Heimwee naar…Tibet

Als het om Tibet gaat, kom ik woorden tekort. De hoogte, de ruige landschappen, de oude tempels en de indrukwekkende Boeddhistische devotie van de Tibetanen zorgen ervoor dat je je als reiziger in Tibet heel klein voelt. Het is een land waar je helemaal in opgaat en waar je even vergeet dat de rest van de wereld ook nog bestaat.

We reisden door Tibet tijdens onze wereldreis in 2010 en het is één van de meest bijzondere landen die we ooit bezochten. We vlogen vanuit Kathmandu naar Lhasa en reden vervolgens in een week terug naar de Nepalese hoofdstad via de Friendship Highway en Mount Everest Basecamp.

Bejaarde pelgrims

Tijdens onze eerste middag in Lhasa hadden we het gevoel dat we midden in de National Geographic waren beland. We liepen samen met honderden bejaarde pelgrims de kora rond de Jokhang-tempel. De traditioneel geklede oudjes zwaaiden fanatiek met hun gebedsmolens, terwijl ze ons vrolijk toelachten en soms zelfs hun tong uitstaken, de oude Tibetaanse manier van ‘hallo’ zeggen. ‘Tashi delek’, begroetten ze ons, terwijl ze gelukzalig verder schuifelden richting de ingang van de tempel. Velen van hen hadden er een lange reis vanuit de verre binnenlanden van Tibet opzitten (vaak te voet) en hun bezoek aan Lhasa was één van de hoogtepunten in hun leven. Het voelde als een voorrecht om daar getuige van te mogen zijn.

Discussiërende monniken

Tibet is overrompelend. Overal wapperen gekleurde gebedsvlaggen in de lucht. Pelgrims prostreren zich languit voor de heiligste tempels en in winkeltjes en marktkramen vind je producten die je nergens anders ter wereld ziet. De lucht is ijl vanwege de grote hoogte. De hoge bergen steken donker af tegen de heldere lucht en zijn bedekt met gletsjers en sneeuw. Tijdens onze rit van Lhasa naar Kathmandu reden we langs enorme, drukbezochte kloosters. We bekeken hoe de monniken van Shigatse eindeloos met elkaar discussieerden, begeleid door heftige, karate-achtige bewegingen. We zagen traditioneel geklede Tibetanen, sliepen in een tent aan de voet van Mount Everest en reden over de meest verlaten bergpassen. We passeerden yaks, probeerden yakboterthee (geen aanrader) en sliepen in ijskoude guesthouses. Niet de meest comfortabele reis, maar wel de meest spectaculaire.

Hard leven

De hoogte van Tibet zorgt dat er weinig te verbouwen valt. Het leven is er keihard en dat zie je aan de arme dorpjes, de beperkte voorzieningen en de verweerde gezichten van de Tibetanen. De overduidelijke aanwezigheid van de Chinezen in Lhasa (vroeger en nu) is ongelofelijk heftig. Maar ondanks dat is Tibet magisch voor reizigers. Is het de hoogte? Het rotsvaste geloof van de Tibetanen in het boeddhisme? Dat je je in een compleet afgelegen deel van de wereld bevindt, waar het leven in alle opzichten anders is dan thuis? Ik weet het niet. Maar feit is dat Tibet een onuitwisbare indruk op mij heeft gemaakt.

Spreekt Tibet je aan als reisbestemming? Ik ben benieuwd!