Behind the scenes #2: vier maanden op wereldreis

We zijn gisteren aangekomen op ons geliefde Bali en wat is het hier weer heerlijk! Na vier maanden zit de Zijderoute erop en breekt de luxere tweede helft van onze wereldreis aan. Heel fijn, maar de afgelopen maanden waren natuurlijk ook prachtig. In deze post blik ik terug op de twee maanden die achter ons liggen en waarin we het stuk Tashkent-Beijing aflegden.

• Aantal uren in de auto: niet meer te tellen. We roadtripten door Tajikistan en Kirgizië en brachten weken door in de auto.
• Aantal uren in de trein: zo’n 45, en allemaal in China. De perfecte manier om de lange afstanden in dit immense land te overbruggen.
• Langste rit: de nachttrein van Kashgar naar Turpan, veertien uur in totaal.

• Aantal landen bezocht: drie;  Tajikistan, Kirgizië en China.
• Aantal wereldwonderen gezien: eentje, de Chinese Muur!
• Indrukwekkendste land: qua natuur is dat Tajikistan, qua cultuur China.
• Vriendelijkste mensen: De Tajieken waren enorm aardig.

• Geen vrienden met: de Chinezen. Ik kan er niets aan doen, maar de Chinezen en ik kunnen niet met elkaar overweg. Binnenkort komt hier een uitgebreide post over, als ik het allemaal heb laten bezinken ;)
• Mooiste natuur: de Wakhan Valley in Tajikistan. Ik moet er nog uitgebreid over schrijven, maar dit grensgebied met Afghanistan is ongelofelijk mooi. Woeste natuur, oude forten uit de tijd van de Zijderoute, hotsprings, groene velden…puur genieten.
• Mooiste stad: Of mooi het juiste woord is weet ik niet, maar ik houd echt van Beijing. Veel historie, leuke wijkjes, tempels, lekker eten, veel te zien…een geweldige stad om je een week helemaal in te verliezen.
• Mooiste straatleven: in China. Het was geweldig om in Kashgar rond te lopen en te genieten van de eetstalletjes, de markten en de drukte. Zoveel leuker dan in Centraal-Azië, waar de steden veel minder levendig zijn.

• Meest bizarre plek: de containermarkt in Murghab, Tajikistan. In heel Centraal-Azië gebruiken ze zeecontainers als gebouwtjes. In het afgelegen plaatsje Murghab heb je een markt waar in plaats van kraampjes gezellige containers staan. Heel praktisch!
• Indrukwekkendste culturele bezienswaardigheid: de grotten van Dunhuang in China zijn fantastisch. In zo’n vijfhonderd grotten staan honderden Boeddhistische beelden, met als achtergrond de meest gedetailleerde muurschilderingen.
• Minder indrukwekkend: het Terracotta Leger in Xi’an. Ik ben blij dat ik het gezien heb, maar door de enorme drukte hadden de kleisoldaten niet het verwachte wauw-effect.
• Moment van lichte doodsangst: hangend aan een touw in Kirgizië, in een poging levend een steile klif af te dalen. Het kwam allemaal goed, maar wat was deze meerdaagse trekking zwaar.

• Leukste hotel: ons courtyardhotel in Pingyao, Pingyao Cheng Jia. Een schattig guesthouse in traditionele Chinese stijl, met een gezellige binnenplaats. Zo’n relaxte plek!
• Slechtste overnachting: slapen in de woonkamer/keuken van een Tajieks gezin, samen met dertig zoemende vliegen en familieleden die maar in en uit bleven lopen.
• Aantal keer op de foto gezet in China: tientallen keren, gevraagd en ongevraagd.
• Trots op: Het feit dat we de vierdaagse trekking in Kirgizië hebben afgemaakt. Ik vind het ook gaaf dat we 20.000 kilometer hebben afgelegd zonder te vliegen, het hele stuk van Istanbul naar Beijing.
• Lekkerste eten: Gelukkig zijn we Centraal-Azië uit en dat betekent dat het eten weer enorm verbeterd is. We hebben in China prima Chinees gegeten, maar het lekkerste was toch de sushi in Beijing. Heerlijk, wat had ik daar naar uitgekeken! Al moet ik toegeven dat die eerste Big Mac na vier maanden ook prima smaakte…

• Aantal kilo’s kwijt: in Lanzhou hadden we een weegschaal op onze hotelkamer. Normaal gesproken zou ik daar ver van wegblijven, maar deze keer was ik erg nieuwsgierig. En wat bleek: ik ben 7,5 kilo kwijt. Nu hopen dat het eraf blijft, al vrees ik het ergste met het goede eten en de cocktails hier op Bali!
• Staat van mijn uitrusting: mijn AllStars liggen ergens in een vuilnisbak in Xi’an, net als een broek en een shirtje. Alles zat vol gaten en scheuren. Schoenen en shirt heb ik inmiddels vervangen, maar een nieuwe broek kopen in Azië zie ik niet gebeuren. Of ik moet genoegen nemen met een kniebroek ;)
• Aantal keer ruzie: 1 keer. China was niet altijd even goed voor ons humeur…
• Domste actie: Ward dacht dat hij mijn foto’s had gekopieerd naar de laptop. Toen ik mijn geheugenkaart al had gewist, bleek dat hij dat hij toch nog geen kopie had gemaakt. Gelukkig hebben we de meeste foto’s alsnog kunnen herstellen.
• Nieuwste verworven vaardigheid: oplossen van taalbarrières. Vanaf Cappadocië tot Beijing waren we eigenlijk continu lost in translation. Bijna niemand sprak Engels (behalve in Iran) en dat maakte dat we bij elke activiteit eerst na moesten denken over de manier waarop we onze boodschap over zouden brengen. Grappig, maar ook wel vermoeiend.
• Onmisbaar: het Point It-boekje, met foto’s van allerlei spullen, producten en etenswaren. Toch handig  om in Chinese restaurants noodles en een foto van een koe aan te kunnen wijzen ;) .
• Stand van zaken qua budget: het gaat. Nog wel, want we merken dat we hier op Bali alweer veel meer uitgeven aan van alles en nog wat. Eten, drankjes, shoppen, massages…het moet even kunnen, maar straks gaan we weer wat rustiger aan doen. Hopen we.

Wat staat er nu op de planning?

De Zijderoute was prachtig, avontuurlijk en niet-toeristisch. Een schitterende reis, maar ik vond het niet altijd makkelijk. Mede door de lengte, want vier maanden in Centraal-Azië is best een tijd. De tweede helft van onze reis ziet er weer een stuk relaxter uit. De komende zes weken zijn we in Indonesië en reizen we door Flores, Bali en Noord-Sulawesi. Via Singapore gaan we naar Japan en daarna naar Frans-Polynesië. Vervolgens bezoeken we Hawaii, San Francisco en Mexico. Ik heb er heel veel zin en ik hoop dat jullie mee blijven lezen!

ps Wil je de terugblik op de eerste twee maanden van onze reis lezen? Die vind je hier!