder om die berg van dichtbij te zien. Trouwens ook om op zo’n hoogte te zitten. Fijn dat ik het via jou een beetje kan meemaken ;-)
Dank je Marlous! Het was ook echt heel bijzonder om Mount Everest te zien, ik ben blij dat ‘ie besloten had om zich in zijn volle glorie te tonen :) . Die hoogte blijft heel apart. Hoewel we nooit last van hoogteziekte hebben gehad, voel je je toch raar. Die vreemde dromen, geen honger, licht in je hoofd…vreemde ervaring!
Gaaf! Ik was even helemaal weg :D
Ah, thanks :) !
Ooooh hele herkenbare gevoelens. Mooi onder woorden gebracht, ik was weer even terug op de mooiste trip van mijn leven (tot nu toe dan…) van Lhasa naar Mount Everest Basecamp. Wij hadden de eerste dag ook bewolking maar ook wij sprongen een gat in de lucht toen we de volgende dag naar buiten keken en het helder was. We hebben schitterende foto’s kunnen maken!
Dank je Bea :) ! Super dat jullie Mt Everest ook bij helder weer hebben kunnen zien! Ik was er niet gerust op, met bergen weet je het maar nooit ;) Ik vond dit ook een van onze gaafste reizen ooit!
Mooi verhaal. Leek net of ik er even bij was.
Die hoogteziekte lijkt me maar niks trouwens, vreemde gewaarwording.
Dank je Malou :) ! Als je echt hoogteziekte hebt, ben je inderdaad niet blij! Dat is een ellende, met enorme hoofdpijn, misselijkheid en overgeven. Daar hadden wij gelukkig geen last van, het bleef bij rare dromen en enigszins gebrek aan lucht ;)
Wat gaaf en spannend dat het toch gelukt is. Jammer dat je niet kunt hiken tijdens je wereldreis. Wij hebben de annapurna circuit gedaan was echt heel gaaf.
Hoi Tikva, het was inderdaad geweldig dat we ‘m uiteindelijk zo goed hebben gezien! Het is jammer dat we de Mount Everest Basecamp Trek niet kunnen doen dit jaar, maar in 2010 hebben we gelukkig ook een deel van het Annapurna Circuit gedaan. Hebben we in elk geval kunnen kennismaken met trekken in Nepal, en dat smaakte naar meer! Nu gaan we maar een trekking doen in Kirgizië. Is vast ook leuk ;)
Geweldige ervaring Karlijn! Ga hier ook maar weer eens de foto’s erbij pakken.. :)
Goed idee Laurens! Dit was voor jullie toch ook een van de hoogtepunten van jullie wereldreis?
Ja zeker weten! En niet alleen letterlijk ;)
Wat een gave ervaring lijkt me dit. Bizar mooi. Al lijkt die hoogteziekte me wel een heel naar idee…
Hoogteziekte is inderdaad geen pretje! Ik heb het zelf gelukkig nooit gehad, het bleef bij mij beperkt tot wat lichte hoofdpijn, rare dromen en totaal geen honger. Maar het vervelende is: je weet het nooit. Je kunt zes keer geen last hebben gehad, en de zevende keer wel geveld worden door de hoogte. Gelukkig hadden we bij Mt Everest nergens last van!
Wat een mooi verhaal. Ik zat er helemaal in!
En wat een geluk ook dat de wolken de volgende ochtend verdwenen waren!
In 2011 was ik aan de rand van Tibet, op zo’n 3500 meter hoogte. Zelf had ik daar gelukkig geen last van, maar m’n vriend wel. Een vervelend iets is het, die hoogteziekte.
Dank je Yvon! We hebben inderdaad veel geluk gehad, zowel met het weer als met het gebrek aan hoogteziekte. Vervelend dat je vriend er wel last van heeft gehad. Vanaf 2500 meter kun je problemen krijgen en dat is echt een ellende :(
Ik ga niet graag de hoogtes in maar onze wandelschoenen gaan altijd mee. Voor mij geen bergen maar meer de natuur
Patricialukens
Hoi Patricia, wandelen is sowieso fijn! Zeker in een mooie omgeving, bergen of niet ;)
Waauwww, gaaf hè! Ben er ook geweest! Wij waren echter buiten het seizoen en dus waren alle tenten al weg. Sliepen in Rongbuk klooster en waren helemaal alleen op Basecamp, ennn… Kraakhelder! Geweldige ervaring!
Hoi Tessa, gaaf dat je Mt Everest ook helemaal helder hebt gezien! Mooi ook om helemaal alleen op het basecamp te zijn. Wij waren gelukkig ook maar met een man of vijf, maar toen wij vertrokken kwamen er al veel meer mensen aan. Echt een bijzondere ervaring inderdaad!
Wat een onwijs bijzondere ervaring Karlijn! Heel mooi geschreven ook. Tof dat jullie uiteindelijk de berg konden bewonderen, was het klimmen niet voor niks geweest. Lijkt me echt magisch, als je hem dan echt ziet. Wauww! Ik wist overigens niet dat je zo slecht slaapt in de ijle lucht. Klinkt ook wel een beetje eng als je zo wakker schrikt.
Dank je Marcella! Het was inderdaad magisch, dat maakte de slechte nacht weer helemaal goed. Ik wist gelukkig wat de effecten van slapen op hoogte kunnen zijn, anders was ik misschien wel een beetje paniekerig wakker geworden. Het blijft een rare gewaarwording, die hoogte!
Wauw, wat een mooi verhaal zeg, heel bijzonder en indrukwekkend om dit te lezen. Mooie foto’s ook!
Dank je Anna! Het was een heel indrukwekkende ervaring, ik ben nog steeds blij dat Mt Everest zich zo mooi liet zien!
[…] dacht. Lees de ervaringen van Karlijn Meulman met slapen op de Mount Everest op haar reisblog Karlijntravels en bewonder haar mooie foto’s van […]
[…] eigen favoriete post was ‘Een onrustige nacht in een tent bij Mount Everest’. Ik wilde proberen om een sfeerverhaal te schrijven dat lezers meeneemt naar Mount Everest en […]