Reizen is mijn grootste passie. Het blijft het meest geweldige gevoel om uit het vliegtuig te stappen in een compleet nieuw land dat je mag gaan ontdekken. Maar reizen is natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn. Gelukkig heb ik nooit iets ergs meegemaakt, maar er waren wel wat momenten dat ik dacht: dit had slechter kunnen aflopen. Dit waren mijn zes engste reismomenten!
1. Een boze olifant in Kruger National Park
We reden al uren door Kruger National Park in Zuid-Afrika en meer dan af en toe een impala hadden we niet gezien. We moesten dus even met onze ogen knipperen toen we in de verte opeens een grote mannetjesolifant op de weg zagen staan. We minderden meteen vaart en zetten op veilige afstand de auto stil. Fantastisch om dit enorme beest rustig te kunnen bekijken, zonder andere auto’s in de buurt!
Rennen
De olifant maakte aanstalten om verder te lopen en Ward besloot de auto wat meer aan de kant te zetten. De motor maakte een onverwacht grommend geluid en opeens schrok de olifant gealarmeerd op. Hij flapperde wild met zijn oren en begon te rennen, recht op onze auto af. “Achteruit, achteruit!”, gilde ik en Ward reed zo hard mogelijk achteruit. Maar achteruit rijden zonder kijken werkt niet en binnen tien seconden stonden we klem aan de kant van de weg, in de bosjes. De olifant stopte en bleef onrustig onze kant op kijken. Na wat een eeuwigheid leek, draaide hij zich om en liep kalm weg. In onze lodge zagen we later een krantenbericht over een olifant die een auto had aangevallen, waarbij de passagiers zwaargewond waren geraakt. Hier hebben we echt geluk gehad.
2. De (snel)wegen van India
India is een fantastisch land om doorheen te reizen. De kleuren, de tempels, het heerlijke eten: geweldig. Maar reizen betekent ook ‘vervoer’ en dat vond ik in India verschrikkelijk. We hadden een auto met chauffeur gehuurd, omdat we de gare bussen in de heetste maand van het jaar niet zagen zitten. Gelukkig werden voor vertrek allerlei rituelen uitgevoerd om onze auto voor onheil te behoeden, anders hadden we het waarschijnlijk niet overleefd.
Indiërs in het verkeer zijn gek. Inhalen in blinde bochten, bumperkleven achter enorme vrachtwagens, koeien midden op de weg, Indiërs die blind de weg oversteken (echt ongelofelijk), een snelheid waar de gemiddelde Formule 1-racer een puntje aan kan zuigen… De berm was vaak van betere kwaliteit dan de weg en begin maar helemaal niet over de afschuwelijke ‘snelwegen’ van India, waar de ene chauffeur nog gekker is dan de andere.
3. Paardrijden in Lesotho
Paardrijden is een must als je door het bergkoninkrijk Lesotho reist. Ik had mijn laatste paardrijdtocht over de vlaktes van Patagonië nog vers in het geheugen en ik zag een paar uur rijden in Lesotho wel zitten. Het was een tocht voor beginners, de paarden zouden braaf het pad volgen, dus alles zou goed komen. Onze tocht begon in een mooie vallei, maar al snel raceten de paarden een smal bergpad met naast ons een enorme afgrond op. Binnen een paar seconden waren we tientallen meters gestegen, daarna daalden we weer scherp af en zo bleef het aan de gang. Doodeng voor een onervaren rijder.
Afgrond
Onze paarden wilden elkaar steeds inhalen op de smalste paden en negeerden het pad soms helemaal. Daar ging het mis: ik moest mijn paard keren, om hem weer op het juiste pad te krijgen. Het paard gleed met zijn achterbenen weg, richting afgrond. Ik kon gelukkig blijven zitten en het paard wist op het laatste moment grip te krijgen, waardoor er geen ongelukken gebeurden. Maar mij zie je op reis voorlopig niet meer op een paard. Eerst leren rijden!
4. Whale shark attack in de Malediven
Je leest altijd van die romantische verhalen over zwemmen met walvishaaien. Het zijn zulke prachtige dieren, zo groot en ongevaarlijk. Mensen komen vaak met tranen van ontroering in hun ogen weer boven water. Ik had ook tranen in mijn ogen na mijn walvishaai-ontmoeting, maar dan van de schrik.
Enorme schaduw
We waren in de Malediven, waar je kon duiken in het leefgebied van de walvishaai. Dat wilden we meemaken! Onze eerste duik liep niet zo soepel. Mijn oren wilden maar moeizaam klaren en mijn lucht was relatief snel op. Walvishaaien zagen we niet. Onze duikinstructeur signaleerde dat we onze safety stop zelf moesten doen en alleen naar boven moesten gaan. Niet fijn, want hij ging er vervolgens snel vandoor. We waren net begonnen aan de safety stop, toen we in de verte een enorme schaduw zagen. Whale shark! We keken elkaar opgewonden aan, maar besloten er niet achteraan te gaan. Mijn lucht was bijna op en we zouden het dier nooit inhalen.
Twaalf meter lang
Opeens maakte de enorme schaduw een U-turn. Arrgghhh! De walvishaai zwom op hoge snelheid recht op ons af, zijn bek open. En ik weet, walvishaaien zijn vegetariërs, maar ze zijn ook ruim twaalf meter lang. In paniek zwommen we zo snel mogelijk naar boven, maar de walvishaai zwom met me mee. Hij kwam tegelijk met mij boven en dook vervolgens weer onder me door, langs mijn lichaam. Gelukkig zwiepte hij niet met zijn staart, anders had ik een flinke klap kunnen krijgen. Zwemmen met walvishaaien: check.
5. Verdwaald op een enorm Indonesisch meer (in noodweer)
In Zuid-Sulawesi, Indonesië, ligt het enorme Tempe-meer. Hier kun je drijvende dorpen bezoeken. Wij gingen aan het einde van de dag op pad met een open longtailboot. Er pakten zich al wat donkere wolken samen boven het meer, maar onze gids verzekerde ons dat het voorlopig droog zou blijven. We waren nog geen vijf minuten bij het drijvende huis toen het noodweer losbarstte. Onweer, bliksem, bakken met regen…niet grappig. Het werd ook steeds donkerder, en we moesten terug. Ons bootje had geen dakje of zeil en wij hadden geen jassen bij ons. Binnen een minuut waren we door- en doornat.
Onweer
Het bleef onweren, waaien en regenen en de groene planten op het meer waren gaan drijven. Ons bootje raakte vast in de planten en onze kapitein kreeg ze alleen met de grootste moeite los. De lichtjes van het dorp waren inmiddels niet meer zichtbaar. “Does he know where he’s going?”, schreeuwde ik boven de regen uit naar onze gids. Die gaf geen antwoord, maar keek bezorgd om zich heen. Geen goed teken. Onze kapitein bleek verdwaald te zijn op het meer. In het donker, tijdens noodweer. Godzijdank konden een paar vissers ons de weg wijzen en een uurtje later stonden we compleet doorweekt weer aan de kade.
6. Busongeluk in Thailand
Ik houd van Azië. Maar waarom heeft elke Aziatische automobilist een doodswens? Dat het ook mis kan gaan, bewees onze rit van Khao Lak naar Phuket. De minivan-chauffeur moest blijkbaar in recordtijd van Khao Lak naar Phuket racen, op een enorm drukke weg. We zagen het al misgaan voordat het gebeurde: onze bus kon maar net op tijd remmen voor een file, maar chauffeur achter ons redde het niet. Hij knalde achterop onze bus. De ruiten werden uit de bus geramd, glas vloog in het rond en de achterkant zat flink in elkaar. Gelukkig raakte niemand gewond en reden we een uurtje later in een kapotte bus zonder ramen verder naar Phuket. Only in Asia!
Heb jij ook enge momenten meegemaakt op reis?
23 Reacties
Oh my Karlijn!! Wat moeten dat enge momenten zijn geweest zeg! Vooral die encounter met een olifant lijkt me heel eng. De olifant op de foto, is dat de ‘boosdoener’?
Gelukkig heb ik zelf nog niet echt enge momenten meegemaakt. *klopt op hout*
Hoi Yvon, die olifant was inderdaad wel het engste moment! Als ik daar aan denk, krijg ik weer dat paniekgevoel van toen. De olifant op de foto is niet de boosdoener, die stond een heel stuk verder van ons af…Toen die dichterbij kwam, dacht ik niet meer aan fotograferen ;)
Wow best veel heftige momenten zeg! Ik kan me (nu helemaal) niks engs meer bedenken. Van die olifant heb je nog wel een prachtige foto weten te maken maar kan me wel voorstellen hoe eng dat moet zijn als hij op je af komt!
Ah het was een andere lees ik nu maar toch!
Hoi Bianca, bedankt voor je reactie! Gelukkig is het allemaal goed afgelopen, maar vooral die olifant was inderdaad geen pretje. Ik shake nog steeds als ik eraan denk ;) De foto is inderdaad van een andere olifant, eentje die wel braaf bleef staan!
Bah altijd naar als je vervelende dingen meemaakt. Met zo’n paard wanneer je helemaal geen controle hebt lijkt me echt verschrikkelijk. Wij hebben zelf twee keer een busongeluk meegemaakt in Thailand en CambodjaVan de eerste keer weten we nog steeds niet hoe die buschauffeur nog kon leven. Zijn zitplaats was helemaal weg. Toch stap ik die bus weer in zelfs nu met baby.
Het engst vind ik zelf niet de dingen de mij overkomen zijn maar juist wanneer mensen die je op reis hebt ontmoet iets heel ergs overkomt (overlijden, neergestoken etc), Dan begint echt de mindgame dat jij dat net zo goed had kunnen zijn als je ook net op de verkeerde plek was geweest,
Hoi Tikva, bedankt voor je reactie! Twee keer een ongeluk meegemaakt, dat is heftig! Het klinkt ook als een flink ongeluk. Ik heb zelf op reis nooit mensen ontmoet die iets heel ergs is overkomen, maar als ik in de krant over dat soort dingen lees (neem de meiden in Panama),dan houdt het me wel erg bezig. Want het is natuurlijk vaak ook een kwestie van op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn. En daar doe je helemaal niets aan. Ik probeer er maar zo min mogelijk bij stil te staan en altijd voorzichtig te zijn. Meer kun je niet helaas niet doen!
Wat een avonturen zeg! Ik vond je verhaal van de haai echt heftig, maar de olifant lijkt me ook onwijs eng net als je enge rit met het paard. Mijn engste avontuur was dat we bestolen werden tijdens onze roadtrip Amerika. We waren beide portomonees kwijt, dat voelt toch wel heel onwennig hoor… En een hoop geregel, heftig!
Hoi Marcella, wat enorm balen dat je bestolen bent zeg! Zonder portemonnee zou ik het ook even niet meer weten. En dan al dat geregel tijdens je vakantie, bah :( Zeker heftig!
Hoi Karlijn, leuke post, en een aantal dingen erg herkenbaar. Die olifanten vooral haha. Ze zijn zo groot en je voelt je er zo nietig bij! Ik heb ook zo’n ervaring, ik lag echt plat op mijn buik in de safari wagen. Om me heen schreeuwde iedereen “stop stop, I want to take picture”, en ik riep alleen “noooo drive, please drive” ;-) Ik krijg weer kippenvel als ik eraan terug denk. Je andere ervaringen klinken ook vrij spannend :)
Haha, dat is ook een eng verhaal! Allemaal heel mooi die dieren, maar wel een beetje op afstand. Zelfs ik had geen behoefte meer om een foto te maken toen dat beest op ons afstormde ;)
Dat met die olifanten lijkt me idd schrikken zeg. Het zijn ook niet effe kolossen. Heb vorig jaar een gewapend overval inclusief schieten meegemaakt in een nationaal park, klinkt heftig, maar ik vond het gedoe achteraf echt erger.
Hoi Robert, dat is pas een eng verhaal! Dat bedoelde ik ook met ‘ik heb nooit iets echt ergs meegemaakt’: een gewapende overval behoort zeker wel tot die categorie. Waar is dat gebeurd? En het gedoe achteraf, bedoel je dan de aangiftes en de verzekeringen enzo?
Dat was op Madagaskar in Ankarana NP. Mijn vriendin en ik plus gids waren de tweede “groep” die door hun werden overvallen. We zaten vermodelijk op hun vluchtroute. Machette en jachtgeweer onder m’n snuffert en alles afgeven.. Mijn slr en was sd kaartjes hebben we nog weten te behouden. Schieten deden ze tussen mij en onze gids door, op de achtervolgers van de eerste groep (gids en parkpersoneel).
Achteraf verbaas ik me nog steeds over het feit dat ik niet bang, maar zeer pissig op die drie malloten was. Mij is de optie “klap voor de kanus” wel door het hoofd gegaan. Ik ben wel blij dat ik rustig ben gebleven. Op welke manier dan ook.
We zaten in een gebied zonder gsm en internet ontvangst, hadden geen geld en geen telefoon meer en moesten volgende dag door naar een eiland. De aardige lodgeeingenaar heeft ons gelukkig zo’n 70 euro geleend, zodat we verder konden. Op Nosy Be konden we dan via traag en onstabiel internet etc alles regelen binnen twee dagen. Dat verziekte mij persoonlijk die dagen meer dan de aanleiding.
Hoi Robert, wat een verhaal zeg, niet normaal! En wat apart dat je dan niet eens echt bang bent, maar kwaad. Zo zie je maar dat je nooit weet hoe je gaat reageren op dit soort dingen. Goed dat je rustig bent gebleven, anders loopt zoiets misschien helemaal fout af. Kan me ook helemaal voorstellen dat je dagen op Nosy Be ook helemaal verpest waren. Wat enorm klote zeg. Blij dat jullie het er persoonlijk wel goed vanaf gebracht hebben (en de SD-kaartjes ook)!
Wow, stuk voor stuk momenten die ik niet mee had willen maken. Je hebt een paar keer goed geluk gehad!
Hoi Yvonne, bedankt voor je reactie! We hebben zeker geluk gehad. Zeker met die olifant had het helemaal verkeerd kunnen aflopen!
Nou Karlijn, dat zijn behoorlijk enge reismomenten geweest inderdaad! Wel gaaf dat je bent gaan paardrijden in Lesotho, dat had ik dolgraag willen doen. Ik ben wel een ervaren rijder en verbaas me er altijd over dat mensen bijna overal ter wereld zonder ervaring bepaalde tochten kunnen gaan maken. Mar ik moet zeggen paarden kennen de omgeving het beste en zullen geen misstap maken, ze zijn het gewend. Nederlandse paarden zouden het niet kunnen. Wel leuk dat je ook wel eens gaat paardrijden op reis.
Hoi Henriette, dank je voor je reactie! Als je een ervaren rijder bent is paardrijden in Lesotho inderdaad geweldig! Voor ons was het achteraf een beetje onverantwoord en ik stap ook niet meer zo snel op een paard in zo’n omgeving. In Patagonie vond ik het wel super, daar reden we over een vlakte. Toch anders dan op smalle bergpaadjes met diepe ravijnen ;)
My god wat een enge verhalen zeg! Vooral die olifant en de whale shark. Krijg er echt de rillingen van!
Haha! Vooral van die olifant heb ik ook nog wel eens nachtmerrie’s ;)
[…] heel vaak indrukwekkend. Ik denk nog met een lichte huivering terug aan mijn ontmoeting met een overenthousiaste whaleshark op de Malediven en het moment dat we werden aangevallen door een olifant in Kruger Park zal ik ook niet snel meer […]
[…] of ik voelde de stroming sterk worden (eng!). Op de Malediven werden we aangevallen door een enthousiaste walvishaai, ook geen pretje. Ik ben heel vaak blij geweest als een duik er weer op zat, maar toch raakte ik […]