In 2007 vluchtte ik weg uit China. Na twee maanden Shanghai en twee weken alleen reizen was ik er klaar mee. Klaar met de onvriendelijkheid, de ellendige paraplu’s, het voordringen en tientallen andere irritaties. China en ik: het zou nooit wat worden. Maar de Zijderoute eindigt nu eenmaal in China en eind juli stak ik vol goede voornemens de grens over. Deze keer zou mijn haat-liefdeverhouding met China doorslaan naar liefde. Toch?
2007: woedeaanval op de Grote Muur
In 2007 werkte ik twee maanden bij het tijdschrift That’s Shanghai en ik vond het heerlijk om in Shanghai te wonen. Ik dacht dan ook dat alleen rondreizen door China geen probleem zou zijn. Dat was het wel. Ik liep tegen enorme taalbarrières aan, ik werd genegeerd als ik hulp vroeg en ik werd door voordringers omver geduwd als ik in de rij stond. Na twee weken, met nog twee nachttreinen voor de boeg, boekte ik mijn ticket om. Ik ging nog naar Beijing en daarna naar huis. Het was mooi geweest.
Achtbaantje
Ik wilde China niet verlaten zonder de Grote Muur gezien te hebben en daarom boekte ik een toertje naar Badaling. Fout nummer 1 was het toertje zelf: ik en twintig Chinezen volgden een gillende gids met een paraplu. Fout nummer 2 was Badaling. Ik keek met afgrijzen naar de ‘pulli’, een soort achtbaantje waarmee je de Muur opgetakeld kon worden. Een onafzienbaar lint van Chinezen bevolkte de Muur. Er werd geduwd en getrokken en iedereen deed zijn best mijn ogen uit te prikken met zijn paraplu. Ik kreeg een lichte woedeaanval op die Muur en ik beloofde mezelf om nooit meer terug te gaan naar China.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen
Hoewel ik er nooit spijt van heb gehad dat ik eerder naar huis ben gegaan, ging ik in de loop der jaren toch wat anders tegen China aankijken. Want wat heb ik er prachtige dingen gezien. Het bruisende Shanghai. Het karstgebergte bij Yangshuo. De traditionele dorpen rond Dali. Sfeervol Lijiang. Daarom durfde ik het dit jaar wel weer aan: drie weken in China, van west naar oost. Deze keer met Ward, dat zou ook schelen.
2015: gillende, selfie-makende Chinezen
Woedend duw ik een paraplu uit mijn gezicht en banjer door een enorme kudde schreeuwende Chinezen heen. We zijn bij de Danxia Landform en we hadden hier totaal geen mensenmassa’s verwacht. Maar helaas: Danxia staat blijkbaar op de toeristische kaart. We moeten verplicht het park rondrijden in een bus, we moeten vechten met selfie-makende Chinezen die wandelpaden blokkeren, iedereen schreeuwt en gilt door elkaar en loopt weer met die paraplu’s rond. Het is prachtig weer, maar Chinezen zijn bang om bruin te worden. Je zal eens worden aangezien voor iemand die op het land werkt. China blijkt nog niets veranderd sinds 2007 (er zijn alleen veel meer Chinese toeristen, argggh) en ik vind het nog altijd een moeilijk land. Net als Ward, die in China verre van zijn eigen geduldige zelf is. Maar wat is er dan zo irritant aan reizen door China?
China: de grootste irritaties
- De massa’s. Chinezen zijn met zo ontzettend véél. En dan gaan ze ook nog eens allemaal tegelijk op reis, naar allemaal dezelfde dingen, terwijl ze zich heel Chinees gedragen. Ga daarom niet in augustus of tijdens andere Chinese vakantieweken op reis!
- Rochelen en spugen. Waarom, en waarom in het openbaar?
- Kinderbroeken met open achterwerken en geen luier. In Xi’an zaten we in een keurig restaurant dumplings te eten. Opeens zagen we tot ons grote afgrijzen hoe een peuter in het restaurant zat te poepen. Eet smakelijk!
- Elke toeristische plek is een kermis en alles lijkt nep. Eeuwenoude gebouwen worden afgebroken en opnieuw opgebouwd, er worden overal busjes ingezet (je zult maar eens honderd meter moeten lopen) en alles staat bomvol souvenir- en verkleedkraampjes. Er wordt geen enkele poging gedaan om een gevoel van historie in stand te houden.
- Egoïsme en het gebrek aan persoonlijke ruimte. Een logisch gevolg van het feit dat er zoveel Chinezen zijn, maar ik kan er niet tegen. Er staat altijd iemand in je nek te hijgen en Chinezen denken alleen aan zichzelf. Niet wachten tot metropassagiers zijn uitgestapt, maar jezelf overal dwars doorheen naar binnen duwen. Voordringen. Onvriendelijkheid. Gek werd ik ervan.
- Geen oog voor detail en dat zit in alles. In de kledingstijl van de Chinezen (niets past bij elkaar, lelijke korte pantysokjes zijn ongekend populair), in de vaak viezige hotelkamers, in de gare Chinese auto’s, in de chaos op stations…Niets is afgemaakt of onderhouden en veel werkt gewoon niet.
- De herrie. Waarom moeten Chinezen continu schreeuwen en gillen, tegen elkaar en in hun telefoons?
- Ongevraagd foto’s maken. Ik snap dat ik er raar uitzie en ik ben altijd bereid om op de foto te gaan. Maar Chinezen gingen vaak op een meter afstand van me staan en maakten recht in mijn gezicht een foto. Excuse me? Het is wel leuk om ze hierop aan te spreken, want dan raken ze compleet in paniek.
- De paraplu’s, precies op mijn ooghoogte. Ik droomde ervan om zo’n ding uit iemands hand te rukken en hem in complete razernij kapot te slaan. Ik heb me maar net weten te beheersen.
- Mijn eigen gedrag. Al snel gedroeg ik me ook als een Chinees. Ik duwde terug in de metro, gebruikte mijn ellebogen als ik vermoedde dat iemand voor wilde dringen en reageerde regelmatig onaardig als iemand weer ‘Chinees’ deed. Ik schaamde me vaak voor mezelf.
2015: zoveel historie en cultuur
Is het dan alleen maar ellende in China? Nee, totaal niet. Ons humeur wisselde per dag wel vijftien keer, van zwaar geïrriteerd tot dolenthousiast. Daarom zou ik niemand afraden om naar China te gaan. Houd je van reizen, dan mag je China eigenlijk niet missen.
China: ook volop liefde
Dit zijn de redenen waarom ik China geweldig vind:
- Zoveel historie. China heeft een geschiedenis van duizenden jaren oud en dat zie je terug in de ontelbare bezienswaardigheden.
- De variatie. Bergen, woestijn, rijstvelden, enorme steden, kleine dorpjes, tempels, culturen…reizen door China is enorm afwisselend.
- Het eten. De Nederlandse variant van Chinees eten vind ik niet te doen, maar in China hebben we steeds heerlijk gegeten.
- Zo fotogeniek! De markten, de landschappen en de steden zorgen voor eindeloze fotomomenten.
- Ik vind Beijing een geweldige stad. Ik ben dol op haar hutongs, de parken, de tempels en de historie.
- Het straatleven. Er gebeurt altijd wel wat in de straten van China en je kijkt er dan ook je ogen uit. Ga bijvoorbeeld naar de Moslimwijk in Xi’an, of wandel door de oude buurten van Kashgar. De markten en eetstalletjes alleen zijn al de moeite waard.
- Massa’s zijn goed te ontwijken. Het mooie van Chinese toeristen is dat ze zich stevig op de gebaande paden begeven. Loop je ergens verder door, of sla je eerder af, dan heb je grote kans dat je een plek helemaal voor jezelf hebt.
- China is geen land, het is een continent op zich. Het is een soort aparte planeet en lijkt op geen enkele andere plek ter wereld. Dat maakt reizen door China in elk geval een onvergetelijke ervaring.
Ben jij wel eens in China geweest, of zou je het willen? Ik ben benieuwd naar je ervaringen!
81 Reacties
Ik ben er nooit geweest en word ook nog niet wild door jouw verhalen haha! Het land trekt me niet heel erg, maar zeg nooit nooit. Wie weet kom ik er nog eens. Japan wil ik dan wel erg graag naartoe!
Japan is ook echt geweldig! Toch leuker dan China, vind ik ;)
Nog nooit in China geweest, maar ik herken de toeristen wel. Met busladingen rijden ze hier rond in Amerika. Vooral in het zuidwesten trouwens, opvallend! Ik moet eerlijk zeggen dat ik ze hier in het oosten (waar ik nu ben) absoluut niet mis. Inderdaad, het rennen, ongeneerd foto’s maken, paraplu’s die je ogen uitsteken, selfiesticks die ik al menigmaal heb weggeslagen (oeps, ik ben ook net een Chinees). Gelukkig kan ik er ook wel een beetje om lachen. Misschien moest ik eens een leuk compilatiefilmpje maken ;-)!
Hoi Sandra, ik lees het al: jij bent ook een expert op het gebied van Chinese toeristen! Gelukkig dat ze Oost-Amerika nog niet ontdekt hebben. Ik ben nu al benieuwd naar dat compilatiefilmpje, maar dan moet ik eerst over mijn trauma’s heen zijn ;)
Wat heerlijk omschreven dit, kan me de irritaties helemaal voorstellen :) Voorlopig staat China nog niet bovenaan mijn lijst, maar die Chinese muur (en nog wel wat meer) wil ik uiteindelijk toch in het echt zien…
Dank je Noortje! China is ondanks alle irritaties toch echt de moeite waard hoor! Alleen Beijing en omgeving zijn al super, inclusief de Muur natuurlijk :) !
Jaaa!! Hier heb ik op gewacht :)
Wat een herkenbaar stuk Karlijn, ik kan me er helemaal in vinden. In zowel de hatelijke kant als de liefdevolle kant. En wat je schrijft klopt ook echt, geen woord verkeerd aan geïnterpreteerd (hoewel dat ook niet kan, maar je snapt me ;).
Al die irritaties heb ik hier ook regelmatig, maar gelukkig niet continue (anders had ik het hier geen 5 jaar uitgehouden). Denk wel dat er een groot verschil zit in reizigers en mensen die hier wonen. Als je reist ben je natuurlijk continue in de drukte en kom je in aanraking met mensen die (veelal) van het platteland komen. Wanneer je hier woont, kom je daar wat minder mee in aanraking en zijn die vervelende ervaringen wat beter te vermijden.
Zou je nog een derde keer naar China gaan?
Dank je Yvon! Zo fijn dat jij het als China-expert herkenbaar en kloppend vindt :) Ik denk inderdaad ook dat wonen en reizen in China heel verschillende dingen zijn. Wonen is vast een stuk beter uit te houden, maar toch vind ik vijf jaar in China een hele prestatie! En een derde keer naar China? Ik denk niet dat ik er ooit nog ga rondreizen, ook omdat ik alles wat ik wilde zien, wel heb gezien. Al moet ik wel zeggen dat ik voor Beijing en Shanghai graag een uitzondering maak, want dat vind ik allebei heerlijke steden!
China stond ongeveer op nummer 1 van m’n bucketlist ? Haha nog steeds hoor, vind je omschrijvingen hilarisch! Je irritaties spatten van t scherm af en kan ik me zoooo goed voorstellen! Ik erger me op reis ook altijd groen en geel aan Chinezen. Ging wel stuk om die poepende peuter ? Is dat serieus normaal daar?!?
Nou, normaal…we hebben het maar 1 keer gezien ;) Maar baby’s zonder luier op de arm dragen in de metro is ook vragen om problemen, vind ik! Wel leuk dat China zo hoog op je lijst staat, het is in elk geval een hele ervaring, haha!
Wat een heerlijk eerlijk stukje :-) Ik heb hard moeten lachen; ook al ben ik nog niet in China geweest, ik kan me er zo’n voorstelling van maken. En ik kan me ook voorstellen dat je er ook zo naar gaat gedragen, hoe graag je jezelf ook wilt beheersen ;-)
Dank je Ester! Maar ik schaamde me echt voor mezelf hoor. Zeker in de metro’s leek ik zelf wel een Chinees met al mijn geduw ;)
Haha, geweldig en heel herkenbaar. Op dag 1 stond er een Chinees met een videocamera voor mijn neus alsof hij een nieuw diersoort had ontdekt. De toiletten zijn te smerig voor woorden en waar dat rochelen vandaan komt? Toch vond ik China een heel mooi divers land…maar wel vreemd.
Helemaal mee eens! En die videocamera: wat asociaal! Om dat soort dingen kon ik echt heel kwaad worden…
Haha ik dacht altijd dat India heftig was ;) Ben in beide landen nooit geweest trouwens. Krijg wel een beetje de kriebels als ik dit stukje lees. Vooral die viezigheid, de herrie en de grote mensenmassa´s. Ook grappig van het gebrek aan oog voor detail. Ik merk het nu al: het stoot me een beetje af maar toch ben ik nieuwsgierig :)
India is inderdaad heftig, maar op een compleet andere manier! Van India ben ik echt gaan houden, in China blijft het twijfelen. Maar beide landen zijn de moeite waard, het lijken echt wel andere planeten ;)
Ohooo, ik las je intro en kreeg meteen weer stekels. Inderdaad die onvriendelijkheid (wij vonden Chinezen gewoon discriminerend), dat voordringen en die stomme paraplu’s… zover kwam ik toen ik me weer voornam om NOOIT meer naar China te gaan. De zijderoute: heel gaaf, prachtige/andere volkeren in Oeigoeristan, maar denk dan ook meteen weer aan de irritaties over de onderdrukking die we zagen en de schitterende oude muur bij Jiayuguan, met NIEUWE stenen met het jaartal erin gedrukt op sommige plaatsen… grrr… nee, het woord liefde komt niet voor in mijn verhouding met China. Maar leuk blog van je!! En gelukkig was er bij jou ook liefde bij :)
Helemaal met je eens! Die nieuwe stenen bij het fort vonden wij ook een ramp. En in Xinjiang stond bij elke moskee een boodschap van de Chinese regering: dat ze het zo belangrijk vonden dat de Oeigoeren vrijheid van godsdienst hebben en hoeveel geld ze in het behoud van die moskee gestopt hadden. Ja hoor! Succes met je propaganda…
O ja, en dan die grenspost met Kyrgyzstan: waar door de Chinese douane mijn lonely planet in beslag zou worden genomen, die ik strijdlustig vastklemde… uiteindelijk kwam ik ervan af met het eruit scheuren van de kaart van China, want daarop was Taiwan een andere kleur dan het moederland en dat was “big crime”… haha, sorry, ik voel ineens veeeeeel inspiratie voor een China Blog opkomen :)
Haha! Aan de slag met die blog, zeg ik ;) Ik heb ook zo’n toestand gehad op de grens van Tibet en Nepal. Toen we Tibet uitgingen zelfs. Ik had een boek van Micheal Palin bij me en daar staat een foto in van hem met de Dalai Lama. Daar had ik helemaal niet aan gedacht, ik had alleen mijn Lonely Planet verstopt. Maar ze scheurden die foto gewoon uit het boek. Wat was ik pissig!
O echt?! Jemig… wat zielig ook. Ik scheurde/rukte zelf Taiwan van de rest van de kaart eraf en zei “problem solved”. Je had hun gezichten moeten zien. Ze gingen het helemaal glad strijken en voorzichtig met een mesje de rest van de kaart eruit snijden en Taiwan er weer aan leggen. (o ja, de harde schijf met fotomateriaal van het belagen van Oeigoeren zat gewoon in mijn tasje :)) Ik ga echt aan zo’n blogje beginnen, hoe meer ik er weer over praat… hoe meer ik op stoom raak
Haha! Goede actie, zelf Taiwan eruit scheuren. Ik kan me voorstellen dat ze raar stonden te kijken. Ze ergens op aanspreken is sowieso interessant. Ik heb het onder andere gedaan bij iemand die naast me in de bus keihard in zijn telefoon zat te gillen. De hele bus keek verbijsterd toe, maar het hielp wel meteen. Gelukkig, want dit soort gezichtsverlies ligt natuurlijk gevoelig. Begin maar snel aan je China-blog, ik kan niet wachten!
Het China blog is live hoor… was er meteen mee begonnen, maar heb m gisteren online gezet… wilde t even laten bezinken of t niet te negatief was, haha
Leuk, ik ga het meteen lezen! Ik kan me voorstellen dat je het even moest laten bezinken, had ik ook bij mijn stuk ;)
Wahahaha wat een hilarisch herkenbaar stuk. Ik heb het precies zo ervaren! En ik zou ook iedereen aanraden om het zelf eens te ervaren. En trouwens, wist je dat er geen Chinese vertaling van het woord ‘privacy’ is? Het bestaat gewoon niet heb ik mij laten vertellen!
Dat wist ik niet! Maar ik kijk er niet van op, haha! Grappig dat jij China ook zo hebt ervaren, ik was al bang dat het aan mij lag ;)
Zelf ben ik drie jaar geleden voor het eerst in China geweest. Natuurlijk waren er dingen die ons irriteerde maar de positieve kanten overheersten. We hebben genoten van Beijing! Een gigantisch grote stad maar zo gevarieerd en de mensen heel vriendelijk. Zelfs op de Grote muur heb ik geen paraplupunt in mijn oog gekregen, maar we waren op een stukje waar de gemiddelde toerist niet komt. Wel even rijden maar het loonde zich wel!
Guizhou en Yangshuo waren prachtig! In de minority dorpjes leuke mensen. We konden elkaar niet verstaan maar een lach, wat foto’s van mijn collectie Chinese kinderkleding braken het ijs. En het eten is inderdaad heel lekker. Prachtige foto’s kunnen maken! Nee ik wil er beslist terug en dan Zuid China combineren met Noord Vietnam
Hoi Monique, fijn dat jij zulke goede ervaringen hebt met China! En ik ben het met je eens hoor: het land heeft geweldige dingen te bieden. De Grote Muur is ook een kwestie van goed kiezen. Deze keer hebben we Badaling overgeslagen en zijn we naar een andere locatie gegaan. Veel rustiger en geen Chinese toestanden. Wat een opluchting! Een combinatie van Zuid-China en Noord-Vietnam lijkt me trouwens prachtig! Ik heb alleen maar liefde voor Vietnam ;)
Haha, ow mijn god, van die kleuter! Van die broekjes wist ik wel, maar poepen middenin het restaurant?!
Het is net wat je zegt: als je van reizen houdt, mag je China eigenlijk niet overslaan, maar het staat niet bovenaan m’n lijstje. Zou bijvoorbeeld veel liever naar Japan willen…
Ah, Japan! Ik zit er nu en echt: dat is een briljant land. Toch een grotere aanrader dan China, vind ik ;) Japan is de complete tegenpool van China, zo apart om te zien!
2 keer in China geweest en dolenthousiast. Wil zo weer terug. Het is voor mij het mooiste land ter wereld. Wel moet ik zeggen dat ik beide keren in west china ben geweest (tibet en xinjiang) en dat schijnt toch heel anders te zijn dan oost china. Maar ik begrijp nu beter jouw haat liefde verhouding met china en vooral chinezen. Ik kan me nu levendig voorstellen hoe al die kleine chineesjes in doodsangst alle kanten op stuiven als je met een uiteengereten paraplu te keer gaat :-D Waarschuw me even als je weer in Nederland bent dan reis ik de eerste week niet metvde trein ;-) Goed geschreven stuk !!!!!
Dank je Wandelgek :) ! In Tibet en West-China valt het inderdaad allemaal best mee met die Chinezigheid. Maar de rest van het land…En stoven al die Chinezen maar alle kanten op als ik boos werd. Helaas geven ze daar helemaal niets om, haha! Je zag ze denken: ‘die is gek’ ;)
De ingepikte delen van China zijn prachtig! Xinjiang (Oeigoeristan), Tibet, Yunnan… allemaal van oorsprong geen China. Zulke andere mensen, maar de Han-Chinezen die ook daar aanwezig zijn… ach, laat ik erover ophouden :) :)
Helemaal mee eens! Han-China is echt andere koek dan Xinjiang, Tibet en Yunnan. De mensen zijn anders, de cultuur is anders en de sfeer is totaal anders. Mits er geen ladingen Chinese toeristen zijn ;)
Moet opeens ook denken aan de grens met kazachstan, waar op het station ’s avonds laat schelle marsmuziek uit de speakers klonk en waar een battallion geuniformeerde militairen met pet en al op, strak langs de rand van het perron opgesteld, de binnenkomende trein stond op te wachten om deze daarna grondig te gaan onderzoeken….
Klinkt als China! Het blijft een bijzonder land…
Wederom geweldig geschreven! Helaas…ZO herkenbaar. .
Haha! En dank voor het compliment ;)
Hi Karlijn,
Wij hebben China, of eigenlijk slechts een heel klein stukje daarvan, na de Trans Siberië Express bezocht. Ons startpunt was Moskou en eindpunt Beijing. In Beijing waren vooral de oude wijkjes leuk en hebben we heerlijk gegeten. Vooral de Peking duck. Ons belangrijkste doel was de 4-daagse trekking over de Chinese muur. Met alleen een gids liepen we over de Chinese muur en sliepen we onderweg in een soort hostels. Dat was wel een hele bijzondere ervaring en een enorm contrast met Badaling ;-).
Dank voor je reactie Melinda! Die trekking over de Muur klinkt echt geweldig. Badaling was ook gewoon een rampzalige keuze van mij ;) Was de trekking niet zwaar? Ik ben het helemaal met je eens wat betreft Beijing: de oude wijkjes zijn geweldig. Mijn favoriete plekken om rond te slenteren!
Hahaha, ik heb het net met mijn Chinese collega gelezen. Nou ja, ik moest het voor hem in het Duits vertalen.. Hij herkent het voor een groot deel, maar merkt niet dat hij het zelf ook doet hahaha ;-) Wij hebben het al vaker over China gehad en willen het graag een keer bezoeken. Deze verhalen laten het niet naar voren op de lijst van binnenkort te bezoeken landen schuiven, al heb ik er wel van genoten!
Grappig dat een Chinese collega het ook heeft gelezen! En gelukkig dat hij het ook deels herkent ;) Ik kan me best voorstellen dat hij zich zelf niet zo gedraagt hoor, als hij in Europa woont. Leuk dat jullie zelf ook naar China willen. Het is toch echt wel een aanrader, mits je voorbereid bent. Ga alleen echt niet in de zomer of in Chinese vakantieweken, als het even kan, want je wordt stapelgek!
Haha, zo herkenbaar wat je schrijft! Die pleures paraplu’s van ze en dat voordringen ;) toch overheerste bij mij de liefde voor de prachtige bezienswaardigheden en Beijing. Wellicht dat ik een andere mening zou hebben als ik iets meer van China gezien had.
Leuk dat het herkenbaar is! Ik heb zelf ook minder last gehad van alle China-irritaties in Beijing, dus ik kan me voorstellen dat bij jou de liefde nog overheerst ;) Alleen in de Verboden Stad was het rampzalig druk, verder ging het best daar. Ik ben ook dol op Beijing, wat een geweldige stad is dat!
Ben alleen nog maar in Shanghai geweest en dat beviel me goed. Maar ik word soms al gek van Ipad-fotograferende Chinezen in Europa. Soms lijkt het op een groepje Minions, maar dan met paraplu’s soms. Wanneer ik dat dan voor me zie in gedachten, kan ik er ook wel weer een beetje om lachen. Just go with the flow!
Hoi Bart, foto’s maken met een iPad is sowieso een mega-irritatie van mij! Of het nu een Chinees is die het doet, of een Nederlander ;) Ik kan gelukkig vaak ook wel lachen om groepen Chinezen en hun gedrag (het is vaak ook de enige manier om ermee om te gaan), maar in het land zelf kon ik me er gewoon niet overheen zetten. Nog steeds niet helemaal: we zijn inmiddels al 7 weken het land uit, maar als ik maar Chinees hoor begin ik al te zuchten ;)
Wat een leuk artikel! Ik heb 2x door China gereisd en precies wat je zegt ‘haat en liefde’. Die openbare toiletten zonder deuren, waar het gebrek aan persoonlijke ruimte nog eens extra duidelijk wordt….ze gaan gewoon recht voor je neus staan om te kijken! En die rochels….heb helse busritten overleefd, maar brak bijna m’n nek in Dali omdat ik uitgleed over een rochel, haha.
Daar tegenover staat ook zo ontzettend veel moois! Ik wil graag nog een keer terug!
Oh nee, wat erg dat ze gewoon kijken hoe je naar de wc gaat! Dat heb ik gelukkig niet meegemaakt, want dan was mijn grens echt bereikt. Leuk dat je toch nog eens terug wil naar China. Zo zie je maar dat het moois van China veel ellende compenseert ;)
Zo herkenbaar. China is prachtig, maar er zijn echt VEEL TE VEEL Chinezen. Je wordt er gek van!
Van duwen en in je personal space komen hebben wij iets minder last gehad. Ook geen foto’s op zo’n belachelijke plek gemaakt, terwijl ik toch wel blond met blauwe ogen ben. Misschien zie ik er iets minder toegankelijk uit?
Wij zijn ook niet echt van de gebaande paden af gegaan, dus misschien waren die mensen al wat meer gewend aan ons westerlingen…?
Hoi Puck, het scheelde inderdaad wel in welke plaats we waren. In Beijing hadden we wat minder last van geduw en gefotografeer. Al was het daar dan weer zo druk (vooral bij de Verboden Stad), dat we er helemaal agressief van werden. Teveel Chinezen, dat is eigenlijk gewoon het probleem! En ze zijn overal. We zijn net geland in Frans-Polynesië en we hebben alweer veel te veel Chinees gehoord ;)
Haha, grappig artikel. Ik moet zeggen dat het in het begin wel een beetje wennen is. Vooral het spugen op straat. En in treinen. Het gesnurk van Chinezen, het vies slurpen van eten en misschien nog wel meest ranzig: De wc’s. Op dat laatste ga ik niet eens dieper in, haha. Maar zoals je zelf ook schrijft: Je krijgt er ook heel veel voor terug!
De wc’s! Die was ik nog vergeten, haha! En het slurpen haat ik ook, helemaal mee eens. Je krijgt er veel voor terug, maar je moet ook wel wat overhebben voor reizen door China ;)
Heerlijk geschreven dit! Ik heb met een grote glimlach op mijn gezicht zitten lezen, ondanks dat veel dingen ronduit vervelend moeten zijn geweest voor jullie. Het is heel grappig, want ik wil absoluut niet naar China, precies vanwege veel punten op jouw haat-lijstje. Vriendlief wil juist wel graag naar China, ook vanwege punten op jouw haatlijstje hahaha. Wie weet… in de toekomst… misschien durf ik me er toch eens aan te wagen.
Jullie hebben bij voorbaat al een haat-liefdeverhouding met China ;) ! Het is toch echt de moeite waard, al word je soms stapelgek. Het is maar het beste als je er om kunt lachen, maar helaas lukte ons dat vaak niet. China heeft in elk geval een onvergetelijke indruk gemaakt, zullen we maar zeggen ;)
Hahaha wat een mooi stuk! Vooral dat zinnetje van je droom over het kapot slaan van een paraplu. :-)
Ik denk serieus dat bij mij in China de irritaties zouden overheersen. En dat ik dan helemaal niet meer kan genieten. Nee, bij mij staat China nog altijd niet op m’n lijstje. ;-)
Kan ik me voorstellen hoor! China is niet voor iedereen en als het je van tevoren al niet aanspreekt, kun je beter niet gaan. Genoeg ander moois te zien! En het kapotslaan van zo’n paraplu…wat had ik dat graag gedaan. Heerlijk leek me dat ;)
JAAA. DIT. Dit is zo herkenbaar. Ik heb zo hard moeten lachen om je haat-lijstje, maar dan ook vooral omdat ik bij letterlijk elk punt minstens één herinnering heb aan mijn eigen China-reis. Maar ook de mooie punten ben ik het helemaal mee eens. Mijn dagen daar waren ook een aaneenschakeling van ups en downs, haat en liefde. Ik heb een memorabele en mooie reis gehad, maar ik denk niet dat ik er heel snel nog naar terug zou gaan. Ik irriteer me toch teveel aan al die Chinezen, scheelt me weer 5 jaar van mijn leven als ik niet nog een keer ga ;) Fijn om te lezen in ieder geval dat meer mensen er zo over denken!
Hoi Kim, wat grappig dat mijn haatlijstje zo herkenbaar is! Ligt het tenminste niet alleen aan mij ;) . Ik kan me goed voorstellen dat je niet nog eens terug wilt naar China. Ik vermoed dat het bij mij ook bij twee keer blijft! Meer dan genoeg ;)
Hahaha o dit is ZO herkenbaar! “Ik ging me langzaam zelf als een Chinees gedragen” :p Maar bij zo’n beetje ieder punt kan ik inderdaad ook wel een eigen herinnering toevoegen. Ik ben er nu twee keer geweest en het land zelf is heel mooi (alleen jammer van de smog), maar ik weet niet wat ik van de mensen moet vinden… :’)
Blij dat het herkenbaar is, hoef ik me niet meer al te veel voor mezelf te schamen ;) Ik vind China ook een prachtig land, maar de mensen drijven me echt tot waanzin. Ik denk niet dat ik er nog eens heen ga, al dacht ik dat acht jaar geleden ook ;)
Chinezen zijn bijzonder, je stuk is herkenbaar. Ik was voor werk en beetje vakantie in Beijing en omgeving. Ik heb echter nooit een paraplu in mijn gezicht gehad. Het binnenlands toerisme is enorm toegenomen. Wij moesten 3 uur in de rij staan om de Verboden Stad in te kunnen. Eenmaal binnen konden we door even van de hoofdroute af te wijken in alle rust de mooiste paleizen bekijken. De meeste toeristen, Chinees én Westers lopen achter de gidsen aan . In elk park zie je mensen dans/sportoefeningen doen vaak in groepjes. Als je tijd hebt en er bij gaat staan mag je vaak meedoen en zijn de (vaak oudere) mensen reuzelief. De Grote Muur is zo lang dat er echt wel een rustig stukje te bezoeken valt. En je moet je ook bedenken dat de bezoekers van de Efteling en de Amsterdamse Dam een stuk vervelender zijn dan als je wandelt over de Veluwe of in een dorpje bent. Dat is in China ook zo. Tegen het eten en de overweldigend natuur kan veel op maar stilte opzoeken is een uitdaging in China. En al is mijn ervaring een stuk positiever dan die van jou, ik ga ook liever nog eens terug naar die overwegend vriendelijke Indonesiërs of Tai :)
Dank voor je reactie Angela! Je hebt helemaal gelijk: als je wat van de hoofdroutes afwijkt, kun je de meeste massa’s wel een een beetje ontlopen. In de Verboden Stad hebben we dat ook gedaan en dat werkte prima. Ah, China! Het land heeft zoveel te bieden en natuurlijk zijn de meeste Chinezen gewoon goedbedoelende mensen die niet het doel hebben om een paraplu in je gezicht te duwen (in mijn gezicht dan ;) ) . Maar ik ben het met je eens: de Thai en de Indonesiers liggen meer in mijn straatje :)
Tot nu toe ben ik drie keer ik China, waarvan twee maal in mijn eentje. Het gedrag is zeer herkenbaar, maar ik stel me er op in en erger me er nauwelijks aan. Gewoon blijven glimlachen en zelf ook flink duwen om de metro in te komen :-)
Vooral tijdens mijn twee soloreizen ben ik onwijs vriendelijke Chinezen tegengekomen, waar ik stukjes mee samen heb gereisd, die me heel veel tips hebben gegeven en waar ik interessante gesprekken mee heb gehad.
Maar dan gaat het inderdaad niet om de grote groepen toeristen van het platteland die achter een vlaggetje aanlopen in Beijing, maar individuen of enkele mensen samen op reis. Misschien heeft het er mee te maken dat ik ook wat Chinees spreek.
Van heel China vond ik overigens de mensen in Shanghai het minst aardig, veel ultramaterialistische statusgevoelige lui, daar heb ik niet zo veel mee.
Beste tip voor in China: ook als je je kapot ergert altijd blijven glimlachen, zodra je boos wordt krijg je niets meer geregeld.
Hoi Eric, ik ben het helemaal eens met je tip! Helaas lukte het mij niet altijd. Ik probeerde me echt in te stellen op het ‘Chinese’ gedrag, maar ik hield het gewoon niet vol om helemaal Zen te blijven. Knap dat het jou wel lukte om je er niet aan te ergeren! Mijn ervaring met individuele Chinese mensen is ook veel positiever. In de trein hadden we bijvoorbeeld hele leuke contacten. Maar als je je dan weer in de massa begeeft…;) Fijn dat jij in elk geval zulke goede ervaringen hebt gehad!
haha ik voel die razernij gewoon in mijn lichaam, zo goed omschreven Karlijn! Ik kan ook heel slecht tegen dat mensen in je aura gaan staan en tegen mensen die voordringen heb ik een hele grote hekel.
Maar toch lijkt me China een prachtig land!
Dank je Angela ;) Die razernij komt nog steeds wel eens om de hoek als ik een groep luidruchtige Chinezen zie. Ik heb het blijkbaar nog niet verwerkt, haha! Maar China is ook een geweldig land, er is zoveel moois te zien!
Ik denk dat ik gewoon alleen naar Beijing ga, en naar Hong Kong ;-) Als ik jouw lijstje met minpunten lees ga ik mezelf toch verder echt teveel ergeren ;-) Ik herken dit gedrag van de Chinezen overigens wel van hun aanwezigheid in oa Amerika. Irritant!
Hoi Marcella, Chinezen zijn wat dat betreft inderdaad lekker constant: ze gedragen zich overal hetzelfde ;) Maar Beijing en Hongkong zijn echte aanraders, ik kan me voorstellen dat die steden op je lijstje staan!
Kinderbroeken zonder achterkant??? Ieuw. Hihi, heb wel beetje gelachen om je blog, al heb je in mij wel een paraplu slaande mee-stander. Wel mooi om te ervaren hoe anders de wereld kan zijn en vooral ook om weer eens verbaasd te zijn van je eigen karakter. De steden lijken mij geweldig om te bezoeken. Ik denk dat ik met open mond ronddwaal, van verbazing naar verbazing. Dank voor je leuke post!
Dank voor je reactie Linda! Fijn om een medestander te hebben in mijn paraplu-haat ;) Deze post was ook wel een beetje grappig bedoeld, al was ik ter plekke oprecht gefrustreerd en zwaar geïrriteerd! Maar niemand kan zeggen dat China niet boeiend is ;) En de steden zijn inderdaad geweldig!
[…] eten en genoot enorm van het wonen in een steeds veranderende wereldstad. Hoewel de Chinezen en ik nooit echt vrienden zijn geworden, vond ik mijn tijd in Shanghai […]
[…] Westerse toeristen zijn er sowieso vrijwel niet in dit deel van China en we hoopten dat het aantal Chinese toeristen nog mee zou vallen. Jammer. Voor, naast en achter ons strekken zich talloze kraampjes met […]
[…] mensen: jullie raden het al: de Chinezen. Mede-toeristen waren trouwens ook vaak irritant, vooral vanwege de eindeloze fotoseries die mensen […]
[…] een paar weken alleen door China en dat was geen succes. China is een bijzonder fascinerend, maar vermoeiend land en ik vond het vervelend dat ik bij niemand mijn verhaal kwijt kon. Ik moest alles zelf regelen, […]
Hahaha leuk geschreven en ik herken veel dingen ook, heb zelf een half jaar in Shanghai gewoond en heb op een gegeven moment maar een scooter gehuurd ipv het reizen in de stinkende metro. Al om al is China zeker een aanrader om naartoe te gaan, vooral de natuur is er ontzettend prachtig! Helaas zijn de Chinezen inderdaad nogal egoistisch, in vergelijking tot Japan, waar de mensen rustig wachten tot iedereen is uitgestapt. P.S. leuke blog om te lezen! :D
Dank je wel Ilona, en fijn dat het herkenbaar is! Leuk ook dat jij ook in Shanghai hebt gewoond. Toen ik deze blog schreef zat ik nog op het toppunt van mijn China-irritaties, maar nu kijk ik er gek genoeg toch wat milder op terug. Toen zei ik: nooit meer, maar nu zou ik toch niet gek staan te kijken als ik ooit weer terug ga. Vooral Shanghai zou ik graag terugzien, daar was ik tien jaar geleden voor het laatst. Het is vast onherkenbaar veranderd :)
[…] per trein naar Beijing. Xi’an was één van onze laatste stops in China en we waren al aardig op de proef gesteld door het land. We waren dan ook niet blij toen we ’s ochtends vroeg bij het busstation van Xi’an […]
[…] staat. Ik ga ook liever niet naar Azië als de Chinezen hun vakanties hebben. Ik ga nooit meer naar China als het daar vakantie is. Feestdagen, zoals Pasen in de Filipijnen, zijn ook iets om rekening mee […]
[…] naar Kroatië en Bosnië-Herzegovina en ook daar maak ik me geen zorgen over. China was veruit mijn minst succesvolle soloreis. Voor mij blijft dat een lastig land en al die gekkigheid daar kan ik beter hebben als ik met […]
[…] mijn blog tijdens onze tweede wereldreis heeft gevolgd weet het: ik heb een haat-liefdeverhouding met China. In 2007 was ik er drie maanden, in 2015 een maand, en beide keren was ik blij dat de reis erop […]
Hoewel Shanghai enkele bezienswaardigheden heeft die zeker de moeite waard zijn (bijv. The Bund, Yu Garden, Nanjing Road, Pudong), is het niet echt een toeristische bestemming. Wanneer je als toerist een stad in China wil bezoeken, dan zou ik eerder voor Peking kiezen; of beide steden combineren (bijv. 7 dagen Peking + 4 dagen Shanghai).
Misschien is ons navigatiesysteem voor de metro van Shanghai ook wel handig voor degenen die Shanghai (voor het eerst) bezoeken:
https://www.metrocazar.com/shanghai/